Συνήθεια αγιοσύνης

 " Ντυθείτε, λοιπόν, ως εκλεκτοί τού Θεού, άγιοι και αγαπημένοι, σπλάχνα οικτιρμών, καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία ". Κολοσσαείς 3:12. 

Αν κάποιος σας πει ότι η αγιοσύνη είναι κάτι που διδάσκεται, μαθαίνεται και συνηθίζεται, μπορεί να διαφωνήσετε. Κι όμως, υπάρχει μια μορφή αγιοσύνης που προκύπτει μέσα από μεθοδική άσκηση, επανάληψη και συνήθεια.

Με εξέπληξε όταν κάποιος σύζυγος μού μιλούσε για την καταδίκη του εγωισμού μας, την πιστότητα και τις θλίψεις για χάρη του Χριστού, όταν ήταν γνωστό πώς ταλαιπωρούσε  τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Μου έκανε εντύπωση όταν πάλι τυχαία άκουσα κάποιον χριστιανό άντρα να λέει με θάρρος στην καινούργια του δουλειά ότι δεν λέει ψέματα και δεσμεύεται σε κάποιες αρχές, όταν την ίδια ώρα γνώριζα ότι η  γυναίκα του είχε κακοπαθήσει στα χέρια του από την αχαρακτήριστη για χριστιανό συμπεριφορά του.

Τι είδους αγιοσύνη επιλέγουμε να ντυνόμαστε ; Μπορούμε  να ξεγελάμε τον εαυτό μας ότι σεβόμαστε τον Θεό και υπακούμε στον Λόγο του όταν παράλληλα έχουμε γεμίσει θύματα τον κόσμο γύρω μας; Θύματα στο σπίτι, θύματα στην εκκλησία, θύματα στις σχέσεις μας.

Υπάρχουν χριστιανοί που δεν αντιλαμβάνονται ότι οι αμαρτίες δεν ιεραρχούνται. Για παράδειγμα, είμαι πάντα στην εκκλησία, συμμετέχω σε διακονίες, προσεύχομαι, διαβάζω τη Βίβλο μου, δεν λέω ψέματα. Αλλά πώς γίνεται την ίδια στιγμή να έχω ρημάξει ανθρώπους με τον εγωισμό μου, τα θέλω μου και το πείσμα μου; Αυτά δεν είναι για μένα αμαρτίες; Κατά τ' άλλα,  μια συνήθεια αγιοσύνης, που μπορεί να διδάχτηκα από παιδί και που μηχανικά πλέον ακολουθώ,  με κάνει να νιώθω σωστός χριστιανός. Κρατώ τις αρχές μου, δεν ξεπουλώ τις πνευματικές μου αξίες. Τώρα, αν στην υπόλοιπη ζωή μου ξεχνώ τη χρηστότητα, την υπομονή, τη συγχωρητικότητα, τη μακροθυμία, την ταπείνωση, την αγάπη, αυτό δεν έχει τόση σημασία.

Η αλήθεια είναι ότι η συνήθεια αγιοσύνης είναι μια ψεύτικη ουσιαστικά αγιοσύνη. Η αληθινή αγιοσύνη είναι αυτή που αλλάζει συνεχώς το μέσα μας. Αυτή δεν διδάσκεται από το σπίτι, δεν μαθαίνεται με τη συνήθεια, δεν φοριέται επειδή κάπου ανήκουμε ή επειδή κάποιοι μας έπεισαν να τη φορέσουμε. Η αληθινή αγιοσύνη είναι αποτέλεσμα της μετάνοιας, της χάρης του Χριστού και της δουλειάς του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας. Αλλά επίσης, η αληθινή αγιοσύνη είναι αποτέλεσμα της δικής μας ελεύθερης θέλησης και επιλογής. 

Ας εργαστούμε για μια αγιοσύνη που έχει καρπούς ουσίας και όχι τύπων. Οι πρώτοι είναι αιώνιοι, οι δεύτεροι μάλλον θα μαρτυρούν εναντίον μας την άρνηση μας να προχωρήσουμε σε μια αληθινά νέα ζωή.