"Και πριν από τη γιορτή τού Πάσχα, ο Ιησούς, ξέροντας ότι ήρθε η ώρα του, για να αναχωρήσει από τον κόσμο τούτο προς τον Πατέρα, έχοντας αγαπήσει τους δικούς του που ήσαν μέσα στον κόσμο, τους αγάπησε σε τέλειο βαθμό". Ιωάννης 13:1.
Κάποτε
ο Ναπολέων Βοναπάρτης είχε πει: "Έχω γνωρίσει ανθρώπους και θα πω ότι ο
Ιησούς Χριστός δεν είναι άνθρωπος. Ανάμεσα σ' Αυτόν και σε κάθε άλλο
πρόσωπο στον κόσμο δεν υπάρχει κανένας πιθανός όρος σύγκρισης. Ο Μέγας
Αλέξανδρος, ο Ιούλιος Καίσαρας, ο Καρλομάγνος και εγώ ιδρύσαμε
αυτοκρατορίες. Αλλά πάνω σε τι στηρίξαμε τα δημιουργήματα της ευφυΐας
μας; Επάνω στη δύναμη. Ο Ιησούς Χριστός θεμελίωσε την αυτοκρατορία Του
πάνω στην αγάπη, και αυτή την ώρα εκατομμύρια θα ήταν οι άνθρωποι που θα πέθαιναν γι'
Αυτόν".
Αγάπη! Τι άλλο θα μπορούσε να επιθυμήσει περισσότερο η ανθρώπινη ψυχή, εκτός από τη γνήσια, την ανιδιοτελή, την ανάλλαχτη αγάπη;
Μια αγάπη που θα διαρκεί αιώνια και που θα κάνει την ψυχή ευτυχισμένη ξανά και ξανά.
Μια αγάπη που δεν θα κουράζεται, δεν θα γερνά, δεν θα φθείρεται!
Τέτοια ακριβώς ήταν και εξακολουθεί να είναι και σήμερα η αγάπη του Χριστού για μας. Δόθηκε χωρίς όρους και προσφέρθηκε "ενώ εμείς ήμασταν ακόμα αμαρτωλοί" (Ρωμαίους 5:8). Ο σταυρικός θάνατός Του είναι η κορύφωση της αγάπης Του. Και η ανάστασή Του μας δίνει τη δυνατότητα να ζήσουμε μαζί Του αυτή την αγάπη κάθε μέρα, μέχρι την αιωνιότητα, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες της ζωής μας.
(Φωτογραφία από το loveecho. wordpress.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου