Σκέψου το συμφέρον σου αλλά και το συμφέρον της οικογένειάς σου

«Oι γιοι αυτού τού αιώνα είναι φρονιμότεροι στη δική τους γενεά, από τους γιους τού φωτός» (Λουκάς 16:8).

Δεν είναι αδύνατο ένας άνθρωπος πιστός που αγαπάει τον Θεό να δημιουργήσει μια σχέση με έναν άλλον άνθρωπο που δεν αγαπά σοβαρά τον Θεό ή που δεν μοιράζεται τις ίδιες πνευματικές αξίες. Δυστυχώς, είτε από έλξη και αδυναμία είτε και συνειδητά – πού να βρω εγώ τώρα έναν πιστό/ πιστή που να μου αρέσει και να μου ταιριάζει;- κάποιοι χριστιανοί μπορεί να προβούν σε ακατάλληλες επιλογές συζύγων.

Δεν είμαι της γνώμης πώς ό,τι υπάρχει μέσα στις εκκλησίες έχει σφραγίδα γνησιότητας πίστης ή αγαθών προθέσεων. Καθώς και το αντίθετο: ό,τι κινείται εκτός εκκλησίας είναι εκ εξορισμού άχρηστο. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω στον κόσμο-λίγοι είναι αλήθεια-, που θα λαχταρούσαν να γνωρίσουν άτομα του Θεού, που θα ήθελαν ν’ ανήκουν σε μια γνήσια χριστιανική κοινότητα, που θα έλκονταν από το φως της Γραφής, απλά δεν ξέρουν πώς και τι. Και υπάρχουν και άτομα μέσα στις εκκλησίες που όχι δεν τους ελκύει η εκκλησία, αλλά μάλλον δεν τους ελκύει η Αγία Γραφή που διαβάζουν.

Θυμάμαι την ιστορία ενός γνωστού μου προσώπου, κορίτσι χριστιανικής οικογένειας, από μωρό στην εκκλησία. Όταν ενηλικιώθηκε, σχετίστηκε με κάποιον που δεν ήταν του ίδιου χριστιανικού δόγματος. Η μητέρα λυπήθηκε και αντέδρασε. Ωστόσο, επειδή το παιδί της δεν συνεργαζόταν, σκέφτηκε ότι, αφενός, η ζωή του παιδιού της δεν της ανήκει, ούτε ήταν αυτή υπεύθυνη για τις επιλογές της. Λογικό, καλύτερα να φταίει κανείς για τις επιλογές του παρά να κατηγορεί μια ζωή τους γονείς του, γιατί αναμείχθηκαν στις επιλογές του. Αφετέρου, η μητέρα αντιμετώπισε το δίλημμα: μήπως και μέσα στις εκκλησίες όλοι είναι πιστοί και οι επιλογές ασφαλείς; Έτσι, άφησε την υπόθεση στα χέρια του Θεού και κάθισε στην άκρη προσευχόμενη.

Μετά από μικρό χρονικό διάστημα, η σχέση της κοπέλας χάλασε, με όλη τη θλίψη που αυτό φέρνει. Το παράδοξο είναι ότι δεν τη χάλασε η ίδια, αλλά ο φίλος της, όταν έμαθε ότι ανήκει σε διαφορετικό χριστιανικό δόγμα από το δικό του. Οι γονείς του νέου, ενώ εκτιμούσαν πολύ την κοπέλα, τον έπεισαν να διακόψει όσο ήταν καιρός, υπογραμμίζοντας του όλα τα ρίσκα που έπαιρνε για τον ίδιο και την οικογένειά τους. Ο νεαρός, αν και ερωτευμένος, υπάκουσε στους γονείς του και έκλεισε την υπόθεση.

Φαίνεται ότι «οι γιοι αυτού τού αιώνα είναι φρονιμότεροι στη δική τους γενεά, από τους γιους τού φωτός» (Λουκάς 16:8). Αν κάποιος σου έλεγε: «Εγώ, την οικογένειά μου και αυτά που μου δίδαξαν οι δικοί μου, δεν μπορώ να τα απαρνηθώ, τα πιστεύω και θα τα σεβαστώ», θεωρείς ότι θα μπορούσες και εσύ να πεις το ίδιο για εκείνα που πιστεύεις ή που σου δίδαξαν οι δικοί σου γονείς; Αξίζουν ή όχι αυτά που σου δίδαξαν οι γονείς σου; Είναι αλήθειες ουσίας που επιδοκιμάζει ο Θεός ή απλές ιστορίες πρακτικών και τελετουργικών; Τέλος, είναι φανερό ότι κάποιοι δεν διανοούνται να χαλάσουν το χατίρι των δικών τους, ούτε να μετατοπιστούν από τη θέση τους για να σε ικανοποιήσουν.

Καθώς μπορείς να κάνεις καλές όπως και κακές επιλογές, σκέψου με σύνεση και φόβο Θεού. Σκέψου όχι μόνο τι θα ήθελες και τι σου ταιριάζει, αλλά συλλογίσου επίσης τι θα ήθελε ο Θεός για τη δική σου ζωή.