Τι να κάνω με τον χρόνο μου για να μην είναι χαμένος;

«Δικό του δημιούργημα είμαστε, καθώς κτιστήκαμε στον Ιησού Χριστό για καλά έργα, που ο Θεός προετοίμασε, για να περπατήσουμε μέσα σ' αυτά». Εφεσίους 2:10.

Ο αυτοκράτορας Τίτος, σύμφωνα με τα γραφόμενα του Ρωμαίου ιστορικού Σουητώνιου, συνήθιζε να λέει: «Έχασα την ημέρα μου!», όταν είχε περάσει μια μέρα χωρίς να έχει μπορέσει να κάνει το καλό ή να έχει βρει την ευκαιρία να δώσει χάρη.

Εσείς, ποιο μέτρο ή κριτήριο έχετε με το οποίο κρίνετε αν μια μέρα χάθηκε ή ήταν παραγωγική; Αυτό σίγουρα θα έχει να κάνει με τις αξίες σας, τα ενδιαφέροντά σας, τους ανθρώπους γύρω σας αλλά και τη σχέση σας με τον Θεό. Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια αυτής της μακράς περιόδου που ήμασταν κατ’ ανάγκη κοινωνικά αποστασιοποιημένοι, μου έτυχε να διαπιστώσω ότι υπήρχαν φορές που χάθηκε η μέρα μου, γιατί ήμουν αργόσχολη. Άλλοτε χάθηκε, γιατί ήμουν διαρκώς απασχολημένη σε πράγματα υποχρεωτικά και όχι χωρίς σημασία. Εντούτοις, όντως πολύ απορροφημένη απ’ αυτά, έκρινα ότι η μέρα μου χάθηκε! Νομίζω ότι όταν κάτι μονοπωλεί το ενδιαφέρον μας και απορροφά όλο το δυναμικό μας, ώστε να παραβλέπονται διαρκώς ακριβώς δίπλα άλλες ουσιώδεις αξίες αλλά και πράγματα της ζωής, κάτι έχει γίνει λάθος.

Τώρα που η ζωή φαίνεται να παίρνει για πολλούς τον δρόμο της κανονικότητας, θα βρούμε αργά ή γρήγορα  τα προγράμματά μας. Ωστόσο, παραμένει το ερώτημα: Με ποιο τρόπο ο καιρός μας μπορεί να αποβεί χρήσιμος και όχι χαμένος; Γνωρίζουμε ότι οι μέρες της ζωής μας περνούν ταχύτερα "από την κερκίδα τού υφαντή" (Ιώβ 7:6). Ούτε να τις παρατείνουμε μπορούμε ούτε να τις φέρουμε πίσω. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τις αξιοποιήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα.

Αξιοποιώ τις μέρες μου όσο το δυνατόν καλύτερα, μπορεί να έχει διαφορετικό περιεχόμενο για τον καθένας μας. Δεν έχουμε την ίδια ηλικία, δεν μοιραζόμαστε την ίδια οικογενειακή και κοινωνική κατάσταση, δεν ζούμε στις ίδιες συνθήκες. Παρόλα αυτά, μπορούμε να βάλουμε ένα μέτρο και να ορίσουμε κάποια κριτήρια, γιατί ξέρουμε ότι για τη διαχείριση των ετών που ο Θεός μάς χαρίζει, θα μας ζητηθεί και ο απολογισμός τους. Λίγο ως πολύ, όλοι μας γνωρίζουμε πότε κάτι μάς απορροφά εις βάρος άλλων ανθρώπων ή πραγμάτων και πότε κάτι μας είναι τόσο αδιάφορο, ώστε να περνάμε δίπλα από την ουσία για να δαπανήσουμε τον χρόνο μας στο περιττό ή την ανοησία.