Το πέτρωμα της θλίψης

" [...] η χαρά τού Κυρίου είναι η δύναμή σας". Νεεμίας 8:10.

"Όχι, στο πέτρωμα της θλίψης" ήταν η απάντηση που μου έδωσε ένας μεγάλος σε ηλικία αλλά πολύτιμος για την Εκκλησία αδελφός, όταν τον ρώτησα πώς είναι, έπειτα από την απώλεια ενός πολύ αγαπημένου του προσώπου. Το πέτρωμα της θλίψης ήταν κάτι που με συμβούλεψε να προσέξω ιδιαίτερα στη ζωή μου, γιατί ο ίδιος το είχε ζήσει πριν πάρα πολλά χρόνια και ήξερε πόση ζημιά μπορούσε να κάνει στον χριστιανό. Πολύ φοβάμαι, όμως, ότι "το πέτρωμα της θλίψης", που ο αδελφός είχε μάθει πια να αντιμετωπίζει, είναι κάτι που αρκετοί χριστιανοί έχουν βιώσει ή βιώνουν.

Το πέτρωμα της θλίψης είναι η συσσώρευση αρνητικών εμπειριών, απογοητεύσεων, κούρασης και αδιεξόδων. Το πέτρωμα της θλίψης είναι η  βαριά διάθεση που διαβρώνει σιγά σιγά τον εσωτερικό, ψυχικό μας άνθρωπο και νεκρώνει την ελπίδα και τα όνειρά μας, όταν  ποικίλες συνθήκες που μας ταλαιπωρούν δεν αλλάζουν. Ή αν αλλάζουν, αλλάζουν μόνο το θλιβερό προσωπείο τους αλλά όχι την ουσία τους, καθώς τα προβλήματα δίνουν τη θέση τους σε νέα.

Το πέτρωμα της θλίψης είναι μία τραγική παγίδα του διαβόλου. Με το να επιτίθεται συνεχώς με αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα, εκμεταλλευόμενος τις συνθήκες, δημιουργεί έναν τραυματισμένο και ταλαιπωρημένο ψυχισμό. Ταυτόχρονα, επηρεάζει τον πνευματικό μας άνθρωπο. Καθώς παύει σιγά σιγά να  προσδοκά κανείς κάτι καλύτερο, μαραίνεται η ψυχική του δύναμη, αλλά και η πνευματική.  Διότι δεν μπορεί κάποιος να χαίρεται στην παρουσία του Κυρίου, όταν αισθάνεται ανεπάρκεια, πόνο, απογοήτευση ή κούραση από τη ζωή. Δεν μπορεί, επίσης, να είναι δυνατός και έτοιμος να προχωρήσει σε νέα πράγματα, όταν έχει σχηματίσει μία παγιωμένα αρνητική εικόνα για την πραγματικότητα και τον εαυτό του.

 Ο Χριστός ήξερε πόσο μπορούσαν να βλάψουν οι θλίψεις και η απογοήτευση τις ψυχές μας. "Αυτά μίλησα σε σας, για να μείνει μέσα σας η χαρά μου, και η χαρά σας να είναι πλήρης" (Ιωάννης 16:3). Ουτοπία ή απάντηση για περιπτώσεις όπου η θλίψη μπορεί να μας πετρώσει;

C' est la vie!

"Άνθρωπος γεννημένος από γυναίκα είναι ολιγόβιος, και γεμάτος ταραχή". Ιώβ 14:1.

Ήταν Σάββατο και έκανα σχέδια, όπως συμβαίνει γενικά με όλους τα Σαββατοκύριακα.Ξεκίνησα τη μέρα μου διαβάζοντας το παραπάνω εδάφιο. Άνθρωπος γεννημένος από γυναίκα ζει λίγο και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του περιέχει ταραχές. Με το που τελείωσα τη μελέτη μου βρέθηκα από κεκτημένη ταχύτητα να έχω κλειδωθεί έξω από το σπίτι, με το κλειδί στο χέρι και το άλλο πίσω από την πόρτα. 

Το κέφι μου έγινε εκνευρισμός που μεγάλωνε όταν άρχισε να βρέχει. Προσπάθησα να κάνω τον κλέφτη με κάποια "εργαλεία" που βρήκα στον κήπο και με την ταυτότητα ενός γείτονα που έσπευσε να με βοηθήσει. Δεν κατάφερα τίποτα, έτσι περίμενα τον ειδικό.  Επειδή στην περιοχή γινόταν πανηγύρι, άρχισα να χαζεύω τους πραματευτάδες που έτρεχαν να σκεπάσουν το εμπόρευμά τους από τη βροχή. Αυτές κι αν είναι αναποδιές, σκέφτηκα. Εντωμεταξύ, ήρθε και ο κλειδαράς, που με έστειλε να φέρω το βαλιτσάκι των εργαλείων από το αυτοκίνητό του, γιατί δεν μπορούσε να το μεταφέρει ο ίδιος, εξαιτίας μιας βαρύτατης εγχείρησης. Αυτό κάνει η ανάγκη για εργασία, είπα. Καθώς άνοιγε την πόρτα σκεφτόμουν πόσο δίκιο είχε για άλλη μία φορά ο Λόγος του Θεού. Όλοι μας μοιραζόμασταν μικρές ή μεγάλες "ατυχίες" της ανθρώπινης μοίρας.

Εμείς οι άνθρωποι ζούμε ουσιαστικά μια σύντομη ζωή κόπων και δυσκολιών. Ματαιοπονεί όποιος νομίζει ότι υπάρχουν κάποιοι "τυχεροί",  εκείνοι οι πλούσιοι, οι όμορφοι, οι υψηλά ιστάμενοι και δυνατοί που απαλλάσσονται απ' αυτόν τον ανθρώπινο κανόνα. Άδικα πικραίνεται όποιος πιστεύει ότι η ζωή είναι ένας παράδεισος που κάποιοι μόνο έχουν την τύχη να τον απολαύσουν.  Η Βίβλος λέει:  "Οι ημέρες τής ζωής μας είναι ουσιαστικά 70 χρόνια, και αν είμαστε σε ευρωστία, 80 χρόνια, όμως, και το καλύτερο μέρος τους είναι κόπος και πόνος, επειδή γρήγορα παρέρχεται, και εμείς πετάμε" (Ψαλμός 90:10). Αυτό ισχύει για όλους, χωρίς καμιά εξαίρεση. Γι' αυτό όταν έρχονται προβλήματα, ας τα αντιμετωπίσουμε με τη δύναμη του Χριστού.  Ουσιαστικά, δεν είναι η προσωπική ατυχία ή η μιζέρια μας η αιτία τους. Έτσι είναι η ζωή. Και είναι έτσι για όλους.

Τον έχεις ανάγκη

«Ο Ιωσήφ βρίσκεται ακόμα στη ζωή, και είναι άρχοντας σε ολόκληρη τη γη τής Αιγύπτου…» Γένεση 45:25-26.

Είχαν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο Ιωσήφ πουλήθηκε από φθόνο  από τα αδέλφια του σε Ισμαηλίτες εμπόρους και κατάληξε σκλάβος στην Αίγυπτο. Οι αδικίες που υπέστη  ο Ιωσήφ δεν ταίριαζαν με την καθαρότητα και τη δικαιοσύνη της ζωής του.

Όλα αυτά μέχρι την ώρα που ο Κύριος τον ανέβασε στον θρόνο, κάνοντάς τον άρχοντα στη γη του Φαραώ. Η φήμη του είχε αποκατασταθεί  και οι συμφορές του είχαν ξεχαστεί. Η ιστορία θα μπορούσε κάλλιστα να κλείσει εδώ,  αλλά δεν κλείνει. Υπήρχαν τα αδέλφια του, που πίσω στη χώρα τους νόμιζαν ότι τα πράγματα είχαν δρομολογηθεί όπως ήθελαν και  ότι είχαν επιτέλους ησυχάσει από τότε  που τον ξεφορτώθηκαν. Όμως, το σχέδιο του Θεού προέβλεπε άλλο κλείσιμο.

 Η πείνα που ξέσπασε ανάγκασε τα αδέλφια του να καταφύγουν στην  Αίγυπτο για ν’ αγοράσουν τροφές. Απ' εκεί, μέσα από μια σειρά γεγονότων, ανακάλυψαν ότι αυτός που είχαν βγάλει χωρίς ενοχές από τη ζωή τους ήταν αυτός  από τον οποίο εξαρτιόταν ολοκληρωτικά η ζωή τους! Τα νέα που έφεραν πίσω στον ηλικιωμένο πατέρα τους ήταν πέρα από κάθε λογική: «Ο Ιωσήφ βρίσκεται ακόμα στη ζωή, και είναι άρχοντας σε ολόκληρη τη γη της Αιγύπτου», και - θα μπορούσαμε να προσθέσουμε εμείς-  η επιβίωση μας εξαρτάται αποκλειστικά από τις καλές του προθέσεις!

Το ίδιο συνέβη με τον Ιησού Χριστό.  Ο Άγιος και Δίκαιος Θεός που επειδή ενοχλούσε, οι άνθρωποι Τον έβγαλαν από τη ζωή τους με τον ίδιο άδικο τρόπο. Και αφού έσβησαν σχεδόν "τα ίχνη" Του στο πέρασμα της ιστορίας, συνέχισαν αμέριμνοι την πορεία τους. Κανένας λόγος ανησυχίας, καμιά απολογία, καμιά συναίσθηση αμαρτίας. Ο Ιησούς Χριστός, όμως, δεν πέθανε, επειδή κάποιοι έτσι θέλησαν να φτιάξουν το σχέδιο. Είναι ζωντανός και είναι Κύριος σε γη και ουρανό. Και επιπλέον, απ’ Αυτόν εξαρτάται η ζωή μας. Απ’ Αυτόν και τις καλές Του προθέσεις!

Τα αδέλφια του Ιωσήφ αναγνώρισαν το λάθος τους και μετάνιωσαν για την αδικία τους. Ο Ιωσήφ, από την άλλη, ξέχασε το κακό που του έγινε, τους συγχώρεσε και τους πρόσφερε ένα ασφαλές μέλλον. Αν βλέπεις σήμερα τον εαυτό σου σε μία παρόμοια κατάσταση,  να ξέρεις ότι έχεις ακριβώς την ίδια ευκαιρία να συμφιλιωθείς με Εκείνον που κάποια στιγμή έβγαλες από τη ζωή σου. Θυμήσου ότι το επίγειο και αιώνιο μέλλον σου δεν γράφεται βάσει των δικών σου σεναρίων, αλλά σύμφωνα με τα δικά Του.

Έτοιμος για την κατάλληλη στιγμή

 "Πότισέ με, παρακαλώ, λίγο νερό από τη στάμνα σου. Κι εκείνη είπε: Πιες, κύριέ μου [...] Και για τις καμήλες σου θα αντλήσω, μέχρις ότου πιουν όλες". Γένεση 24: 17-19.

Μερικοί πιστεύουν ότι κάποιες εκβάσεις στη ζωή είναι θέμα σωστού συγχρονισμού,  που θα οδηγήσει αναπόφευκτα στις "σωστές" εξελίξεις. Μερικά απλά παραδείγματα: αν ψάχνεις για δουλειά, μπορεί να βρεθείς την κατάλληλη στιγμή να μιλάς με τον κατάλληλο άνθρωπο. Αν ψάχνεις για σύντροφο, αρκεί να βρεθείς στο κατάλληλο μέρος με τον κατάλληλο άνθρωπο. Ωστόσο, ο ακριβής συγχρονισμός δεν εξασφαλίζει και την επιτυχία, αν κάποιος δεν είναι  κατάλληλος την κατάλληλη στιγμή.

Όταν ο Αβραάμ έστειλε έναν δούλο του, τον Ελιέζερ, να βρει σύζυγο για τον γιο του, τον Ισαάκ, ο Ελιέζερ ζήτησε από τον Θεό ένα σημάδι, ώστε να καταλάβει ποια θα ήταν η σύζυγος που ο Θεός είχε ετοιμάσει. Έτσι προσευχήθηκε και είπε : "[...] η κόρη στην οποία θα πω: Γύρε τη στάμνα σου, παρακαλώ, για να πιω, κι αυτή θα πει: Πιες, και θα ποτίσω και τις καμήλες σου, αυτή ας είναι εκείνη, την οποία ετοίμασες στον δούλο σου τον Ισαάκ" ( Γένεση 24:14 ). Και η Ρεβέκκα ήταν  η πρώτη που εμφανίστηκε και είπε αυτά τα λόγια. 

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο Θεός τα έβαλε στο στόμα της εκείνη τη στιγμή. Να τι κάνει η σωστή συγκυρία και ο απόλυτος συγχρονισμός.  Εντούτοις, δεν είναι ακριβώς έτσι. Γιατί η Ρεβέκκα ήταν κατάλληλη για την κατάλληλη στιγμή! Ήταν μία γυναίκα πρόθυμη, ευγενική, εργατική, γενναιόδωρη. Η Ρεβέκκα δεν έγινε όλα αυτά εκείνη τη στιγμή, σκεπτόμενη το όφελος. Έτσι ζούσε.  Η Ρεβέκκα δεν αναζητούσε ούτε "την κατάλληλη" στιγμή, ούτε "τον κατάλληλο" άνθρωπο. Δεν λειτουργούσε με  υπολογισμό, επιλεκτικά,  ψάχνοντας να κερδίσει την εύνοια κάποιου. Επίσης, αν και δεν ήξερε  αυτόν τον άνθρωπο, δεν του φέρθηκε αδιάφορα. Ποτίζοντας τον Ελιέζερ και τις καμήλες του με έναν απλό τρόπο, βρέθηκε μέσα στο σχέδιο του Θεού, γιατί ήταν ήδη κατάλληλη για την κατάλληλη στιγμή.

Οι συγκυρίες και οι ευκαιρίες δεν είναι πάντα το κλειδί για να σε οδηγήσουν  μέσα στα σχέδια του Θεού. Στην εργασία, την οικογένεια, τις σχέσεις, τις διακονίες, θα μπορέσεις  να ζήσεις  το δρόμο που ο Θεός έχει ετοιμάσει για σένα όταν θα είσαι έτοιμος για την κατάλληλη στιγμή. Και θα είσαι έτοιμος και κατάλληλος όσο αφήνεις κάθε φορά στην άκρη τον εαυτό σου και μοιάζεις περισσότερο στον Χριστό.

Ξεπερνώντας τα εμπόδια

«Και ο Κύριος διέγειρε το πνεύμα τού Ζοροβάβελ, του γιου τού Σαλαθιήλ, του διοικητή τού Ιούδα, και το πνεύμα τού Ιησού, του γιου τού Ιωσεδέκ, του μεγάλου ιερέα, και το πνεύμα ολόκληρου του υπολοίπου τού λαού, και ήρθαν και εργάζονταν στον οίκο τού Κυρίου των δυνάμεων, του Θεού τους». Αγγαίος 1:14.

Όταν ο Θεός αποφασίζει να απαντήσει στις προσευχές μας και να εκτελέσει τα αγαθά Του σχέδια σε μας,  αυτό δεν γίνεται πάντα χωρίς αντίδραση. Ο διάβολος είναι ο πρώτος που δεν μένει με σταυρωμένα τα χέρια. Χρησιμοποιεί όσα μέσα διαθέτει, παρακινεί  διάφορους ανθρώπους, ώστε να ακυρώσει τις θεϊκές επεμβάσεις. Γιατί θα πρέπει να φανεί η αγάπη, η δύναμη και η πιστότητα του Θεού στα πλάσματά Του; Γιατί αυτά να είναι ευτυχισμένα; Γι’ αυτό, όταν ο Θεός εργάζεται κάτι αγαθό και όμορφο στη ζωή μας, ο εχθρός κοιτάζει πώς θα το καταστρέψει.

Αλλά ο Θεός πραγματοποιεί τις αποφάσεις Του με ακρίβεια: «Ναι, μίλησα, και θα κάνω να γίνει· βουλεύθηκα, και θα το εκτελέσω» (Ησαΐας 46:11).  Θα κάνει σίγουρα ό,τι είπε,  παρά τις όποιες εναντιώσεις.

Θυμηθείτε όταν ο Θεός επανέφερε  το λαό Ισραήλ από τη βαβυλωνιακή αιχμαλωσία στη γη του. Μόλις άρχισαν να ανοικοδομούν την κατεστραμένη πόλη και το ναό τους, ο διάβολος εναντιώθηκε εξεγείροντας ανθρώπους. «Τότε, ο λαός της γης παρέλυε τα χέρια τού λαού τού Ιούδα, και τους έφερνε αναταραχή στην οικοδομή, και μίσθωναν συμβούλους ενάντια σ' αυτούς, για να ματαιώνουν τη βουλή τους […] Και το έργο τού οίκου τού Θεού, που ήταν στην Ιερουσαλήμ σταμάτησε, και έμεινε σταματημένο μέχρι τον δεύτερο χρόνο της βασιλείας τού Δαρείου, του βασιλιά της Περσίας» ( Έσδρας 4:4, 24 ).

Είναι δύσκολο κάποιες φορές να κατανοήσουμε τις τακτικές που χρησιμοποιεί ο διάβολος. Ως άνθρωποι, επηρεαζόμαστε, μπερδευόμαστε και παραιτούμαστε, διότι δεν αντιλαμβανόμαστε ξεκάθαρα ότι οι ανατροπές και τα εμπόδια δεν προέρχονται πάντα από το χέρι του Θεού.

Ο Κύριος, ωστόσο, έχει τον απόλυτο έλεγχο. Στην περίπτωση του λαού Ισραήλ, ο Θεός έστειλε προφήτες, διέγειρε το πνεύμα του λαού και επηρέασε το βασιλιά Δαρείο. Όλοι αυτοί συντέλεσαν στην  ολοκλήρωση των σχεδίων Του.

Προσπαθεί ο Θεός να κάνει κάτι όμορφο στη ζωή σου; Να θυμάσαι ότι πιθανόν να βρεις αντίδραση. Οι παγίδες του εχθρού μπορεί να σε ταλαιπωρούν και να σε πηγαίνουν  πίσω. Αλλά μην εγκαταλείψεις την όποια μάχη σου. Μαζί σου είναι ο δυνατός Θεός, που έχει κάθε εξουσία σε γη και ουρανό.  Εκείνος θα σου δώσει  πνευματική διαύγεια και αποκάλυψη, ώστε να διακρίνεις τις επιθέσεις του εχθρού απ' όπου κι αν προέρχονται. Εκείνος θα σου δώσει και τις νικηφόρες εκβάσεις.

Το τεστ και το μάθημα

"Ο Θεός μιλάει μία και δύο φορές, αλλ' ο άνθρωπος δεν προσέχει". Ιώβ 33:14.

 "Εμπειρία είναι το όνομα που ο καθένας δίνει στα λάθη του", ήταν μία ρήση του Όσκαρ Ουάιλντ που ακούστηκε κάπως παραφρασμένη στον τηλεοπτικό "διάλογο" των πολιτικών αρχηγών. Για να συμπληρώσει ότι: "Η εμπειρία είναι το σκληρότερο είδος δασκάλου. Σου δίνει πρώτα το τεστ και έπειτα το μάθημα". 

Λοιπόν, τα λάθη μας ή οι αμαρτίες που κάνουμε είναι αποτέλεσμα έλλειψης γνώσης και σωστής κατανόησης. Ίσως κανείς δεν θα αμφέβαλε  γι' αυτό. Ούτε εμείς, οι συνειδητοί χριστιανοί, οι οποίοι για τα λάθη μας ξεχνιόμαστε και λέμε ότι δεν γνωρίζαμε καλά, δεν είχαμε πείρα, δεν φανταζόμασταν καν ότι ... 

Οι περισσότεροι έχουμε πει τέτοια λόγια και μάλλον θα πούμε και άλλα στο μέλλον. Εντούτοις, δεν θα είναι γιατί δεν θα ξέρουμε! Θα είναι γιατί κουβαλάμε μία αμαρτωλή φύση, που συχνά πυκνά θέλει να κάνει τα πράγματα σύμφωνα με τη δική της κρίση, γνώση και κατανόηση των πραγμάτων. Με τα δικά της συναισθήματα και τις  ανάγκες. Και με τον Θεό να προσπαθεί διακριτικά να πάρει τον λόγο και να μας διδάξει. Τον αφήνουμε να το κάνει όπως Εκείνος θέλει;

Δεν είναι τραγικό να μετονομάσουμε τα λάθη μας εμπειρία, αν έχουμε διδαχτεί σοβαρά απ' αυτά. Είναι, όμως, δίκαιο να πούμε ότι πολλά απ' αυτά θα τα είχαμε αποφύγει, αν ακούγαμε τον Κύριο. Διότι "ο Θεός μιλάει μία και δύο φορές, αλλ' ο άνθρωπος δεν προσέχει" (Ιώβ 33:18). Ο Θεός έχει  μιλήσει στον κόσμο μας για το τι είναι καλό και κακό. Ο Θεός μιλάει, επίσης, στην καρδιά των πιστών χριστιανών με το Πνεύμα Του και τον Λόγο Του, προκειμένου "να αποστρέψει τον άνθρωπο από τις πράξεις του, και να βγάλει από τον άνθρωπο την υπερηφάνεια" (Ιώβ 33:18).

Η εμπειρία των λαθών μου μού έχει δείξει ότι ο Κύριος δεν είναι ο σκληρός δάσκαλος που δίνει πρώτα το τεστ και έπειτα το μάθημα. Στον Ησαΐα 48:17 διαβάζουμε: "Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου, που σε διδάσκω για την ωφέλειά σου, σε οδηγώ διαμέσου του δρόμου από τον οποίο έπρεπε να πας.  Είθε να άκουγες τα προστάγματά μου! Τότε, η ειρήνη σου θα ήταν σαν ποταμός, και η δικαιοσύνη σου σαν κύματα θάλασσας (Ησαΐας 48:17). Η περηφάνια της αμαρτωλής ανθρώπινης φύσης είναι πολύ ανθεκτική και διαρκώς μεταλλάξιμη. Αν πηγαίνουμε όλο και πιο κοντά Του με μια καρδιά που θέλει πραγματικά να ακούσει , θα λαθεύουμε λιγότερο.

Θυμάμαι... θυμάται;

"Τις αμαρτίες τής νιότης μου, και τις παραβάσεις μου, μη τις θυμηθείς· σύμφωνα με το έλεός σου, εσύ θυμήσου με, Κύριε, ένεκα της αγαθότητάς σου". Ψαλμός 25:7.

Είναι σχεδόν κοινή εμπειρία για όλους τους αληθινούς χριστιανούς  ότι ξεκινώντας την πνευματική μας πορεία, έχουμε την αίσθηση ότι είμαστε σχεδόν εντάξει μαζί Του... παρεκτός κάποιες μικρές αμαρτίες μας. Και είναι  καθώς προχωρούμε τη ζωή μας με τον Χριστό και αυξανόμαστε πνευματικά κοντά Του που μπορούμε να αντιληφθούμε καλύτερα το παρελθόν και τα λάθη μας, γιατί βλέπουμε μέσα από τις πνευματικές εμπειρίες μας πόσο η καρδιά μας ήταν άπιστη και ανόητη.

  

Μία επιβαρυμένη από την αμαρτία συνείδηση καθαρίζεται χάρη στη θυσία του Χριστού. Μία διαβρωμένη από την αμαρτία καρδιά γιατρεύεται, επίσης, χάρη στο αίμα του Σταυρού. Ο Θεός δεν θυμάται τις αμαρτίες μας!  Ωστόσο, αυτό δεν μας απαλλάσσει από τις συνέπειες που η αμαρτία προκαλεί. Καθώς θυμάμαι τις αμαρτίες της νεότητάς μου -της εν Χριστώ νεότητός μου- λυπάμαι. Η έλλειψη πίστης,  η ανοησία του τύπου "ξέρω εγώ" που χαρακτηρίζει κάθε νηπιακή ηλικία, η βιασύνη και η επιπολαιότητα σε αρκετά πράγματα είχαν τις συνέπειές τους. Έχω πληρώσει μεγάλο μέρος τους, όπως έπρεπε, σύμφωνα με τον νόμο της σποράς και του θερισμού. Αλλά πάντα μέσα στο έλεος και την παρηγοριά του Θεού.

Είναι, λοιπόν, καθώς μεγαλώνω που διακρίνω τις αμαρτίες της νεότητάς μου. Όλες εκείνες τις στιγμές που ο Θεός προσπάθησε να μου μιλήσει, αλλά δεν κατάλαβα καλά τι έπρεπε να κάνω. Νόμιζα  ότι ήξερα  τον Θεό, ότι ήξερα καλά τι  ήθελε, ότι ήξερα τους άλλους. Σαν τα παιδιά που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα!  Λυπάμαι για όλα εκείνα τα "σήμερα" και τα "τώρα" του παρελθόντος που δεν υπάκουσα αμέσως στις παροτρύνσεις του Θεού από εγωισμό, αφέλεια ή ολιγωρία. Εν ολίγοις, λόγω έλλειψηs συνειδητοποίησης των επιπτώσεων  των παρακοών. 

Ο Θεός είναι πάντα καλός μαζί μας. Κρατιέται πολύ πιο κάτω από το επίπεδο της τιμωρίας που θα μας άξιζε. Σκοπός του είναι να μας διδάξει. Να μας κάνει πιο ταπεινούς, πιο σοφούς, πιο υπάκουους.

Θυμάμαι τις αμαρτίες της νεότητάς μου, τις οποίες ο Θεός έχει πια συγχωρήσει και ξεχάσει, για να Τον ευχαριστήσω για την υπομονή Του και για να πω σε άλλους πόσο κοστίζει να μην έχεις αυτιά για να ακούς (Λουκάς 8:8), αλλά να έχεις μάλλον στόμα για να μιλάς.

Δέκα χιλιάδες εναντίον ενός!

"Του Κυρίου είναι η σωτηρία· επάνω στον λαό σου είναι η ευλογία σου". Ψαλμός 3:8.

Αν βρισκόσασταν σε πόλεμο και γνωρίζατε ότι είστε ένας απέναντι σε δέκα χιλιάδες, θα πολεμούσατε ή θα τα παρατούσατε;  Μία πιθανή, θαρραλέα απάντηση θα μπορούσε να είναι η εξής: "Ακόμη κι αν αποφάσιζα να πολεμήσω, θα ήξερα  ότι θα ήμουν ολότελα χαμένος ..."

Ο Δαβίδ δεν αντιμετώπισε έτσι μια δική του άνιση μάχη. Στον Ψαλμό 3:6 λέει: "Δεν θα φοβηθώ από μυριάδες λαού, που ολόγυρα αντιπαρατάσσονται εναντίον μου". Είναι η στιγμή που φεύγει με σπουδή από τη βασιλική πόλη και το παλάτι του, εξαιτίας της συνωμοσίας του γιου του, του Αβεσσαλώμ. Λίγο μεγάλο δεν είναι το θάρρος του να θεωρεί τις συνθήκες, να υπολογίζει την αριθμητική  διαφορά και πάραυτα να ελπίζει ότι θα μπορούσε ποτέ μόνος του να αντιπαραταχθεί σε τόσους πολλούς και να τους νικήσει; Ο Δαβίδ βρισκόταν σε άκρως μειονεκτική θέση και  είναι μόνο χάρις στην προστασία και την επέμβαση του Θεού που γλίτωσε.

Μπορεί σήμερα να είσαι και εσύ περιτριγυρισμένος από πολλούς εχθρούς, που σε κατατρέχουν, σε κοροϊδεύουν, σχολιάζουν πίσω από την πλάτη σου, σε σνομπάρουν. Μπορεί να είναι πολλοί αυτοί που βλέπουν τη ζωή σου και λένε: "Δεν υπάρχει γι' αυτόν σωτηρία στον Θεό" (Ψαλμός 3:2). Μπορεί να αισθάνεσαι μόνος και απελπισμένος μέσα σε έναν φαύλο κύκλο, χωρίς κατανόηση και στηρίγματα. Κάποιος είχε πει: " Του Θεού οι μειοψηφίες, είναι του Θεού η φροντίδα. Ένας άνθρωπος μαζί με τον Θεό, είναι πλειοψηφία ". Είναι αλήθεια, δεν είσαι ούτε μόνος ούτε αδύναμος ούτε χαμένος!

 Δες την κατάσταση με τα μάτια της πίστης. Και η πίστη σου μέσα σε τόσο αντίξοες συνθήκες θα σε κάνει να στηρίζεσαι περισσότερο επάνω Του, παρά στους άλλους ή στον εαυτό σου. Η πίστη θα σε κάνει να προσεύχεσαι περισσότερο. Η πίστη θα σε κάνει να μη φοβάσαι, αλλά να αναπαύεσαι στον Θεό και απ' Αυτόν να περιμένεις τις εκβάσεις. Η πίστη θα σε αξιώσει να δεις ότι "μάταια ελπίζεται σωτηρία από τους λόφους, και από το πλήθος των βουνών· μόνον στον Κύριο τον Θεό μας, είναι η σωτηρία τού Ισραήλ" (Ιερεμίας 3:23).

Πρακτικές συμβουλές για μια καλή σχολική χρονιά

 " [...] η καρδιά τού σοφού γνωρίζει τον καιρό και τον τρόπο". Εκκλησιαστής 8:5.

Η  σχολική χρονιά άρχισε και οι περισσότεροι μαθητές και φοιτητές ξεκινούν με τις καλύτερες προθέσεις, αποφασισμένοι να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους και να πετύχουν τους καθορισμένους στόχους τους. Επειδή τυχαίνει να δουλεύω με μαθητές, θα ήθελα να δώσω μερικές συμβουλές που έχουν βοηθήσει τόσο εμένα όσο και τους μαθητές μου.

Η θετική διάθεση και η ενθάρρυνση είναι σημαντικές. Τις περισσότερες φορές ξεκινάμε καλά, αλλά  ένα κακό αποτέλεσμα, η κούραση και η ρουτίνα μάς εμποδίζουν να συνεχίσουμε με το ίδιο κέφι. Επειδή έχω πέσει  σ' αυτήν την παγίδα, ο Θεός με βοήθησε να καταλάβω ότι η γκρίνια και η μιζέρια του τύπου: "Δεν έχω κέφι. Όλο τα ίδια και τα ίδια" χειροτερεύουν την κατάσταση. Γι' αυτό, μη δίνεις συνέχεια στα άσκημα συναισθήματά σου. Σκέψου ότι αυτό που κάνεις είναι ένα καθήκον που ο Θεός έβαλε μπροστά σου. Ένα καθήκον όπως όλα τα άλλα που θα κληθείς να κάνεις αύριο στη ζωή σου και τα οποία μπορεί να είναι το ίδιο βαρετά όσο τα μαθήματά σου. Ζήτησέ Του να σε βοηθήσει να αγαπήσεις το καθήκον σου αυτό και να το κάνεις με χαρά. Ενθάρρυνε τον εαυτό σου με τη σκέψη ότι δεν είναι μάταιο αυτό που κάνεις, αλλά έχει στόχο και αποτέλεσμα για το οποίο θα ανταμειφθείς.

Οργάνωσε σωστά το εβδομαδιαίο σου πρόγραμμα. Οι ώρες της ημέρας είναι εικοσιτέσσερις μόνο! Αν θέλεις να φας με την άνεσή σου, να απαντήσεις σε όλα τα τηλεφωνήματά σου, να δεις τηλεόραση, να συναντήσεις τους φίλους σου, αλλά να κάνεις και τα μαθήματά σου, μάλλον δεν θα τα προλάβεις όλα. Όπως δεν θα τα προλάβεις όλα, αν κάθεσαι και διαβάζεις με κάθε λεπτομέρεια ένα μάθημα, τη στιγμή που έχεις ένα σωρό άλλα να διαβάσεις. Θα εξαντληθείς χωρίς λόγο. Το να καθορίσεις μέσα στη μέρα σου πόσο θα διαβάσεις περίπου το κάθε μάθημα, πότε θα κάνεις το διάλειμμά σου ή πότε θα απαντήσεις στα τηλεφωνήματα των φίλων σου,  βοηθάει να ξέρεις τι προλαβαίνεις να κάνεις στον χρόνο που έχεις.

Κάνε περισσότερη παρέα με άτομα που έχουν τους ίδιους στόχους με σένα και που κρατούν αισιόδοξη στάση γι' αυτό που κάνουν. "Τα καλά ήθη τα φθείρουν οι κακές συναναστροφές" (Α' Κορινθίους 15:33). Αν έχεις φίλους που τεμπελιάζουν και ψάχνουν να περάσουν τον χρόνο τους κάπως, δεν θα βοηθηθείς. Θα παρασυρθείς και εσύ στο χασομέρι τους. Όταν ο άλλος δεν αντιμετωπίζει το διάβασμα σοβαρά, πόσο θετική επίδραση μπορεί να έχει αυτό στους δικούς σου στόχους; Κι αν είναι γκρινιάρης και απαισιόδοξος, πόσο θα ενθαρρύνει την προσπάθειά σου;

Ξεκίνα με σύνεση, καλή οργάνωση και προσευχή τη χρονιά σου και ο Θεός θα στηρίξει την προσπάθειά σου.

Σχέδια, εμπόδια και συνθήκες

 "Σας παρακαλώ, όμως, αδελφοί, για το όνομα του Ιησού Χριστού και για την αγάπη τού Πνεύματος, να συναγωνιστείτε μαζί μου προσευχόμενοι για μένα στον Θεό·  για να ελευθερωθώ από εκείνους στην Ιουδαία που απειθούν, και η διακονία μου στην Ιερουσαλήμ να γίνει ευπρόσδεκτη στους αγίους·  για νάρθω σε σας με χαρά κατά το θέλημα του Θεού, και να συναναπαυθώ με σας". Ρωμαίους 15: 30-32.

Ο Απόστολος Παύλος ήταν ένας άνθρωπος γεμάτος σχέδια για το έργο του Θεού, τα οποία τα είδε να πραγματοποιούνται, αλλά όχι πάντα όπως ήθελε ή σχεδίαζε. Κάνει εντύπωση η επιθυμία του να επισκεφτεί τη Ρώμη, πράγμα που δεν έγινε παρά προς το τέλος της ζωής του. Αν και είχε εμποδιστεί στο παρελθόν να επισκεφτεί την Ιταλία, σχεδίαζε να πάει εκεί και από εκεί να περάσει στην Ισπανία.

Τι γίνεται όταν τα σχέδιά μας συναντούν εμπόδια; Καταρχήν, τα εμπόδια βάζουν σε δοκιμή τον χαρακτήρα μας ως χριστιανοί. Ο Παύλος αντιμετώπισε μεγάλες καθυστερήσεις και ματαιώσεις, λόγω του διαφορετικού ρολογιού και των σχεδίων του Θεού. Αντιμετώπισε, άλλοτε,  ανατροπές και εμπόδια από τον διάβολο, αλλά και τους συμπατριώτες του, τους Ιουδαίους. Παρ' όλα αυτά, δεν έπαψε ούτε να σχεδιάζει ούτε να εργάζεται για τον Κύριο! Αν η Ρώμη δεν ήταν στα άμεσα σχέδια του Θεού, ήταν γιατί υπήρχε η Ασία, η Ελλάδα και η Ιλλυρία που έπρεπε πρώτα να ευαγγελιστούν.

Οι ματαιώσεις δοκιμάζουν, επίσης, τον χαρακτήρα μας. Αν δεν μπορώ να πραγματοποιήσω αυτό που θέλω ή έχω σχεδιάσει άμεσα, δεν πρέπει να εγκαταλείψω κάποιο άλλο σχέδιο που ο Θεός ξετυλίγει τώρα μπροστά μου. Για τον Παύλο, η πρόσκαιρη αναβολή του ταξιδιού του στη Ρώμη δεν σήμαινε σταυρωμένα χέρια. Υπήρχε η διακονία των φτωχών αγίων της Ιερουσαλήμ, για τους οποίους έπρεπε να συγκεντρώσει χρήματα  και να τους τα πάει.

Εμπόδια και ματαιώσεις δοκιμάζουν, τέλος, τη ζωή της προσευχής μας. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο. Υπάρχει ανάγκη για αφιερωμένα άτομα στην προσευχή με τα οποία θα συναγωνιστούμε, μέχρι να δούμε τις πόρτες να ανοίγουν, τον διάβολο να συντρίβεται, τις καρδιές να ελευθερώνονται. Και δόξα στον Θεό, υπάρχουν τέτοια. Η προσευχή είναι η πιο δαπανηρή, χρονοβόρα και επώδυνη διαδικασία στην πνευματική μας ζωή. Την αποφεύγουμε, είτε γιατί δεν πιστεύουμε απόλυτα ότι βοηθάει είτε γιατί τα αποτελέσματά της αργούν πολύ. Εντούτοις, είναι αυτή που μας δίνει τη δυνατότητα να απολαύσουμε την πληρότητα των πόθων και των σχεδίων μας εν Χριστώ.

Τα νέα κομμάτια της γκαρνταρόμπας μου

"Ντυθείτε, λοιπόν, ως εκλεκτοί τού Θεού, άγιοι και αγαπημένοι, σπλάχνα οικτιρμών, καλοσύνη, ταπεινοφροσύνη, πραότητα, μακροθυμία..." Κολοσσαείς 3:12.

Πριν λίγες εβδομάδες βρέθηκα στα μαγαζιά, τα οποία ήταν σχεδόν άδεια, λόγω των αυγουστιάτικων διακοπών. Ωστόσο, το προσωπικό εντός τους δούλευε τακτοποιώντας τα ράφια και ντύνοντας τις κούκλες με τη "Νew Colletion". Αρκετοί θα επιλέξουν κάτι απ' αυτήν, για να ανανεώσουν την παλιά γκαρνταρόμπα τους ή για να αισθανθούν όμορφα με κάποιο νέο κομμάτι. H "New Collection", πέρα από ένα καπιταλιστικό τέχνασμα για σπατάλη χρημάτων και κέρδος, ανταποκρίνεται και στην επιθυμία μας για ανανέωση.

Αν αυτή η ανάγκη για ανανέωση μοιάζει να είναι γραμμένη στα φυσικά μας κύτταρα,  πιστεύω ότι είναι γραμμένη επίσης και στα πνευματικά. Έτσι, δεν θα αρκεστώ φέτος σε ό,τι "φόρεσα" την προηγούμενη χρονιά. Κάποια "κομμάτια"  έχουν παλιώσει και δεν μου αρέσουν καθόλου πια. Για παράδειγμα, δεν  χρειάζεται να  γκρινιάζω και να αγχώνομαι που το πρόγραμμα ανατράπηκε και η μέρα μου δεν πήγε όπως ακριβώς την είχα σχεδιάσει. Εκτός από το δικό μου πρόγραμμα και τις ανάγκες, υπάρχει και των άλλων. Υπάρχουν και απρόοπτα. Νομίζω ότι χρειάζομαι μία καινούργια δόση μακροθυμίας και υπομονής, ώστε να μην χάνω την ειρήνη μου.

Επίσης, δεν χρειάζεται να λύνονται όλα τα προβλήματα άμεσα και να τακτοποιούνται γρήγορα και σωστά όλες οι δουλειές και οι εκκρεμότητες. Μπορεί η τάξη και η συνέπεια να είναι σημαντικές, αλλά όχι σημαντικότερες από εμάς τους ανθρώπους, την υγεία μας και τις σχέσεις μας. Άρα, χρειάζομαι μία καινούργια δόση σοφίας.

Έδωσα μερικά μόνο παραδείγματα για την ανανέωση που χρειάζομαι αυτή τη χρονιά. Για μένα είναι πολύ σημαντική, αν και μάλλον θα χρειαστώ και άλλα "κομμάτια". Διάλεξε και εσύ κάτι καινούργιο για φέτος. Ξέρεις  τι είναι αυτό που σου χρειάζεται και τι ο Θεός σού δείχνει να αλλάξεις. Ας μη φορέσουμε ξανά ό,τι το παλιό, το φθαρμένο, το άχαρο. Ας ανανεωθούμε πνευματικά, επιλέγοντας από την πλούσια συλλογή του Θεού αυτά που έχουμε ανάγκη. Σε τελική ανάλυση, είναι αυτά που θα μας κάνουν ομορφότερους, ευχάριστους και ελκυστικούς από τα όποια καινούργια ρούχα μας.

Διάλεξε ό,τι διαρκεί για πάντα!

"Μη αγαπάτε τον κόσμο, ούτε αυτά που υπάρχουν μέσα στον κόσμο [...] Ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία του· εκείνος, όμως, που πράττει το θέλημα του Θεού, μένει στον αιώνα". Ά Ιωάννη 2:15,17.

Δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί κάποιες φορές να αισθάνεστε αποπροσανατολισμένοι, καθώς τρέχετε να κάνετε πράγματα που λογικά θεωρούνται σημαντικά. Η εποχή μας, αν και θεωρητικά είναι μία εποχή αυτοπραγμάτωσης, απόλυτης ελευθερίας επιλογής, έκφρασης και ανοχής, είναι ταυτόχρονα μία εποχή που επιτάσσει το πώς ακριβώς πρέπει να είμαστε και τι αξίες πρέπει να επιθυμούμε.

Εφόσον ο κόσμος μας εξασκεί τόσο μεγάλες πιέσεις και έχει τέτοια ποικιλία επιλογών -όχι απαραίτητα κακές και αμαρτωλές-  ακόμη και εμείς οι χριστιανοί διατρέχουμε τον κίνδυνο να περάσουμε τη ζωή μας ασχολούμενοι με ματαιότητες. Υλικά αγαθά, υγεία, χρήματα, χόμπι, κοινωνικές σχέσεις, καλλιέργεια, επιτυχία μπορεί  να γίνουν στόχοι της ζωής μας. Αυτές οι υποτιθέμενες αξίες, ωστόσο, είναι τόσο φευγαλέες.

Είναι καθώς αισθανόμαστε ότι μπορεί να παγιδευτούμε σ' αυτά τα αθώα δίχτυα του κόσμου που πρέπει κάθε τόσο να σταματάμε και να αναρωτιόμαστε: Ποιος είναι ο τελικός μου στόχος; Ποιο είναι το σχέδιό μου για τη ζωή; Αν ο θησαυρός μου τείνει να γίνει ο κόσμος και οι επιθυμίες του, εκεί θα προσκολληθεί και η καρδιά μου. Το δυναμικό μου, οι ώρες και οι σκέψεις μου θα καταναλωθούν κυρίως σ' αυτά. Το θέλω αυτό; Τι έχω να κερδίσω απ' όλα αυτά, το οποίο θα διαρκεί για πάντα;

Αν ο στόχος μου είναι ο Θεός και η βασιλεία Του, θα πρέπει να ζήσω μέσα στον κόσμο, χωρίς όμως να αφήσω τις αξίες του να με κυριεύουν και να μου υπαγορεύουν τις προτεραιότητες που θα βάλω στη ζωή μου. Θα φτιάχνω το πρόγραμμά μου όχι σύμφωνα με  τις επιταγές του κόσμου, των πρέπει και των δήθεν, αλλά σύμφωνα με εκείνα που ξέρω ότι αρέσουν στον Θεό και εξαργυρώνονται στην αιωνιότητα. Το εδάφιο στην 'Α Κορινθίους 10:23:  " Όλα είναι στην εξουσία μου, αλλά όλα δεν συμφέρουν· όλα είναι στην εξουσία μου, αλλά όλα δεν οικοδομούν", με βοηθάει όταν χρειάζομαι να στρέψω ξανά τη ζωή μου στη σωστή κατεύθυνση: δηλαδή, σ' ό,τι διαρκεί για πάντα.

Επιλέγω πώς θα χρησιμοποιήσω το σώμα μου

"Έτσι κι εσείς, να θεωρείτε τον εαυτό σας ότι είστε νεκροί μεν ως προς την αμαρτία, ζωντανοί δε ως προς τον Θεό, διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας. Ας μη βασιλεύει, λοιπόν, η αμαρτία στο θνητό σας σώμα, ώστε να υπακούτε σ' αυτή σύμφωνα με τις επιθυμίες του· ούτε να παριστάνετε τα μέλη σας όπλα αδικίας στην αμαρτία· αλλά, να παραστήσετε τον εαυτό σας στον Θεό ως ζωντανούς μέσα από τους νεκρούς, και τα μέλη σας όπλα δικαιοσύνης στον Θεό". Ρωμαίους 6:11.

Το πνεύμα μας, το οποίο ο Χριστός ζωοποίησε με τον θάνατο και την ανάστασή Του, κατοικεί μέσα στο σώμα μας. Ξέρουμε ότι, όσοι είμαστε  νέοι άνθρωποι εν Χριστώ, είμαστε πλέον ελεύθεροι από την αμαρτία και μπορούμε να ζήσουμε  τη ζωή του Χριστού. 

Για να ζήσουμε τη νέα αυτή ζωή, θα χρειαστούμε τις δυνάμεις του Θεού, όλη την ψυχή και τη θέλησή μας, και, φυσικά, το σώμα μας.  Όταν ο Κύριος μάς λέει να θεωρούμε τον εαυτό μας νεκρό ως προς την αμαρτία -και ο εαυτός μας είναι και το σώμα μας-, ουσιαστικά μας αναθέτει μία  ευθύνη: να αντισταθούμε στη δύναμη της αμαρτίας. Αυτό είναι κάτι που ο Θεός δεν θα κάνει ποτέ για μας,  και είναι στη δική μας ευθύνη να χρησιμοποιήσουμε τις δυνάμεις που ο Κύριος μάς παρέχει γι' αυτό το σκοπό.

Συνεπώς, εμείς επιλέγουμε το πώς θα χρησιμοποιήσουμε τα μέλη του σώματός μας στη γη. Θα είναι όπλα αδικίας ή όπλα δικαιοσύνης στον Θεό; Για παράδειγμα, μπορεί να χρησιμοποιήσουμε το στόμα μας είτε για να προσευχόμαστε είτε για να γκρινιάζουμε και να σχολιάζουμε. Μπορεί να χρησιμοποιήσουμε τα χέρια μας είτε για να ασχοληθούμε με τη δική μας άνεση, ευχαρίστηση και περιποίηση είτε για να κάνουμε κάτι που θα χαροποιήσει κάποιον άλλο που έχει ανάγκη. Μπορεί να χρησιμοποιήσουμε τα μάτια μας για να κοιτάξουμε τους ανθρώπους με ζήλια και καχυποψία  ή για να τους κοιτάξουμε με σεβασμό και κατανόηση.

Ως χριστιανοί, έχουμε μεγάλη ευθύνη για το πώς χρησιμοποιούμε το σώμα  μας στις ποικίλες εκδηλώσεις της ζωής. Επιλέγοντας να παραστήσουμε τα μέλη μας όπλα δικαιοσύνης στον Θεό, φανερώνουμε κατά πόσο θεωρούμε τους εαυτούς μας νεκρούς για την αμαρτία.