Άλλο υπηρετώ, άλλο ακούω

 

«Κι αυτή είχε μια αδελφή, που την έλεγαν Μαρία, η οποία αφού κάθησε στα πόδια τού Ιησού, άκουγε τον λόγο του. Η Μάρθα, όμως, καταγινόταν σε πολλή υπηρεσία· και όταν ήρθε μπροστά του, είπε: Κύριε, δεν σε μέλει ότι η αδελφή μου με άφησε μόνη να υπηρετώ; Πες της, λοιπόν, να με βοηθήσει. Και απαντώντας ο Ιησούς είπε σ' αυτήν: Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και αγωνίζεσαι για πολλά· εντούτοις, για ένα υπάρχει ανάγκη· η Μαρία, όμως, διάλεξε την αγαθή μερίδα, η οποία δεν θα αφαιρεθεί απ' αυτήν». Λουκάς 10:39-42.

 

Νομίζω ότι η πανδημία δοκιμάζει και θα εξακολουθήσει να δοκιμάζει τους χαρακτήρες, τα όρια και τις σχέσεις των ανθρώπων (και των χριστιανών, φυσικά!) με διάφορους τρόπους. Ο ίδιος ο Χριστός είχε πει ότι θα έρθουν καιροί όπου θα υπάρξουν πόλεμοι, πείνες, ταραχές, σεισμοί και μεταδοτικές ασθένειες (Λουκάς 21:10-11).

 

Λοιπόν, σε τέτοιους δύσκολους καιρός, ο καθένας μας βρίσκεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του και με τους άλλους με ποικίλους τρόπους. Για όποιον έχει αυτιά για να ακούει, θα ακούσει (Ματθαίος 11:15) τι έχει ο Κύριος να του πει, ακόμη και σ’ αυτούς τους κακούς καιρούς. Βέβαια, αρκετοί θα τα βάλουν με το σύστημα, με τους γύρω τους, με τις συνωμοσίες και δεν ξέρω κι εγώ με τι άλλο. Εντούτοις, όποιος έχει αυτιά για να ακούσει, για να διδαχτεί και να παρηγορηθεί, θα δώσει στον Θεό τον χρόνο του και την καρδιά του. Και όταν γίνει ο ίδιος πηγή, θα μεταφέρει τα ζωντανά νερά του και στους άλλους, διότι ακόμη και σε καιρούς ανασφάλειας ή «ακινησίας» το πνεύμα του Θεού δεν δεσμεύεται.

 

Ωστόσο, κάποια άτομα δεν μπορούν να κάτσουν καθόλου! Δεν έχουν ίσως μάθει να ακούν, έχουν μάθει να κινούνται για να "ζουν" και να υπηρετούν. Όμως, άλλο πράγμα ακούω και άλλο υπηρετώ. Η Μάρθα δεν ήταν αργή, ούτε τεμπέλα. Είχε την έγνοια των άλλων, την αίσθηση της ευθύνης και της υπηρεσίας. Ήταν δραστήρια, έπαιρνε πρωτοβουλίες και είχε το θάρρος να βάλει τους άλλους στη θέση τους. Γι’ αυτό τολμά να υποδείξει στον Χριστό ότι πρέπει κάτι να πει στην αδελφή της, τη Μαρία, που έχει κάτσει και Τον ακούει σαν να μην τρέχει τίποτα. Στο κάτω –κάτω, για χάρη Του δεν γίνονται όλα αυτά; Η τόση βαβούρα και μέριμνα στο σπίτι τους το έργο Του δεν εξυπηρετούσε; Ωστόσο, ο Χριστός έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Τελικά, είναι άλλο πράγμα τρέχω για την υπηρεσία του Χριστού, για να φέρω εις πέρας το έργο Του, για να νιώσω ότι ζω και άλλο πράγμα επιλέγω να Τον ακούω και Τον αφήνω να εργαστεί μέσα μου. Κι αυτό που εργάζεται μέσα μου, χαμένο δεν θα πάει ούτε για τους άλλους! «Όποιος έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει» (Ματθαίος 11:15).