Όταν μας δοκιμάζει ο Θεός

" Ερεύνησες την καρδιά μου· την επισκέφθηκες σε καιρό νύχτας· με δοκίμασες, και δεν βρήκες μέσα μου τίποτε· ο στοχασμός μου δεν είναι διαφορετικός από τα λόγια μου ". Ψαλμός 17:3.

Το ποιοι πραγματικά είμαστε είναι συνάρτηση σκέψεων, λόγων και πράξεων. Μερικές φορές βαθμολογούμε τον εαυτό μας με καλό βαθμό για την πνευματικότητά μας, χωρίς να έχουμε δώσει τις εξετάσεις μας σε όλες τις συνθήκες. Μπορεί να έχουμε τη γνώση και τη θέληση  να υπακούσουμε στον Θεό. Χρειάζεται, όμως, και η έμπρακτη απόδειξη ότι αυτά που σκεφτόμαστε, που θέλουμε και λέμε, είναι και αυτά που θα πράξουμε στο τέλος.  

Συχνά μιλούμε για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, αλλά θα πρέπει όταν έρθει η ώρα της δικής μας εξέτασης, να είμαστε αληθινοί και δίκαιοι με τους άλλους. Άλλες φορές λέμε ότι ο Κύριος φροντίζει για όλα μας τα θέματα και παροτρύνουμε και άλλους να εμπιστευτούν τον Θεό. Όμως, όταν έρθει η στιγμή που τα θέματά μας δεν θα λύνονται, θα δείξουμε αυτή την εμπιστοσύνη που διακηρύτταμε;

Κάποτε,  η πνευματικότητά μας παίρνει αξιόλογες θεωρητικές διαστάσεις. Αυτό συμβαίνει όταν δεν είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε κάτι.  Για παράδειγμα, αν δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να ασκήσουμε εξουσία, μπορεί να νομίζουμε ότι είμαστε ταπεινοί. Αν δεν παρουσιάστηκε η ευκαιρία να δοκιμάσουμε την εγκράτεια στις σχέσεις μας με το άλλο φύλο, μπορεί να θεωρούμε ότι είμαστε εγκρατείς. Αν δεν βρεθήκαμε μπροστά στο δίλημμα να αρπάξουμε με πονηρό τρόπο κάτι για τον εαυτό μας, μπορεί να νομίζουμε ότι είμαστε δίκαιοι.

Ο Θεός μάς περνά από πνευματικές δοκιμασίες μέσα σε ποικίλες συνθήκες. Κάποτε, μας δοκιμάζει με  διπλό τρόπο. Μέσα στην αδυναμία, την ανάγκη και τη δυσκολία είναι ένα πρώτο τεστ. Αλλά υπάρχουν και οι εξετάσεις που δίνουμε στην άνεση, την αναγνώριση, την ευτυχία. Έχω την εντύπωση ότι σαν χριστιανοί θα περάσουμε λίγο ως πολύ και από τις δύο όχθες.  Μπορεί στη μοναξιά και τη θλίψη να ζητάμε τον Κύριο, αλλά να Τον ξεχάσουμε στην ευτυχία μας. Και το αντίθετο. Μπορεί για μας ο Θεός να είναι καλός όσο τα πράγματα είναι ρυθμισμένα στη ζωή μας και δεν υπάρχουν διαψεύσεις ή απώλειες.

Θα είναι δόξα για τον Θεό να είμαστε οι ίδιοι στην ευτυχία και στη δυστυχία. Στον πλούτο και στη φτώχεια. Στη ζωή και το θάνατο. Μια καρδιά που αγαπά τον Θεό,  ακόμη και όταν αμαρτήσει, ακόμη και όταν δεν καταλαβαίνει τα γιατί στα ερωτηματικά της ζωής, ή ακόμη και όταν βρίσκεται στο απόγειο της ευτυχίας της, εξακολουθεί να βλέπει στο πρόσωπο του Χριστού τον Κύριό της και τον Θεό της.