Η προσευχή μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα για τον άνθρωπο και για τον Θεό. Σίγουρα είναι το βασικό κανάλι επικοινωνίας του χριστιανού με τον Κύριο. Μέσα απ’ αυτήν Του μιλάμε καθώς εκφράζουμε τις σκέψεις, τους οραματισμούς μας, τα συναισθήματα και τις ανάγκες μας. Χαρές και λύπες μπορούν να βρουν διέξοδο στην προσευχή. Από την άλλη πλευρά, ο Θεός μάς μιλά σε αυτήν την όμορφη επικοινωνία, μας ενθαρρύνει, μας εμπνέει, μας αποκαλύπτεται, μας δίνει απαντήσεις.
Η ανθρώπινη σάρκα δεν ευχαριστιέται πάντοτε στην προσευχή, και αυτό γιατί η προσευχή απαιτεί αφοσίωση, συγκέντρωση, χρόνο. Η ανθρώπινη αμέλεια και η αδυναμία της σάρκας μάς κάνει να της δίνουμε μικρή προτεραιότητα μέσα στη βιαστική και χαώδη καθημερινότητά μας.
Όμως, ακόμη κι αν είχαμε αρκετό χρόνο, νομίζω ότι θα ομολογούσαμε ότι δεν θα καταπιανόμασταν εντατικά με την προσευχή. Δεν θα εξηγήσω εδώ τους λόγους, απλά θα πω πόσο καλά καταλαβαίνω τον Θεό όταν επιτρέπει συχνά δυσκολίες και ανάγκες να χτυπούν την πόρτα μας, ώστε να μας αναγκάσει να Τον πλησιάζουμε και να Τον «ενοχλούμε» μέχρι να γίνουμε κουραστικοί και φορτικοί, όπως εκείνη η χήρα με τον άδικο κριτή ή ο άνθρωπος της παραβολής, όντως, σε έλλειψη που χτυπούσε τα μεσάνυχτα την πόρτα του φίλου, για να λάβει τα αναγκαία. Μέσα από τη διαδικασία της προσευχής, αναγκαζόμαστε να Τον γνωρίσουμε περισσότερο, να ταπεινωθούμε, να Τον εμπιστευτούμε καλύτερα, να Τον περιμένουμε με υπομονή, να θαυμάσουμε τέλος τη δύναμη και τη σοφία Του.
Προσφάτως είχα να αντιμετωπίσω κάποια θέματα που πραγματικά αν ήταν αλλιώς οι συνθήκες, θα προσευχόμουν διαρκώς με ένταση. Ομολογώ ότι δεν το έκανα. Μια χαρά κύλησαν όλα. Δεν χρειάστηκε να ξοδέψω παρά ελάχιστο χρόνο προσευχής για πράγματα που φαινόταν ότι εξελίσσονταν τελικά εύκολα. Και ήταν τότε που θυμήθηκα γιατί ο Θεός μάς στριμώχνει κάποτε σε αδιέξοδα και ανάγκες και δεν είναι πάντα ορθάνοιχτος ο ουρανός όταν προσευχόμαστε. Αν υπάρχουν φορές που το αυτί Του βαραίνει, που η απάντηση αργεί, που τα πράγματα χειροτερεύουν, είναι γιατί μέσα από τέτοιες μεγάλες αναμονές και δυσκολίες διδασκόμαστε διάφορα πολύτιμα μαθήματα. Μαθαίνουμε να προσευχόμαστε, να υπομένουμε, να καθαριζόμαστε. Δυναμώνουμε στην πίστη, στην ελπίδα και στη γνώση του Θεού. Μαθαίνουμε να νικούμε, μα κυρίως μαθαίνουμε καλύτερα ποιος είναι ο εαυτός μας και ποιος είναι ο Θεός.
«Κακοπαθεί κάποιος ανάμεσά σας; Ας προσεύχεται· ευθυμεί κάποιος; Ας ψάλλει ».
Ιάκωβος 5:13.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου