Από τη λύπη στο ξέσπασμα της χαράς

Η ανάσταση προϋποθέτει
πάντα ένα θάνατο και
κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για ανάσταση
αν δεν έχει πρώτα
περάσει από τα σκοτεινά μονοπάτια
του θανάτου.

Υπό αυτή την έννοια,
η ανάσταση είναι
χαρμολύπη. Χαρά και λύπη μαζί.

Ακριβώς έτσι έγινε
με την Ανάσταση
του Χριστού.
Ο περαστικός, πρόσκαιρος  θάνατος του Κυρίου ολοκληρώθηκε με το θρίαμβο της ζωής επί του θανάτου.
Ο Θεός μετέτρεψε τον οδυνηρό και ντροπιαστικό  θάνατο σε μία ένδοξη Ανάσταση. Ήταν αυτή η νέα ζωή, που ήρθε σαν λύτρωση, και γέμισε την καρδιά μας. Η Ανάσταση του Χριστού έδωσε ανάσταση σε αναρίθμητες νεκρές ζωές. Τις δικές μας. ΄Ισως και τη δική σου σήμερα. Αληθινά, αναστήθηκε ο Κύριος!