Εξπέρ στην κριτική;

Σας έχει τύχει σίγουρα να ακούσετε άτομα να μιλάνε μετά από εξετάσεις. «Τα θέματα ήταν βατά, αν είχες διαβάσει, έγραφες». «Οι καλά προετοιμασμένοι και ψύχραιμοι τα πήγαν καλά». Από την άλλη: «Δεν έφτανε ο χρόνος για τα θέματα». Ή ακόμη: «Ένα καταραμένο κομπρεσέρ δούλευε ασταμάτητα έξω από το εξεταστικό κέντρο και δεν σε άφηνε να συγκεντρωθείς…».  Αν τύχει και η εξεταστική δοκιμασία δεν είναι κοινή για όλους, όπως μια συνέντευξη για ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα ή μια πρόσληψη σε εργασία, ο καθένας μπορεί να παινεύεται ή να κλαίγεται.

Ο Θεός άνοιξε μπροστά μας μια ζωή να ζήσουμε και διάφορα τεστ να περάσουμε. Η ζωή του καθενός μας είναι το πεδίο της δικής του προσωπικής δοκιμασίας. Μοιάζει σαν ένα τεστ επιτυχίας (ή αποτυχίας). Πολλοί πιστεύουν ότι τα καταφέρνουν με επιτυχία στο τεστ της ζωής, ενώ ακριβώς δίπλα τους άλλοι αποτυγχάνουν στο «ίδιο τεστ». Γι’ αυτό ακούμε να λένε «Και εγώ είχα μια απρόβλεπτη οικογενειακή ζωή και πολλές οικονομικές δυσκολίες. Και μένα μου τα έφερε η ζωή ανάποδα. Όμως…»

Όμως, τι ; Όμως δεν το έβαλα κάτω, αλλά πάλεψα; Ναι, αυτό σίγουρα οφείλουμε να κάνουμε. Ωστόσο, ας είμαστε φειδωλοί στις κρίσεις μας. Δεν έχουμε όλα τα δεδομένα για τις ζωές των άλλων. Δεν έχουμε όλη τη γνώση που να μας καθιστά εξπέρ στην κριτική. Ξέρουμε σε όλες τις περιπτώσεις αν το «θέμα» που έπεσε σε μας έπεσε και στον άλλο; Είχαμε όλοι ακριβώς τον ίδιο χρόνο, τον ίδιο βαθμολογητή, τις ίδιες διαμορφωμένες συνθήκες; Μήπως είχαμε την ίδια οικονομική ή συναισθηματική στήριξη, ακόμη και τον ίδιο χαρακτήρα;

Ο Θεός μάς καλεί να είμαστε «βραδείς» στο να μιλάμε και γρήγοροι να αφουγκραζόμαστε τους άλλους. Είναι πνευματικός νόμος, επίσης, ότι με όποιο μέτρο κρίνουμε, μ’ αυτό θα κριθούμε. Μια πνευματική κατάκτηση του χριστιανού είναι να μην ασχολείται με τις ζωές γύρω του. Όχι μόνο να μη τις σχολιάζει με τρίτους. Αυτό κάποιοι το αποφεύγουν επιδέξια. Ωστόσο, δεν είναι σίγουρο ότι αποφεύγουν εξίσου καλά να κριτικάρουν μέσα τους τις αποτυχίες και τα στραβά της ζωής των άλλων. Ο Φαρισαίος στην προσευχή του σχολίαζε (!) την αποτυχημένη ζωή του τελώνη. Εμείς, δεν έχουμε μάλλον αυτό το θράσος, αλλά κάτι από τη στάση του Φαρισαίου μένει σήμερα στη σκέψη μας, καθώς  η «επιτυχημένη» στα μάτια μας ζωή μας είναι πάντα λίγο καλύτερη από…  

« Λοιπόν, αδελφοί μου αγαπητοί, ας είναι κάθε άνθρωπος γρήγορος στο να ακούει, αργός στο να μιλάει, αργός σε οργή…» Ιάκωβος 1:19.