Αξίζει να παντρευτώ;

"Κατά τον καιρό εκείνο γεννήθηκε ο Μωυσής ..." Πράξεις 7:20.

Συζητώντας με νέους ανθρώπους, ίσως διαπιστώσετε ότι αρκετοί αντιμετωπίζουν τον γάμο με αμφιβολία και σκεπτικισμό. Δεν είναι ότι δεν θέλουν να παντρευτούν, είναι ότι αυτά που ακούν και βλέπουν τούς αποτρέπουν από το να αναλάβουν "το ρίσκο".

Τα επιχειρήματα δεν λείπουν : " Οι καιροί είναι δύσκολοι. Με τέτοια οικονομική ανασφάλεια, πώς να κάνεις οικογένεια; Πώς θα τα φέρεις βόλτα με τόσα έξοδα; Και αν έρθουν και παιδιά ..."

Επιχείρημα δεύτερο: " Πού να βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο, δεν βλέπεις τι γίνεται; Πώς να εμπιστευτείς; " 

Επιχείρημα τρίτο: " Να προχωρήσω ή να σταματήσω; Θα είμαι ευτυχισμένος στον γάμο μου; "

Επιχείρημα τέταρτο και χειρότερο: " Οι περισσότεροι παντρεμένοι μού λένε να κάτσω εκεί που είμαι ".

Πιθανόν να έχετε ακούσει και άλλα  τέτοια επιχειρήματα, και από στόματα χριστιανών ακόμη. Δεν περιφρονώ καθόλου τις αμφιβολίες που δημιουργούνται για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, εξάλλου, πράγματι οι καιροί είναι δύσκολοι. Ωστόσο, θα ήθελα να πω ότι αν στη ζωή μας δεν υπάρχει πίστη, τα πράγματα γίνονται τραγικά δύσκολα, ακόμη κι αν κάποιος ξεκινήσει με τις ιδανικότερες συνθήκες.

Πάρτε παράδειγμα την ιστορία του Μωυσή, ο οποίος γεννήθηκε σε μια πραγματικά δύσκολη εποχή. Ο Φαραώ κατέθλιβε με τις βαριές εργασίες του έναν ήδη υπόδουλο λαό. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έδωσε διαταγή να θανατώνεται κάθε αρσενικό παιδί που γεννιόταν, από φόβο μην ο λαός επαναστατήσει. Είναι τότε ακριβώς που γεννήθηκε ο Μωυσής. 

Σήμερα ο άκαμπτος ορθολογισμός μας θα έλεγε ότι ήταν δύο ασυνείδητοι γονείς που ήθελαν τρίτο παιδάκι η αιτία της γέννησής του. Κάποιοι άλλοι θα έλεγαν ότι έτυχε. Άλλοι ότι ήταν το θέλημα του Θεού. Όποια κι αν είναι η εξήγηση, έχει λίγη σημασία. Σημασία έχει ότι αυτοί οι γονείς ήταν άνθρωποι πίστης και αυτό έδωσε άλλη πορεία στη ζωή τους και στη ζωή του Μωυσή. 

Η πίστη δεν είναι μια θεωρητική έννοια. Η πίστη είναι ένα πρακτικό εργαλείο που ανοίγει πόρτες, μεταβάλλει συνθήκες και ανθρώπους, ανατρέπει δεδομένα, είτε είσαι σε οικογένεια είτε όχι. Αν ως χριστιανοί δεν δούμε την πίστη έτσι, θα αστοχήσουμε.  Με την πίστη λύνουμε ζητήματα που τυχαίνουν και σηκώνουμε τα βάρη της ζωής. Με την πίστη αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι και αλλάζουμε και τις συνθήκες που πιέζουν.  Με την πίστη ανοίγουμε δρόμους εκεί που δεν υπάρχουν. Θυμηθείτε την ιστορία του Μωυσή και την πορεία του.

Δεν είναι απλά οι ιδανικές συνθήκες που κάνουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Αυτές κάποτε ίσως λείψουν.  Είναι η πρακτική πίστη από χριστιανούς που πιστεύουν στην πίστη, και την εξασκούν κάθε μέρα, που μπορεί να κάνει ιδανικές τις συνθήκες και ευτυχισμένους τους ίδιους και την οικογένειά τους.