Προς Εμμαούς

11 Ιουλίου 2017

Τι έπαθα ή τι θα μπορούσα να είχα πάθει;

 " Με τα φτερά του θα σε σκεπάζει, και κάτω από τις φτερούγες του θα είσαι ασφαλής" . Ψαλμός 91:3.

Δεν ξέρω αν είστε απ' αυτούς που εύκολα γκρινιάζουν όταν τους συμβαίνει κάτι ή αν συνηθίζετε να επικεντρώνεστε στις μικροατυχίες σας και να ξεχνάτε τα καλά πράγματα που σας έχουν συμβεί. Κανείς μας δεν θέλει ανατροπές, ζημιές και ό,τι άλλο συναντά κανείς άφθονα στην καθημερινότητα. Αλλά επειδή ούτως ή άλλως θα έρθουμε αντιμέτωποι με προβλήματα, ας τα ξεπερνάμε με τη δύναμη του Θεού.

Πριν κάποιο διάστημα έκανα κάποια δρομολόγια στο νοσοκομείο, γιατί νοσηλευόταν μία θεία μου. Θέλοντας να βοηθήσω τα ξαδέλφια μου, τους πρότεινα κάποιες βάρδιες. Εκείνη την ημέρα που πήγα έβρεχε, ήμουν αγχωμένη, έπρεπε να προλάβω τους γιατρούς και επιπλέον η κατάσταση εξελισσόταν άσκημα. Αφού τελείωσαν όλα, πήγα να πάρω το αυτοκίνητό μου. Πλησιάζοντας, είδα ότι μου έλειπαν και τα τέσσερα τάσια. Τα δικά μου και όλων εκείνων που είχαμε παρκάρει έξω από το νοσοκομείο. Κάποιοι μας τα είχαν κλέψει, αλλά δεν είχα καθόλου δύναμη να παραπονεθώ, εγώ που γενικά δεν αφήνω ασχολίαστα τέτοια γεγονότα.

Όταν πλησίασα κοντά για ν' ανοίξω το αυτοκίνητο, το αυτοκίνητό μου δεν ήταν κλειδωμένο! Πάνω στη φούρια φαίνεται ότι το είχα ξεχάσει ξεκλείδωτο. Σταμάτησα, ξανακοίταξα τους τροχούς, σκέφτηκα πώς έπρεπε να ψάξω για νέα τάσια, αλλά ποσώς δεν συγκινήθηκα για την απώλεια. Μπήκα μέσα και γύρισα σπίτι μου σαν να μην έτρεχε τίποτα. Ένας σοβαρά άρρωστος στο νοσοκομείο, ένα αυτοκίνητο που θα μπορούσε να είχε κάνει φτερά εκείνη τη μέρα, ποιος ασχολείται με τα τάσια;

Ξέρετε ότι πολλές φορές ασχολούμαστε με το τι πάθαμε. Σχεδόν ποτέ δεν σκεφτόμαστε (ή δεν γνωρίζουμε) τι χειρότερο θα μπορούσαμε να είχαμε πάθει. Αληθινά παραδείγματα από τη ζωή: τρακάρουμε μόνοι μας το αυτοκίνητο στην προσπάθειά μας να αποφύγουμε κάποιον, αλλά κανείς δεν ξέρει τι θα είχε συμβεί αν είχαμε συγκρουστεί και τραυματιστεί. Μας κλέβουν το σπίτι, αλλά δεν ξέρουμε τι θα είχε συμβεί αν ήμασταν μέσα. Πέφτει κάποιο μέλος της οικογένειας και χρειάζεται ράμματα, αλλά ήταν το χέρι του Θεού που δεν έχασε το μάτι του. Είναι αλήθεια ότι όλοι παθαίνουμε διάφορα, αλλά ας ευχαριστούμε τον Θεό, γιατί θα μπορούσαμε να είχαμε πάθει πολύ χειρότερα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου