Η παρόρμηση παρασύρει τη ζωή

" Μη νικάσαι από το κακό, αλλά νίκα το κακό διαμέσου τού αγαθού ". Ρωμαίους 12:21.

Ο Μωυσής είχε λάβει εξαιρετική εκπαίδευση μέσα στο παλάτι του Φαραώ και η εκπαίδευσή του καλλιέργησε τις έμφυτες ικανότητες με τις οποίες ο Θεός τον είχε προικίσει, καθιστώντας τον δυνατό σε λόγια και έργα (Πράξεις 7:22). Αλλά ο Μωυσής είχε το ελάττωμα να είναι παρορμητικός άνθρωπος!

Ένας άνθρωπος παρορμητικός διεγείρεται πολύ εύκολα, είτε προς το καλό είτε προς το κακό, γιατί λειτουργεί πρωτίστως κάτω από τις εντάσεις και τις παρορμήσεις του ψυχικού του κόσμου. Ο Μωυσής ενέδωσε στην επιθυμία του να ταυτιστεί με τον λαό του και βρέθηκε ν' ασχολείται με τις μεταξύ τους διαφορές, αλλά την ίδια ώρα άπλωνε τα χέρια του και σκότωνε έναν Αιγύπτιο, ρυθμίζοντας τα πράγματα με την πυγμή της ψυχής και όχι του πνεύματος.

Ο Μωυσής πολεμούσε τον λάθος εχθρό, τη λάθος ώρα και με το λάθος όπλο. Ο ψυχικός κόσμος δεν είναι ο ορθότερος οδηγός για να ρυθμίσει κάποιος τη συμπεριφορά του και να ζήσει τη ζωή του. Ζω παρορμητικά σημαίνει να αφήνω τον εαυτό μου στη δίνη των θετικών ή των αρνητικών μου συναισθημάτων. Μπορεί να αγγίζομαι εύκολα, να προφέρω λόγια πληθωρικά, να ενθουσιάζομαι, να δίνομαι, ενώ παράλληλα, αν κάτι με απογοητεύσει, με τσαντίσει, ή αν κάποια ιδέα μού καρφωθεί στο μυαλό, η παρόρμησή μου δεν με αφήνει να δω τίποτα άλλο πέρα απ' αυτό.

Παρορμητικός άνθρωπος ήταν ο Νάβαλ (Α' Σαμουήλ 25:1-13), απίστευτα ανόητος λόγω των παρορμήσεών του. Άνθρωπος άσοφος και άχαρος που πέθανε εξαιτίας της μιζέριας και της κακίας που φιλοξενούσε στην καρδιά του. Παρορμητικός, όμως, ήταν και ο Πέτρος που, από τη μία, έλεγε ότι θα πήγαινε με τον Χριστό ακόμη και στον θάνατο και, από την άλλη, αρνιόταν, αναθεμάτιζε και ορκιζόταν ότι δεν Τον ήξερε.

Αν είσαι παρορμητικός, αν ενθουσιάζεσαι ή χαλιέσαι γρήγορα, μην αφήνεσαι σ' αυτή τη συμπεριφορά. Μην τη δικαιολογείς. Ο Θεός θέλει να σε ελευθερώσει από τα παρορμητικά στοιχεία του εαυτού σου, γιατί ξέρει ότι υπάρχουν φορές που η παρόρμηση έχει μεγάλο τίμημα. Περιπλέκει τη ζωή σου, σε καθιστά ασυνεπή, δίγνωμο, ασταθή και επιπόλαιο. Κάποτε απομακρύνει από κοντά σου ανθρώπους που θα ήθελες και σπέρνει πικρία και δυστυχία στις σχέσεις. Η παρόρμηση, τον μόνο που θα βλάψει κατά βάθος θα είναι τον εαυτό σου.