"Και μη βρίσκοντας από ποια είσοδο να τον φέρουν μέσα, εξαιτίας τού πλήθους, ανέβηκαν επάνω στη στέγη, και, ανάμεσα από τα κεραμίδια, τον κατέβασαν, μαζί με το μικρό κρεβάτι, στο μέσον, μπροστά από τον Ιησού". Λουκάς 5:19.
Έχετε σκεφθεί ότι ο Θεός έχει ένα συγκεκριμένο χρόνο για κάθε πράγμα; Δεν είναι όλες οι στιγμές οι ίδιες και δεν γίνονται τα πράγματα τη στιγμή που εμείς θέλουμε και όπως θέλουμε. Πολλές φορές έχουμε την αντίληψη ότι οι συνθήκες και οι ώρες μάς ανήκουν. Αυτό που αποτύχαμε να κάνουμε σήμερα, θα το κάνουμε αύριο ή, τέλος πάντων, τη στιγμή που θα είμαστε έτοιμοι και σίγουροι.

Για να πω την αλήθεια, από την εμπειρία μου, μάλλον χάνονται πολλά. Στα "αγύμναστα" μάτια μας και την αφελή καρδιά μας μια ευκαιρία υπακοής που χάθηκε, θα αντικατασταθεί με κάποια άλλη, νομίζουμε. Όμως, δεν είναι βέβαιο ότι γίνεται πάντα έτσι. Μπορεί να μην υπάρχει άλλη φορά ή μπορεί οι συνθήκες να μην είναι πια οι ίδιες. Φανταστείτε τον Ζακχαίο να ήταν στις "επιχειρήσεις" του, και όχι πάνω στο δέντρο, τη στιγμή που περνούσε από κει ο Χριστός. Σκεφτείτε τον παραλυτικό που κατέβασαν από τη στέγη οι φίλοι του, από φόβο μήπως ο Κύριος δεν ήταν στην πόλη τους την επομένη.
Αν κάτι έμαθα πολύ καλά τα τελευταία χρόνια και με τρόπο που, ομολογώ, δεν μου άρεσε καθόλου, γιατί έχασα πολλά, είναι ότι "για κάθε πράγμα, και για κάθε έργο υπάρχει καιρός εκεί" (Εκκλησιαστής 3:17). Για να γίνει κάθε πράγμα και κάθε έργο, χρειάζεται η υπακοή μου. Χρειάζεται η δική σου. Σήμερα, και όχι μια άλλη φορά. Ας συλλογιστούμε ότι μπορεί να μην υπάρχει άλλη φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου