Η καρδιά έχει τους λόγους της!

«Κανένας, όταν πειράζεται, ας μη λέει ότι: Από τον Θεό πειράζομαι· επειδή, ο Θεός είναι απείραστος κακών, κι αυτός δεν πειράζει κανέναν. Πειράζεται, όμως, κάθε ένας, από τη δική του επιθυμία, καθώς παρασύρεται και δελεάζεται». Ιάκωβος 1:13-14.

«Η καρδιά έχει τους λόγους που η λογική δεν γνωρίζει καθόλου», είναι μια ρήση που ανήκει στον μαθηματικό και φιλόσοφο Pascal Blaise και διατυπώθηκε μέσα στο πλαίσιο των θεολογικών του αναζητήσεων. Ο ίδιος, ένθερμος οπαδός της λογικής, υποστηρικτής του μαθηματικού λογισμού, αλλά και θερμός χριστιανός, θέλησε να διατυπώσει το επιχείρημα ότι για την αποδοχή της πίστης στον Θεό δεν χρειάζεται υποχρεωτικά η εμπλοκή της ορθολογικής σκέψης. Σχετικά με την πίστη  μας σ’ Αυτόν, είναι πρώτα η καρδιά και όχι ο λόγος που μας οδηγεί. 

Η ρήση  του Pascal χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει, πέρα από τις θεολογικές βεβαιότητες για τις οποίες ειπώθηκε, διάφορες ανορθολογικές στάσεις μας. Χρησιμοποιείται με αντίστροφο νόημα, γιατί εξηγεί καλά ανεξήγητες ενέργειές μας!

«Η καρδιά έχει τους λόγους που η λογική δεν γνωρίζει καθόλου»! Ναι, γιατί πολλές φορές λέμε πώς γίνεται, ενώ όλοι ακούμε τα ίδια, κάποιοι να επιλέγουν μόνο αυτά που θέλουν ή που εξυπηρετούν τις απόψεις και τις αποφάσεις τους. Άλλοι, παρασύρονται από πρόσωπα και καταστάσεις, ενώ δια γυμνού οφθαλμού ένας τρίτος αντιλαμβάνεται πόσο επιζήμια μπορεί να καταλήξει η συναναστροφή μας με λάθος άτομα και η εμπλοκή μας σε ζημιογόνες συνθήκες. Δυστυχώς, δεν αντιλαμβανόμαστε πάντα ότι είναι οι κρυφότερες επιθυμίες της καρδιάς μας που τρέφουν τις σκέψεις μας και καθοδηγούν τη «λογική» μας, και όχι η λογική που επιτάσσει την καρδιά.

Η Βίβλος μάς θυμίζει ότι αν βρισκόμαστε σε πειρασμό, αν έχουμε διλήμματα για το ποιο είναι το καλό και το σωστό, υπάρχει ο κίνδυνος κάποια επιθυμία της καρδιάς (που η λογική μας αγνοεί) να μας παρασύρει. Όταν η επιθυμία γίνει αποδεκτή από τη λογική μας, όταν, δηλαδή, συλλάβει μέσα στο μυαλό μας μια «λογική διαδικασία δικαιολόγησης», τότε θα οδηγήσει στην αμαρτία. Είναι, λοιπόν, η επιθυμία μας που περνά μεταμφιεσμένη μέσα από το δρόμο της «λογικής» που oδηγεί στην αμαρτία.

Ωστόσο, για αποφυγή παρεξήγησης, δεν είναι όλες οι επιθυμίες της καρδιάς ένα ανοικτό παράθυρο στον πειρασμό. Πολλές από τις επιθυμίες μας είναι εκεί γιατί ο Θεός τις έβαλε στην ψυχή μας. Ένα κριτήριο που χρησιμοποιώ για να φιλτράρω τις επιθυμίες μου, με τις οποίες η «λογική» μου μπορεί μια χαρά να συμφωνεί, είναι η ικανοποίηση ή μη μιας επιθυμίας που έχω. Αν τόσο το να γίνει κάτι όπως και το να μη γίνει με κάνει να μη χάνω την ειρήνη και τη χαρά μου, τότε η όποια επιθυμία μου μπορεί να πάρει τη μορφή που θέλει ο Θεός. Δεν κινδυνεύω όσο δεν γαντζώνομαι στην πραγματοποίηση ενός σκοπού μου, αλλά αφήνομαι στον Θεό να εκτελέσει μέσα μου τους δικούς Του σκοπούς.