Σχέδια, εμπόδια και συνθήκες

 "Σας παρακαλώ, όμως, αδελφοί, για το όνομα του Ιησού Χριστού και για την αγάπη τού Πνεύματος, να συναγωνιστείτε μαζί μου προσευχόμενοι για μένα στον Θεό·  για να ελευθερωθώ από εκείνους στην Ιουδαία που απειθούν, και η διακονία μου στην Ιερουσαλήμ να γίνει ευπρόσδεκτη στους αγίους·  για νάρθω σε σας με χαρά κατά το θέλημα του Θεού, και να συναναπαυθώ με σας". Ρωμαίους 15: 30-32.

Ο Απόστολος Παύλος ήταν ένας άνθρωπος γεμάτος σχέδια για το έργο του Θεού, τα οποία τα είδε να πραγματοποιούνται, αλλά όχι πάντα όπως ήθελε ή σχεδίαζε. Κάνει εντύπωση η επιθυμία του να επισκεφτεί τη Ρώμη, πράγμα που δεν έγινε παρά προς το τέλος της ζωής του. Αν και είχε εμποδιστεί στο παρελθόν να επισκεφτεί την Ιταλία, σχεδίαζε να πάει εκεί και από εκεί να περάσει στην Ισπανία.

Τι γίνεται όταν τα σχέδιά μας συναντούν εμπόδια; Καταρχήν, τα εμπόδια βάζουν σε δοκιμή τον χαρακτήρα μας ως χριστιανοί. Ο Παύλος αντιμετώπισε μεγάλες καθυστερήσεις και ματαιώσεις, λόγω του διαφορετικού ρολογιού και των σχεδίων του Θεού. Αντιμετώπισε, άλλοτε,  ανατροπές και εμπόδια από τον διάβολο, αλλά και τους συμπατριώτες του, τους Ιουδαίους. Παρ' όλα αυτά, δεν έπαψε ούτε να σχεδιάζει ούτε να εργάζεται για τον Κύριο! Αν η Ρώμη δεν ήταν στα άμεσα σχέδια του Θεού, ήταν γιατί υπήρχε η Ασία, η Ελλάδα και η Ιλλυρία που έπρεπε πρώτα να ευαγγελιστούν.

Οι ματαιώσεις δοκιμάζουν, επίσης, τον χαρακτήρα μας. Αν δεν μπορώ να πραγματοποιήσω αυτό που θέλω ή έχω σχεδιάσει άμεσα, δεν πρέπει να εγκαταλείψω κάποιο άλλο σχέδιο που ο Θεός ξετυλίγει τώρα μπροστά μου. Για τον Παύλο, η πρόσκαιρη αναβολή του ταξιδιού του στη Ρώμη δεν σήμαινε σταυρωμένα χέρια. Υπήρχε η διακονία των φτωχών αγίων της Ιερουσαλήμ, για τους οποίους έπρεπε να συγκεντρώσει χρήματα  και να τους τα πάει.

Εμπόδια και ματαιώσεις δοκιμάζουν, τέλος, τη ζωή της προσευχής μας. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο. Υπάρχει ανάγκη για αφιερωμένα άτομα στην προσευχή με τα οποία θα συναγωνιστούμε, μέχρι να δούμε τις πόρτες να ανοίγουν, τον διάβολο να συντρίβεται, τις καρδιές να ελευθερώνονται. Και δόξα στον Θεό, υπάρχουν τέτοια. Η προσευχή είναι η πιο δαπανηρή, χρονοβόρα και επώδυνη διαδικασία στην πνευματική μας ζωή. Την αποφεύγουμε, είτε γιατί δεν πιστεύουμε απόλυτα ότι βοηθάει είτε γιατί τα αποτελέσματά της αργούν πολύ. Εντούτοις, είναι αυτή που μας δίνει τη δυνατότητα να απολαύσουμε την πληρότητα των πόθων και των σχεδίων μας εν Χριστώ.