Η Αγία Γραφή είναι γεμάτη παραδείγματα από ζωές πιστών
ανθρώπων που περπάτησαν με τον Θεό, γιατί ο Θεός περπάτησε μαζί τους
. Καθώς διαβάζουμε τις ιστορίες τους, κοιτάμε την πίστη τους και τα μεγαλεία
που έκανε ο Θεός στη ζωή τους.
Ο Νώε έφτιαξε την κιβωτό και έδειξε μεγάλη πίστη στον
Θεό και υπομονή, κατασκευάζοντάς τη για πάρα πολλά χρόνια. Ο Αβραάμ άφησε τη γη
του για μια πορεία προς το άγνωστο και έφτασε σχεδόν να θυσιάσει τον γιο του,
όταν ο Θεός τού το ζήτησε. Ο Ιακώβ πάλεψε με τον Θεό μέχρι να πάρει την ευλογία Του. Ο Δαβίδ νίκησε τον Γολιάθ σε μια μάχη πίστης για τη δόξα Του. Ο Ηλίας τα
έβαλε με το πονηρό βασιλικό ζευγάρι Αχαάβ και Ιεζάβελ και ένα σωρό
ψευδοπροφήτες που παρέσερναν τον λαό. Ο Πέτρος έγινε από τους θεμελιωτές της
χριστιανικής πίστης και διδασκαλίας. Ο Παύλος όργωσε ευαγγελίζοντας τον τότε
γνωστό κόσμο…
Σε όλους τους πιστούς υπηρέτες του Θεού μάς εμπνέουν
τα δυνατά τους σημεία και μάλλον ξεχνάμε τις αδυναμίες τους. Γιατί η αλήθεια
είναι ότι είχαν ώρες πειρασμών και αμαρτίας που ο Θεός φανερώνει στον
λόγο Του, ώστε να έχουμε θάρρος στη σχέση μας μαζί Του.
Μια σχέση με ένα τέλειο ον, όπως είναι ο Θεός, και με
ατελή όντα, όπως εμείς, μας μοιάζει προβληματική. Δεν είναι δυνατόν,
σκεφτόμαστε, ο Θεός να μας αγαπά τόσο πολύ, να μας ανέχεται και να εξακολουθεί
να έχει σχέδια θαυμαστά για μας, όταν κάθε τόσο μια αποτυχία μας έρχεται να τα
χαλάσει. Πώς να πιστέψουμε ότι ο Κύριος δεν κουράζεται και δεν
απογοητεύεται μαζί μας όταν εμείς οι ίδιοι όχι μόνο κουραζόμαστε απ’ αυτούς που
μας απογοητεύουν, αλλά δεν αγαπάμε ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό όταν αποτυγχάνει
να αρέσει στον Θεό;
Ωστόσο, ο Θεός ξέρει ποιοι είμαστε. Είμαστε ατελή όντα
που πάντα θα χρειαζόμαστε τη χάρη Του και την αγάπη Του, ώστε αυτή η
σχέση να υφίσταται και να προοδεύει. Είμαστε ατελή όντα που ενώ θέλουμε να
Του δώσουμε όλη μας την καρδιά, την πίστη, την υπακοή, τελικά διαπιστώνουμε ότι
κάτι λίγο και μικρό Τού προσφέρουμε. Όμως, αυτό είναι και το μεγαλείο της
σχέσης που μπορούμε να έχουμε με τον ύψιστο και τέλειο Θεό! Είναι απόλυτα δίκιο
να επιδιώκουμε για Εκείνον το καλύτερο και το υψηλότερο, παρά τις αστοχίες μας.
Και είναι απόλυτα δίκιο για τον χαρακτήρα του Θεού να θέλει να
περπατήσει μαζί μας, έχοντας σχέδια για μας, παρά τις αποτυχίες μας. Ας
χαρούμε αυτή τη σχέση που ο Θεός μάς προσφέρει με τους δικούς Του όρους. Ας Τον
ευαρεστήσουμε για την πλούσια αγάπη Του, που είναι δεδομένη, και όχι για να Τον
«εξαναγκάσουμε» να μας αγαπήσει περισσότερο.
«Ναι, σε αγάπησα με αιώνια αγάπη· γι' αυτό σε έλκυσα με έλεος». Ιερεμίας 31:3.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου