Οι σχέσεις προϋποθέτουν σχέσεις

 

Ζούμε σε μια παράλογη εποχή που αξίες και έννοιες κατά κάποιο τρόπο σταθερές και κοινά κατανοητές χάνουν πλέον τη σταθερότητα και την κοινή πρόσληψή τους. Λέμε σχέση/σχέσεις και ο καθένας αντιλαμβάνεται αυτό που θέλει να αντιληφθεί. Λέμε για παράδειγμα οικογένεια, φιλία, εκκλησία και ο καθένας έχει ίσως κάτι δικό του στο μυαλό του με βάση το οποίο ρυθμίζει αυτές τις σχέσεις. Χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι οι πραγματικές σχέσεις δεν ρυθμίζονται ποτέ μονόπλευρα, όπως εμείς θέλουμε ή εννοούμε.

Καθώς καθίσταται όλο και πιο δύσκολο να συνεννοηθούμε, αν επιθυμούμε τελικά να συμπορευτούμε, καλό είναι να λάβουμε υπόψη και τους άλλους. Αν θέλω να έχω φιλικές σχέσεις με κάποιους, θα πρέπει να σκεφτώ όχι μόνο πώς εγώ εννοώ τη φιλία, αλλά πώς και ο άλλος. Αν θέλω να έχω αδελφικές σχέσεις, πώς σκέφτεται και ο αδελφός δίπλα μου την έννοια της αδελφότητας. Αν θέλω να κρατήσω την οικογένειά μου ενωμένη, θα πρέπει να σεβαστώ επίσης τις απόψεις και τις ανάγκες των γύρω μου. Πάνω απ’ όλα, όταν είμαι χριστιανός/ή, θα πρέπει να ευθυγραμμίζω τις αντιλήψεις, τις ανάγκες και τους στόχους μου με το συνολικό πνεύμα της Γραφής και όχι μόνο με τα εδάφια που με βολεύουν. Θα χρειαστεί να αφήσω τον Χριστό να μορφώνει διαρκώς τον χαρακτήρα Του μέσα μου.

Ο Κύριος είχε μια ζωντανή σχέση με όλους τους μαθητές Του. Μπορεί με τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη να είχε λίγο περισσότερες στιγμές ανταλλαγής και μοιράσματος μαζί τους, αλλά κατά βάθος όλοι ήταν δεμένοι με μια σχέση οικειότητας και αμοιβαίας στήριξης. Από την άλλη πλευρά, ο Χριστός δεν είχε ουσιαστική σχέση με όσους Τον άφηναν έξω από τις προτεραιότητές τους, με όσους Τον περιφρονούσαν ή Τον κατηγορούσαν. Η θλιβερή κατάληξη; «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ […] πόσες φορές θέλησα να συγκεντρώσω τα παιδιά σου, με τον ίδιο τρόπο που η κότα συγκεντρώνει τα μικρά της κάτω από τις φτερούγες της, αλλά δεν θελήσατε; Δέστε, ο οίκος σας αφήνεται σε σας έρημος» (Ματθαίος 23:37-38).

Καμιά οικογένεια, καμιά φιλία, καμιά εκκλησία, όσο δεμένη και γνήσια κι αν είναι, δεν κρατιέται στηριζόμενη στη σωστή θεολογία, στις καλές προθέσεις ή στη μονομερή δέσμευση κάποιων. Οι σχέσεις προϋποθέτουν σχέσεις, πόσο μάλλον οι χριστιανικές σχέσεις που στερεώνονται με δικαιοσύνη, αλήθεια, έλεος και αφιέρωση.