Πληγή ή πηγή ευλογίας ;

 

«Και ο Σαμουήλ μεγάλωνε· και ο Κύριος ήταν μαζί του, και δεν άφηνε κανένα από τα λόγια του να πέφτει στη γη». Α΄Σαμουήλ 3:19.

 

Ο Σαμουήλ ήταν ο προφήτης που ο Θεός ετοίμαζε από την κοιλιά της μητέρας του, προκειμένου να ανορθώσει τον λαό του Ισραήλ σε μια περίοδο βαθιάς πνευματικής και ηθικής παρακμής. Πνευματικός ηγέτης, πιστός στον Θεό και τον λόγο του δεν υπήρχε. Ο καθένας έκανε ό,τι φαινόταν σωστό στα μάτια του. Ακόμη και μέσα στον ναό του Θεού, που τουλάχιστον εκεί θα έπρεπε να υπάρχει καθαρότητα, σεβασμός και υπακοή στον Άγιο Θεό, ο αρχιερέας Ηλεί και οι γιοι του δεν δόξαζαν τον Κύριο, αλλά τον εαυτό τους. Ο πατέρας ήταν ανήμπορος να επιβληθεί στα παιδιά του και αδύναμος να επιβάλλει καθαρισμό και κρίση. Το αποτέλεσμα; «Οι άνθρωποι αποστρέφονταν τη θυσία τού Κυρίου» (Α΄Σαμουήλ 2:17).

 

Ήταν αναμενόμενο ότι ο Θεός θα έκανε κρίση, όπως ήταν αναμενόμενο ότι θα επενέβαινε σε μια τόσο θλιβερή καμπή. Ο Κύριος ετοίμαζε λύση και αυτή άκουγε στο όνομα Σαμουήλ. Επρόκειτο για ένα μικρό παιδί, αφιερωμένο στον Κύριο από τους γονείς του και απλός υπηρέτης του Ηλεί στον ναό. Ωστόσο, κάθε πιστός «Σαμουήλ» δεν γεννιέται απλά, γίνεται. Είναι παρανόηση να νομίζουμε ότι ο Θεός είναι υποχρεωμένος να μας χρησιμοποιήσει επειδή γεννηθήκαμε σε μια πιστή οικογένεια, ανήκουμε σε μια εκκλησία ή έχουμε κάποιου είδους σχέση μαζί Του. Ο Θεός χρησιμοποιεί τα πρόσωπα που Αυτός επιλέγει, στον χρόνο που θέλει και με τους όρους που Εκείνος θέτει.

 

Επιπλέον, το ότι ο Θεός μάς κάλεσε σε ένα έργο, δεν σημαίνει ότι μας έδωσε λευκή κάρτα να λέμε ή να κάνουμε ό,τι νομίζουμε σωστό και καλό για τους άλλους. Πριν αρχίσουμε να υπηρετούμε σοβαρά τον Θεό, θα πρέπει να έχουμε αρχίσει «να μεγαλώνουμε»  κάτω από την παρουσία του Θεού, και όπως ο Σαμουήλ, να μην αφήνουμε να πέφτει κανένας από τους λόγους Του στη γη (Α΄Σαμουήλ 3:19), ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει γύρω μας.

 

Μέσα σ’ ένα τόσο νοσηρό περιβάλλον που ζούσε (όσο άγιος κι αν ήταν ο χώρος του ναού) και με τέτοια παραδείγματα μπροστά του, προκαλεί έκπληξη, αλλά είναι χάρη Θεού, που ο Σαμουήλ δεν έγινε ένα κακό αντίγραφο εκείνων που έβλεπε. Ο Σαμουήλ μεγάλωνε μέσα στο φως και την προστασία του Θεού. Καθώς έπαιρνε σοβαρά κάθε λόγο του Κυρίου, έγινε ο άνθρωπος που ο Θεός ήθελε να γίνει. Ο Θεός μπόρεσε να χρησιμοποιήσει τον Σαμουήλ, γιατί ο Σαμουήλ κατάλαβε κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορεί να είσαι πηγή ευλογίας, και όχι τιμωρίας ή πληγής στους γύρω σου.