Μην αμελήσεις

«Επειδή, αν ο λόγος που μιλήθηκε διαμέσου αγγέλων έγινε βέβαιος, και κάθε παράβαση και παρακοή έλαβε δίκαιη ανταπόδοση, πώς εμείς θα ξεφύγουμε, αν αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη σωτηρία;» Εβραίους 2:2-3.

Ποιοι λόγοι θα μπορούσαν να μας κάνουν ν’ αμελήσουμε πράγματα; Η κούραση; Οι πολλές ευθύνες; Οι διάφορες μέριμνες που τρέχουν και μας πνίγουν και εκεί που λέμε θα κάνουμε αυτό, έρχεται κάτι άλλο, πιο επιτακτικό και αναγκαίο, και ανατρέπει τη σειρά των προτεραιοτήτων μας; Μήπως η αδιαφορία ή και η άρνηση για πράγματα που δεν μας ενδιαφέρουν καθόλου;

Η Αγία Γραφή μάς θυμίζει ότι η σωτηρία που μας προσφέρθηκε χάρη στη θυσία του Χριστού είναι το πιο πολύτιμο πράγμα που δεν πρέπει να χάσουμε στη ζωή μας. Και για να μη χαθεί, θα πρέπει να τη φυλάξουμε. Στην παραβολή των γάμων και των προσκεκλημένων, στο 22 κεφάλαιο του Ματθαίου, πολλοί ήταν οι προσκεκλημένοι που τελικά δεν παραβρέθηκαν, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να μπουν στη βασιλεία των ουρανών. Κάποιοι δεν θέλησαν. Άλλοι έγιναν επιθετικοί και υβριστές. Τέλος, άλλοι αμέλησαν, γιατί τα χωράφια και το εμπόριο δεν τους άφησαν μυαλό, ώρα και διάθεση ίσως.

Σε ένα βιβλίο ποινικού δικαίου μού έκανε εντύπωση το πώς ορίζεται η αμέλεια. Αμέλεια είναι η έλλειψη προσοχής που το άτομο «όφειλε», από τις περιστάσεις, και που  «μπορούσε» να καταλάβει. Όφειλε και μπορούσε... Όμως τελικά, από έλλειψη προσοχής, είτε δεν πρόβλεψε το «αξιόποινο» αποτέλεσμα της πράξης του είτε το πρόβλεψε σαν δυνατό, αλλά πίστεψε ότι δεν θα συνέβαινε.

Νομίζω ότι ως συνειδητοί χριστιανοί ξέρουμε τι οφείλουμε να κάνουμε και μπορούμε να το κάνουμε, γιατί καταλαβαίνουμε ποιες είναι οι προτεραιότητες και οι αξίες. Όλοι έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να τρέχει ακατάπαυστα σε δουλειές και ευθύνες, να έχουμε κούραση, κάποτε μεγάλη ακεφιά ή και απαίσια ανία, και να είναι αυτές τις μέρες που η μελέτη της Βίβλου, η προσευχή, η παρέα με χριστιανούς περνά σε δεύτερη μοίρα. Ωστόσο, δεν είναι οι τυχαίες και ανεξέλεγκτες κάποτε συνθήκες, ούτε οι περιστασιακές στιγμές που οδηγούν στην αμέλεια της σωτηρίας. Είναι κυρίως μια συστηματική στάση ζωής που διαρκώς χαρακτηρίζεται από έλλειψη προσοχής για πράγματα που αφορούν στη χριστιανική πορεία της ζωής μας και στο πνευματικό μας παρόν και μέλλον.

Έχοντας το Άγιο Πνεύμα να μας προσκαλεί, να μας παρακινεί και να μας ενισχύει, ας κάνουμε το μέρος μας όπως οφείλουμε και μπορούμε. Είναι στο χέρι μας να μην αμελήσουμε μια τόσο μεγάλη σωτηρία και ο Λόγος του Θεού θέλει να μας το υπενθυμίσει.