Υπάρχει τέλεια απόφαση;

«Όλα να τα εξετάζετε, το καλό να κατέχετε». Α΄ Θεσσαλονικείς 5:21.

Δεν θυμάμαι να έχω πάρει επιπόλαιες αποφάσεις στα διάφορα ζητήματα της ζωής μου. Τόσο για μικρότερης σημασίας θέματα όσο και για μεγάλης σπουδαιότητας ζητήματα είχα μια έμφυτη τάση λεπτομερούς ανάλυσης και αναζήτησης της ορθής απόφασης. Επιπλέον, επειδή είμαι άνθρωπος που πιστεύω στον Θεό, μέσα στην αναλυτική μου σκέψη υπολόγιζα σοβαρά αυτά που γράφει η Βίβλος και συλλογιζόμουν τι θα ήθελε ο Θεός για τη ζωή μου.

Ωστόσο, καθώς κοιτάζω πίσω μπορώ να δω μικρές και μεγάλες αποφάσεις, άλλες λανθασμένες και άλλες σωστές. Προστατεύτηκα πολλές φορές από λάθη προσευχόμενη στον Θεό και ζυγίζοντας προσεκτικά τα πράγματα. Αλλά έπεσα σε λάθη και παρανοήσεις, ζυγίζοντας τα πράγματα και προσευχόμενη πάλι στον Θεό! Η ανθρώπινη ζωή είναι μια διαδικασία εκμάθησης και προόδου στην ωριμότητα. Έτσι και η πνευματική μας ζωή είναι μια διαδικασία εκμάθησης των δρόμων του Θεού και βαθύτερης διάκρισης του καλού και του κακού. Καθώς τα εξετάζουμε όλα, καθώς δοκιμάζουμε αποφάσεις και επιλογές, μαθαίνουμε τελικά να κατέχουμε το καλό.

Με το πέρασμα του χρόνου, έμαθα δύο αλήθειες που σχετίζονται με τη ζωή. Αυτές δεν αφορούν τους αδιάφορους, αλλά αυτούς που ψάχνουν την αλήθεια και το σωστό. Η πρώτη είναι ότι δεν υπάρχει αυτό που ονομάζουμε «τέλεια απόφαση», αλλά υπάρχουν αποφάσεις με πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Για όλα τα θετικά που σου εξασφαλίζει η απόφαση 1^ο, υπάρχουν ακριβώς δίπλα τα αρνητικά της. Τα βλέπεις και προσπαθείς να τα αποφύγεις, γιατί δεν σου αρέσουν. Αλλά καθώς οδηγείσαι προς την απόφαση 2^ο, έχεις επιλύσει μεν τα αρνητικά της απόφασης 1^ο, αλλά έχουν προκύψει άλλα αρνητικά που είτε τα βλέπεις και πάλι δεν σου αρέσουν είτε θα τα διαπιστώσεις στην πορεία. Και αυτό γιατί «τέλεια απόφαση» δεν υπάρχει.

Αλήθεια δεύτερη: είναι ο Θεός που ξέρει το καλύτερο για μας και το συνεργεί στη ζωή μας, όταν Του εμπιστευόμαστε το καλό μας.  Αν εμπιστεύτηκα μ’ όλη μου την εκζήτηση και τη γνώση τον Θεό και πάραυτα οδηγήθηκα σε λάθη, ο Θεός ξέρει γιατί και θα το χρησιμοποιήσει για το αγαθό μου. Επίσης, αν προστατεύτηκα από λάθη, πάλι ο Θεός ξέρει το γιατί. Τέλος, αν ο Θεός επιμένει να πάρω αποφάσεις που δεν μου φαίνονται «τέλειες», οφείλω να τις πάρω, αφενός, γιατί τέλειες αποφάσεις δεν υπάρχουν και, αφετέρου, γιατί και εδώ ο Θεός που με αγαπά θέλει το αγαθό μου.