"Μη αγαπάτε τον κόσμο, ούτε αυτά που υπάρχουν μέσα στον κόσμο [...] Ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία του· εκείνος, όμως, που πράττει το θέλημα του Θεού, μένει στον αιώνα". Ά Ιωάννη 2:15,17.
Δεν ξέρω αν σας έχει συμβεί κάποιες φορές να αισθάνεστε αποπροσανατολισμένοι, καθώς τρέχετε να κάνετε πράγματα που λογικά θεωρούνται σημαντικά. Η εποχή μας, αν και θεωρητικά είναι μία εποχή αυτοπραγμάτωσης, απόλυτης ελευθερίας επιλογής, έκφρασης και ανοχής, είναι ταυτόχρονα μία εποχή που επιτάσσει το πώς ακριβώς πρέπει να είμαστε και τι αξίες πρέπει να επιθυμούμε.
Εφόσον ο κόσμος μας εξασκεί τόσο μεγάλες πιέσεις και έχει τέτοια ποικιλία επιλογών -όχι απαραίτητα κακές και αμαρτωλές- ακόμη και εμείς οι χριστιανοί διατρέχουμε τον κίνδυνο να περάσουμε τη ζωή μας ασχολούμενοι με ματαιότητες. Υλικά αγαθά, υγεία, χρήματα, χόμπι, κοινωνικές σχέσεις, καλλιέργεια, επιτυχία μπορεί να γίνουν στόχοι της ζωής μας. Αυτές οι υποτιθέμενες αξίες, ωστόσο, είναι τόσο φευγαλέες.

Αν ο στόχος μου είναι ο Θεός και η βασιλεία Του, θα πρέπει να ζήσω μέσα στον κόσμο, χωρίς όμως να αφήσω τις αξίες του να με κυριεύουν και να μου υπαγορεύουν τις προτεραιότητες που θα βάλω στη ζωή μου. Θα φτιάχνω το πρόγραμμά μου όχι σύμφωνα με τις επιταγές του κόσμου, των πρέπει και των δήθεν, αλλά σύμφωνα με εκείνα που ξέρω ότι αρέσουν στον Θεό και εξαργυρώνονται στην αιωνιότητα. Το εδάφιο στην 'Α Κορινθίους 10:23: " Όλα είναι στην εξουσία μου, αλλά όλα δεν συμφέρουν· όλα είναι στην εξουσία μου, αλλά όλα δεν οικοδομούν", με βοηθάει όταν χρειάζομαι να στρέψω ξανά τη ζωή μου στη σωστή κατεύθυνση: δηλαδή, σ' ό,τι διαρκεί για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου