Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά σχετικά με τις αμβλώσεις και την πρόσφατη αφίσα «Αφήστε με να ζήσω». Δεν θεωρούσα απαραίτητο κάτι να ειπωθεί μέσα από post για ένα θέμα τόσο ντελικάτο και πολύπλευρο. Ωστόσο, αναγκάζομαι να δημοσιεύσω λίγες από τις
σκέψεις μου.
Εκ φύσεως ο άνθρωπος αντιτίθεται στον νόμο και στους
νόμους (δικανικούς, ηθικούς, κλπ) αλλά δυστυχώς τελικά τείνει μέσα στο μυαλό του να κατηγοριοποιεί
τα πάντα σε νόμους. Φαίνεται ότι δεν
μπορεί να διαβάσει τα πράγματα αλλιώς, παρά μόνο μέσα από γενικευτικούς νόμους!
Πιο συγκεκριμένα: δημοσιεύεται μια αφίσα για το αγέννητο
παιδί που δεν αφορίζει κανέναν, που ενημερώνει -ή ευαισθητοποιεί- και που δεν θίγει κυρίως κανένα κεκτημένο δικαίωμα των
γυναικών να διαθέτουν το σώμα τους κατά την κρίση και τη βούλησή τους. Και
αυτόματα αυτό μεταφράζεται σαν «νόμος»
που στρέφεται εναντίον των μεν ή των δε... Νόμος που παραπέμπει στις πρακτικές του Μεσαίωνα. Νόμος
που «καταδικάζει» σε περίπτωση που προβείς σ’ αυτήν. Νόμος που «ποινικοποιεί»
και δημιουργεί τύψεις, αν χρειαστεί να κάνεις άμβλωση. Νόμος που απειλεί να
στερήσει στις γυναίκες κεκτημένα δικαιώματα. Δηλαδή, διάλεξε εδώ και τώρα: ναι ή όχι στην άμβλωση;
Δεν θα μπορούσαμε να είχαμε ξεχωρίσει, καθώς διαβάζουμε
την αφίσα, ότι πιθανόν να υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι για τους οποίους μια
γυναίκα αποφασίζει να διακόψει μια κύηση και η άμβλωση, όσο επώδυνη και
απευκταία, επιβάλλεται;
Δεν θα μπορούσαμε να είχαμε επίσης αντιληφθεί ότι
υπάρχουν αμβλώσεις που γίνονται γιατί αν και οι λόγοι δεν ήταν τόσο σοβαροί, τα
άτομα που προέβησαν σ’ αυτήν, -άτομα ελεύθερα και σε τελική ανάλυση υπεύθυνα
ενώπιον Θεού για τις επιλογές τους-, είχαν τους λόγους τους και έκριναν ότι έτσι
έπρεπε να πράξουν, είτε το ήθελαν πραγματικά είτε δεν το ήθελαν;
Δεν θα μπορούσαμε να είχαμε επιπλέον σκεφθεί ότι ανήλικα
κορίτσια αλλά και ενήλικες γυναίκες απολαμβάνουν ελεύθερο και χαρούμενο σεξ
χωρίς καμιά προφύλαξη, συχνά αμέριμνες για τις συνέπειες, εφόσον οι συνέπειες
με τη λύση της άμβλωσης εξαλείφονται; Και ούτε καν λαμβάνουν υπόψη τη ζημιά
που μπορεί να προκαλέσουν στο ίδιο τους το σώμα ή τη μελλοντική ζωή που
αφαιρείται, γεγονότα που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν ήταν
προσεκτικότερες.
Είναι δύσκολο να διαβαστεί σωστά μια αφίσα; Είναι δύσκολο
να καταλάβουμε ότι για κάθε χ περίπτωση που η άμβλωση μπορεί να είναι σωτήρια,
υπάρχει και η περίπτωση ψ που η άμβλωση έγινε για λόγους απαραίτητους για κάποιες γυναίκες, ενώ σε
άλλη περίπτωση για λόγους αδιαφορίας και επιπολαιότητας; Είναι δύσκολο να
διαβάσουμε ένα μήνυμα και να σκεφτούμε ατομικά τη δική μας συνείδηση, τη δική μας
πρακτική και τη δική μας ζωή, αφήνοντας στην άκρη τις τυφλές γενικεύσεις και
τους απρόσωπους νόμους που υπάρχουν και
οι οποίοι άλλοτε αντικρούουν ενώ άλλοτε συμφωνούν με τους ηθικούς νόμους του Θεού;
Τέλος, δεν είναι άτοπες οι λέξεις «σκοταδισμός», «Μεσαίωνας», «οπισθοδρόμηση»; Σκοταδισμός και Μεσαίωνας είναι να ενημερώνεις το κοινό για την άμβλωση, ή τέλος πάντων για οποιοδήποτε άλλο θέμα που εκφράζει διαφορετική άποψη μέσα από
ορθολογική σκέψη και ελεύθερη έκφραση του λόγου; Μεσαίωνας και σκοταδισμός δεν σήμαινε
ότι δεν μπορούσες καθόλου να εκφράσεις
μια διαφορετική άποψη από εκείνη της κρατούσας αυθεντίας -τότε ήταν η παπική
εκκλησία- και ότι κινδύνευες να πας στην Ιερά Εξέταση αν το έκανες; Ωστόσο, στη σημερινή κοινωνία που είναι
απαραβίαστο δικαίωμα και θεμελιώδης ελευθερία για κάθε άτομο ξεχωριστά η
ελευθερία της συνείδησης, της έκφρασης και του λόγου, δεν θα ήταν σκοταδισμός και οπισθοδρόμηση η προσπάθεια φίμωσης μιας
ορθολογικά αντίθετης άποψης που ενοχλεί μερίδα πολιτών αλλά εκφράζει
μερίδα άλλων; Στον δημόσιο διάλογο δεν θα
έπρεπε οι αντίθετες απόψεις να συναγωνίζονται χωρίς αφορισμούς και μισαλλοδοξία
για την ευστάθεια των επιχειρημάτων τους, τη λογική τους συνέπεια αλλά και την ηθική
τους αξία και βαρύτητα στο να απαντούν σε ερωτήματα επιλογών που καλούνται τα ξεχωριστά άτομα να
κάνουν; Στο κάτω –κάτω, η τελική ευθύνη ανήκει στο άτομο που θα ζυγίσει τις διαφορετικές
απόψεις τις οποίες αφουγκράστηκε και θα επιλέξει ελεύθερα το πράττειν του, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο των υφιστάμενων νόμων, καθώς προσωπικά «ο κάθε ένας από μας θα δώσει λόγο για τον εαυτό του στον Θεό»
(Ρωμαίους 14:12).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου