"Και κατά τις ημέρες εκείνες βγήκε στο βουνό για να προσευχηθεί· και διανυχτέρευε στην προσευχή τού Θεού. Και όταν έγινε ημέρα, φώναξε τους μαθητές του· και διάλεξε απ' αυτούς δώδεκα, τους οποίους και ονόμασε αποστόλους". Λουκάς 6:11.
Τι ωραία σκηνή! Ο Κύριος διανυκτέρευσε στην προσευχή πριν επιλέξει τους δώδεκα μαθητές Του. Μεγάλο μάθημα για εμάς σήμερα. Υπάρχει στη ζωή μας ο καιρός της προσευχής, κυρίως όταν πρόκειται να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις, μα υπάρχει εξίσου και ο καιρός της επιλογής και της δράσης.
Κάποιοι άνθρωποι δεν προχωρούν ποτέ σε αποφάσεις. Παραμένουν "εγκλωβισμένοι" σε ατέρμονες προσευχές από φόβο να κάνουν κάποιο συγκεκριμένο βήμα. Έτσι η προσευχή γίνεται ένα "καταφύγιο" όπου βασιλεύει η δειλία και η αναποφασιστικότητα. Άλλοι πάλι ρίχνονται στις δικές τους ενέργειες και εκ των υστέρων θυμούνται ότι πρέπει να προσευχηθούν. Και άλλοι δεν προσεύχονται ποτέ για τίποτα...
Γιατί προσευχόμαστε; Επειδή θέλουμε να λάβουμε πράγματα από τον Θεό. Επειδή χρειαζόμαστε απαντήσεις και λύσεις. Εφόσον προσευχηθήκαμε και αφιερώσαμε τη θέλησή μας στη βουλή του Θεού, πρέπει να προχωρήσουμε όπως μας έδειξε. Εφόσον τα αφήσαμε όλα χωρίς όρους στα πόδια Του, δεν πρέπει να οπισθοχωρούμε, να αναβάλλουμε ή να διστάζουμε.
Και αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν όπως ακριβώς τα φανταζόμασταν ή περιμέναμε, δεν πρέπει να αφήσουμε την απογοήτευση να μας κυριεύσει. Εξάλλου, δεν προσευχηθήκαμε για να εξαναγκάσουμε τον Θεό να μπει στα δικά μας σχέδια και να κατευθύνει τα πράγματα όπως εμείς θέλουμε, αλλά όπως Αυτός έχει σχεδιάσει. Αν υπάρχουν απρόσμενες εξελίξεις ή περίπλοκες συνθήκες, ας μην χάνουμε την πίστη μας. Οι προσευχές μας δεν θα πάνε σε καμιά περίπτωση χαμένες. Ας αφήσουμε με εμπιστοσύνη τον Κύριο να κατευθύνει τις υποθέσεις μας και τη ζωή μας σύμφωνα με τη δική Του σοφία και αγάπη. Και ας μάθουμε εμείς να ακολουθούμε τα δικά Του σχέδια και το δικό Του χρονοδιάγραμμα και όχι Αυτός τα δικά μας. Ο Κύριος θα ανοίξει τους δικούς Του δρόμους, να είστε σίγουροι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου