Χλευαστής καταλήγεις όταν δεν θέλεις ν' αλλάζεις

«Ο χλευαστής ζητάει σοφία, και δεν βρίσκει· στον συνετό, όμως, η μάθηση είναι εύκολη». Παροιμίες 14:6.

«Από παιδί τού κεφαλιού σου έκανες. Όλοι πήγαιναν από δω και συ πήγαινες από κει…». Δεν είναι και πολύ κολακευτικά λόγια αυτά, ιδιαίτερα όταν τα λένε άτομα της οικογένειάς σου που σε ξέρουν καλά και κρίνουν εκ των έσω τη ζωή σου. Ωστόσο, αυτά που μας λένε οι δικοί μας πολλές φορές εκφράζουν τη φωνή της αληθινής αγάπης και του γνήσιου ενδιαφέροντος.

Αν εξαιρέσει κανείς την ορθή και αμετάκλητη επιλογή μου ν’ ακολουθήσω τον Χριστό, καθώς και κάποιες άλλες σωστές επιλογές, νομίζω ότι πολύ συχνά στο παρελθόν έκανα του κεφαλιού μου, και όντως όλοι πήγαιναν από δω και εγώ πήγαινα από κει. Και αυτό γιατί από μικρή ηλικία προέκρινα την αυτονομία και την επιμονή να παίρνω τις δικές μου αποφάσεις και τα ρίσκα, βασιζόμενη στη δική μου κρίση. Ευχαριστώ γι’ αυτά που μου λέτε, αλλά δεν θα πάρω…Ευτυχώς, τουλάχιστον που το συνειδητοποίησα έστω και αργά και άρχισα να αλλάζω.

Πολλοί άνθρωποι ακολουθούν αυτή τη στάση που μπορεί να γίνει δίκοπο μαχαίρι. Το να είμαι αυτόνομος και να παίρνω τα δικά μου ρίσκα εμπλέκει όλη τη ζωή, τις μικρές και τις μεγάλες αποφάσεις. Και όταν όλη τη ζωή την κόβω και την ράβω στα μέτρα και στην κρίση μου –η οποία κρίση μου σφάλει συχνά- τότε υπάρχει κίνδυνος  να κάνω τη ζωή μου λίγο κουβάρι.

«Ο χλευαστής ζητάει σοφία, και δεν βρίσκει· στον συνετό, όμως, η μάθηση είναι εύκολη», αναφέρεται στις Παροιμίες του Σολομώντα, για να μας θυμίσει ότι το να ζητάμε τη σοφία, το καλό και το ηθικό δεν αρκεί. Μπορεί να αναρωτιέμαι πώς να μεγαλώσω τα παιδιά μου, πώς να βάλω μια τάξη στη ζωή μου, τι να κάνω με τις παρέες μου ή τα διαβάσματά μου, αλλά στην ουσία συμβουλή να μη θέλω να πάρω! Απλά ρωτάω και συζητάω για να γίνεται κουβέντα. Κατά βάθος αμφισβητώ αυτά που μου λένε. Ή τα κοροϊδεύω, γιατί δεν θέλω να μπω στη διαδικασία να τα σκεφτώ και να ζυγίσω τις συνέπειες. Εφόσον εγώ ξέρω καλύτερα, δεν είναι δυνατόν να έχω ΕΓΩ λάθος.

Στην πραγματικότητα όμως, δεν ξέρουμε τα πάντα καλύτερα. Απλά ξέρουμε αυτό που είμαστε και αυτό που είμαστε δεν θέλουμε κάποτε να τ’ αλλάξουμε. Το ν’ αλλάξουμε είναι μια επώδυνη διαδικασία ενάντια στον ίδιο μας τον εαυτό που κοστίζει.  «Ο χλευαστής ζητάει σοφία, και δεν βρίσκει· στον συνετό, όμως, η μάθηση είναι εύκολη». Χλευαστής καταλήγεις όταν δεν θέλεις ν’ αλλάζεις. Συνετός γίνεσαι όταν καταλαβαίνεις ότι χρειάζεται διαρκώς ν’ αλλάζεις.