Γίνεται και χωρίς μουρμούρα!

«Όλα να τα κάνετε χωρίς γογγυσμούς και αμφισβητήσεις». Φιλιππησίους 2:14.

Αν με ρωτούσε κανείς τι σου τη δίνει αφόρητα στα νεύρα θα έλεγα η έλλειψη αυτοελέγχου και αυτοπειθαρχίας και η μουρμούρα. Όσον αφορά στα πρώτα, θα έπρεπε εφόσον ξεχωρίζουμε από τα ζώα χάρη στο δώρο της λογικής  που μας έδωσε ο Θεός, να τη χρησιμοποιούμε για να κάνουμε τον απαραίτητο αυτοέλεγχο πριν μιλήσουμε ή ενεργήσουμε. Θα έπρεπε, επίσης, να αποφεύγουμε να είμαστε χύμα σε διάφορους τομείς, εφόσον υπάρχει η λογική που δείχνει που καταλήγει το να είναι κανείς χύμα.

Σχετικά με τη μουρμούρα- η αλλιώς τον γογγυσμό- απορρέει και αυτή από έλλειψη αυτοελέγχου και αυτοπειθαρχίας. Οι περισσότεροι άνθρωποι αρέσκονται σ’ αυτή τη βλαβερή συνήθεια. Αλλά πέρα από τη βλάβη στους ίδιους, η νοσηρή ροπή κατεδαφίζει και τις σχέσεις τους. Η μουρμούρα είναι μια μορφή δυσφορίας που εκφράζεται λεκτικά και που  ανακατεύει στην καθημερινότητα σημαντικά και ασήμαντα πράγματα. Κανείς δεν θέλει ν’ ακούει κάποιον να μουρμουρίζει διαρκώς. Ανεπαίσθητα, θα τον κάνει πέρα.  Εντούτοις, θα ήθελε μάλλον τη δική του μουρμούρα να την αποδέχονται οι άλλοι…

Οι Ισραηλίτες στην πορεία τους προς τη γη της επαγγελίας γόγγυζαν συνέχεια. Ο κύριος αποδέκτης τους ήταν ο Μωυσής. Αυτός έφταιγε για τα βάσανά τους. Κατ’ επέκταση, έφταιγε και ο Κύριος που είχε λόγο σε όσα τους συνέβαιναν. Το Άγιο Πνεύμα μάς υπενθυμίζει να αφήσουμε στην άκρη τη μουρμούρα και να τρέχουμε την καθημερινότητά μας χωρίς γογγυσμούς και ποικίλους διαλογισμούς/ αμφισβητήσεις.

Τι θα πει αυτό; Δεν ξέρω, ο καθένας ξέρει για τον εαυτό του. Υπάρχουν κάποιοι που γογγύζουν συνεχώς. Μουρμούρα για τον καιρό, μουρμούρα για τον πυρετό τους, μουρμούρα για τις δουλειές, μουρμούρα για τον/ τη σύζυγο, τα παιδιά, τους γονείς, μουρμούρα για το μαλλί που χάλασε, μουρμούρα για το πιάτο που έσπασε. Αν υπάρχει γογγυσμός στα απλά, υπάρχει και στα σημαντικά. Αν μουρμουρίζουμε στους ανθρώπους, θα μουρμουρίζουμε και στον Θεό. Δεν γίνεται να έχουμε δυσφορία στην καθημερινότητα και να είμαστε ήρεμοι και ικανοποιημένοι με τον Θεό. Ο Κύριος μάς καλεί σ’ έναν πνευματικό αυτοέλεγχο και μια αυτοπειθαρχία καθώς μας παρακινεί ν’ αφήσουμε το Άγιο Πνεύμα να εργαστεί μέσα μας μια άλλη φύση απ’ αυτήν που σηκώνουμε. Μας καλεί να συνεργαστούμε μαζί Του για να χτιστεί μια νέα εικόνα που θα μοιάζει στον Ιησού Χριστό.

Ξεκίνησα να γράφω αυτές τις σκέψεις κουρασμένη αφόρητα από τη μουρμούρα που ακούω και απεχθάνομαι, αλλά μόλις άρχισα, αντιλήφθηκα ότι έχω συχνά μουρμούρα για όσους μουρμουρίζουν, για όσους φυγοπονούν, για όσους, ενώ τους εξηγείς, κάνουν του κεφαλιού τους και μετά ζητούν βοήθεια. Νομίζω ότι χρειάζομαι πνευματικό αυτοέλεγχο και αυτοπειθαρχία.