Εγωισμός, αλαζονεία και ανησυχία.

 

Ο πραγματικά δυνατός χριστιανός, ο νικητής χριστιανός μέσα στην πάλη της ζωής, στις προκλήσεις της αμαρτίας και στα μεγάλα διλήμματα πίστης είναι ο ήσυχος χριστιανός. Ο ήρεμος και ταπεινός. Όλες οι υπόλοιπες μορφές έκφρασης της χριστιανικής πίστης, είτε πρόκειται για πομπώδεις ενέργειες ενός μαχητικού πνεύματος είτε για προκλητικές επιδείξεις θάρρους είτε για τρανταχτές διακηρύξεις, που αψηφούν την κοινωνική πραγματικότητα ή το ευάλωτο της ανθρώπινης φύσης, προέρχονται μάλλον από σαρκική περηφάνια και αυθάδικη αλαζονεία.

Μπορούμε να δούμε τον ικανότατο αλλά περήφανο και ανυπόμονο Μωυσή να δρα από θέση ισχύος, ως θετός γιος της κόρης του Φαραώ. Όμως, το αποτέλεσμα της δράσης του δημιούργησε προβλήματα τόσο στο ίδιο όσο και στον λαό του που τόσο λαχταρούσε να βοηθήσει. Βλέπουμε το ίδιο πρόσωπο, μετά από 40 χρόνια παιδαγωγικής κατεργασίας από τον Θεό στην έρημο, να δρα με δύναμη, ησυχία και ταπείνωση που καθηλώνει.

Παρατηρούμε τον Απόστολο Παύλο, μετά τη μεταστροφή του στον Χριστό, να χάνει από τον χαρακτήρα του όλο το άρρωστο θεολογικό πάθος που τον χαρακτήριζε στο παρελθόν και όλη τη νευρική πνευματική ένταση που τύφλωνε. Ήταν πλέον ένας θαρραλέος αλλά ταπεινός υπηρέτης του Κυρίου. Δεν είχε πρόβλημα να ομολογήσει τις αδυναμίες, τους φόβους και τα διλήμματά του. Ήξερε να διακονεί σαν μια γλυκιά τροφός, σαν ένας υπομονετικός πατέρας, σαν ένας  μηδαμινός και ανάξιος δούλος. Πάντα με πίστη, αλήθεια και μια εσωτερική δύναμη που δεν κόμπαζε και δεν προκαλούσε.   

Τέλος, σκεφτόμαστε τον Ιησού Χριστό. Εξήγγειλε κρίση στα έθνη, χωρίς να αντιλογήσει, να κραυγάσει και να ακουστεί η φωνή του στις πλατείες (Ματθαίος 12:18-19). Μας άφησε το παράδειγμα μιας αφοσιωμένης ζωής, ενός δυνατού κηρύγματος και μιας ήσυχης, θαρραλέας πίστης στον Θεό που φτάνει μέχρι το θάνατο και θριαμβεύει χωρίς έπαρση.    

«Δες, η ψυχή του υπερηφανεύθηκε, δεν είναι ευθεία μέσα του· ο δίκαιος, όμως, θα ζήσει με την πίστη του. Και μάλιστα είναι προπετής εξαιτίας τού κρασιού, άνδρας αλαζόνας, ούτε ησυχάζει…» (Αββακούμ 2:4-5). Ο  άνθρωπος της πίστης μπορεί να αναπαυτεί και να ησυχάσει στον Κύριο κάτω από όλες τις συνθήκες. Ο εγωιστής, και κάποτε αλαζόνας χριστιανός, δεν μπορεί. Θέλει να νιώθει, θέλει να κάνει, θέλει να λέει!