« […] και, μάλιστα, εσένα τής ίδιας ρομφαία θα διαπεράσει την ψυχή· για να
φανερωθούν οι διαλογισμοί πολλών καρδιών». Λουκάς 2:35.
Έχουμε την εντύπωση ότι όταν ο Θεός εμπλέκεται στην
ιστορία, ή στην ιστορία της ζωής μας, τα πράγματα είναι όμορφα και ευλογημένα.
Έτσι, αν ο Θεός αναγγέλλει καλά νέα ή εκπληρώνει τα σχέδιά Του, θα φτάσει στα
χέρια μας ένα πανέμορφο πακέτο με εξαιρετικό περιεχόμενο, σαν κι αυτά που
λαμβάνουμε αυτές τις γιορτινές μέρες.
Λοιπόν, είναι συχνά μεγάλη η απογοήτευση όταν το
«πακέτο» των σχεδίων του Θεού έρχεται μεν, αλλά το περιεχόμενό του δεν είναι
όπως ακριβώς το περιμέναμε. Λέμε: είναι δυνατόν ο Θεός να ήθελε να μ’ ευλογήσει
και βρέθηκα σ’ αυτόν τον δρόμο;
Φανταστείτε να έχετε προσευχηθεί για να βρείτε δουλειά,
η δουλειά βρίσκεται, όμως σύντομα γίνεται εκεί «το έλα κόσμε να δεις». Ή να
είχατε προσευχηθεί να σας χαρίσει ο Θεός έναν σύντροφο και να σας οδηγήσει σε
ευθύ δρόμο και ο δρόμος να είναι «άκρη δεν βγάζω». Ή να θέλατε ένα παιδάκι και
ο Κύριος να απάντησε στην προσευχή σας, αλλά τι τα θες, προβλήματα. Τα σχέδια
του Θεού είναι πλεγμένα με χαρά και λύπη και το τελικό happy end θα το δούμε στον ουρανό, αν κρατήσουμε με πίστη και
υπομονή τα δικά Του σχέδια στην καρδιά μας.
Σκεφτείτε τον Ζαχαρία και την Ελισάβετ που δεν
είχαν παιδιά, τι κι αν προσεύχονταν και
έλπιζαν. Γερνώντας πια και μέσα στην αδυναμία, ο Θεός τούς χάρισε τον Ιωάννη,
που η γέννησή του θα ήταν χαρά και αγαλλίαση για την οικογένεια και για πολλούς
άλλους (Λουκάς 1:14). Αλλά ο Ιωάννης μεγαλώνοντας βρισκόταν περισσότερο στην
έρημο παρά με τους γονείς του! Είχε μια πολύ ιδιαίτερη ζωή, γιατί ο Θεός τον
είχε προορίσει για μια ιδιαίτερη αποστολή, και ο Χριστός είπε γι’ αυτόν ότι «ανάμεσα
σ' εκείνους που γεννήθηκαν από γυναίκες δεν σηκώθηκε μεγαλύτερος από τον
Βαπτιστή Ιωάννη» (Ματθαίος 11:11). Ωστόσο, ο Ιωάννης πέθανε μ’ έναν θάνατο που ήταν πληγή και όχι αγαλλίαση για κάθε καρδιά γονιού.
Η Μαριάμ, η μητέρα του Χριστού, ήταν εκλεκτή και
μακάρια ανάμεσα στις γυναίκες και ο Θεός έκανε μεγαλεία σ’ αυτήν (Λουκάς 1:
49). Εντούτοις, τη μέρα της αφιέρωσης του Ιησού Χριστού, άκουσε από το στόμα
του γέρο-Συμεών που ευλόγησε το ζευγάρι, παίρνοντας τον υποσχεμένο Μεσσία στα
χέρια του, ότι ρομφαία θα διαπεράσει την ψυχή της, για να φανερωθούν οι
διαλογισμοί πολλών καρδιών (Λουκάς 2:35). Μια συνεχής ρομφαία ήταν γι’ αυτήν
τόσο η ζωή όσο και ο θάνατος του Χριστού.
Στη ζωή η χαρά πάει πάντα ζευγάρι με τη λύπη, όπως ακριβώς
και στα πράγματα του Θεού η ευλογία συντροφεύει το αδιέξοδο και τον πόνο. Μη
σκέφτεσαι το happy end όσο είσαι εδώ κάτω. Δρέψε τη χαρά και απόλαυσέ τη. Επίσης,
δέξου τη λύπη, είναι και αυτή μέρος των σχεδίων του Θεού. Υπέμεινε στο αδιέξοδο
και στο ακατανόητο. Δοξολόγησε στην ευρυχωρία και στην ανανέωση. Κράτα μια
αιώνια οπτική των πραγμάτων όπου το χαρούμενο τέλος θα δικαιώσει τον Θεό για τις
επιλογές Του στη ζωή σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου