[...] εγώ έμαθα να είμαι αυτάρκης σε όσα έχω. Ξέρω να περνώ με στέρηση, ξέρω και να έχω περίσσευμα· σε κάθε τι, και σε όλα, είμαι διδαγμένος, και να χορταίνω και να πεινάω, και να έχω περίσσευμα και να στερούμαι ". Φιλιππησίους 4:11-12.

Ο Απόστολος Παύλος είχε μάθει μέσα απ' όλες τις καταστάσεις που είχε περάσει να είναι αυτάρκης. Δηλαδή, είχε φτάσει σε ένα σημείο όπου δεν τον ένοιαζε πια πώς διαμορφώνονταν οι συνθήκες γύρω του, δεν είχε μεγάλη σημασία γι 'αυτόν αν πεινούσε ή χόρταινε, αν περνούσε δύσκολα ή εύκολα. Ακόμη περισσότερο, είχε μάθει να είναι αυτάρκης σε πολύ πιο σπουδαία ζητήματα από το φαγητό, το ρούχο, την άνεση. Είτε ήταν η αποδοχή ή όχι των άλλων, είτε ήταν η κατανόηση, η συμπαράσταση, η φροντίδα, η τιμή και τόσα άλλα ακόμη, ο Απόστολος Παύλος είχε μάθει να είναι ισορροπημένος και χωρίς αυτά.
Αυτάρκης και ισορροπημένος είσαι όταν οι συνθήκες δεν σε εκνευρίζουν διαρκώς. Είναι όταν κοιτάς τη μέρα σου και το περιεχόμενό της δεν σου δίνει στα νεύρα, επειδή δεν έχει αυτά που θα ήθελες ή θα ονειρευόσουν. Αυτάρκης και ισορροπημένος είσαι όταν δεν σου φταίνε οι άλλοι και τα άλλα γύρω σου: κάποιοι βαρετοί φίλοι, κάποιοι κουραστικοί συγγενείς, κάποιοι που σε ξέχασαν, μια άχαρη δουλειά, μια μακρόσυρτη μοναξιά, μια δοκιμασία...
Αυτάρκης και ισορροπημένος γίνεσαι μόνο στην περίπτωση που η σάρκα σου έχει μάθει να πεθαίνει για πράγματα που θα επιθυμούσες, τα οποία μπορεί να είναι ακόμη και δίκαια. Όλες οι εντάσεις, οι απογοητεύσεις, τα παράπονα, οι κατηγόριες, οι παρεξηγήσεις, οι δυσκολίες, όλα αυτά που έρχονται και ξεσπούν πάνω σου σαν κύματα δεν θα σε ταράξουν, αν ο Θεός σε έχει μάθει να λες: Δεν τρέχει τίποτα. Θα το περάσω κι αυτό! "Όλα τα μπορώ, διαμέσου τού Χριστού που με ενδυναμώνει" (Φιλιππησίους 4:13).
Είναι μία αλήθεια που οι χριστιανοί καλούνται να πειραματιστούν και να διακηρύξουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου