" [...] δες, εγώ είμαι μαζί σου, και θα σε διαφυλάττω παντού, όπου κι αν πας, και θα σε επαναφέρω σε τούτη τη γη· επειδή, δεν θα σε εγκαταλείψω, μέχρις ότου κάνω όσα μίλησα σε σένα ". Γένεση 28:15.
Ο Ιακώβ επέστρεφε μετά από χρόνια πίσω στην πατρική του εστία, απ' όπου είχε φύγει κυνηγημένος, προκειμένου να γλιτώσει από την οργή του αδελφού του Ησαύ. Ύστερα από έναν θλιβερό κύκλο σποράς-θερισμού που τον ταλαιπώρησε, καλείται να αντιμετωπίσει τον Ησαύ, ο οποίος, μαθαίνοντας την επιστροφή του, έρχεται σε συνάντησή του μαζί με τετρακόσιους άντρες!
Ο Ιακώβ τα έχασε. Όπως και εμείς τα χάνουμε όταν αντί να εμπιστευτούμε τα ζητήματά μας στον Θεό και να προχωρήσουμε στηριζόμενοι στις υποσχέσεις Του, φανταζόμαστε ζοφερά σενάρια για το τι μπορεί να μας συμβεί. Ο Ιακώβ περίμενε μάχη και όχι συμφιλίωση με τον αδελφό του, και όταν κανείς περιμένει μάχη, δεν ησυχάζει, αλλά φοβάται και σχεδιάζει.
Παρόλο που είδε έναν ολόκληρο στρατό από αγγέλους να τον συνοδεύουν στην πορεία του (Γένεση 32:12), η πίστη του δεν ενδυναμώθηκε. Μέσα στους φόβους του προσευχήθηκε στον Θεό, θυμίζοντάς Του τις υποσχέσεις Του, αλλά ακριβώς την επόμενη στιγμή οργάνωνε σχέδια και μεθόδευε τρόπους για να κατευνάσει τον θυμό του αδελφού του.
Πώς αντιδρούμε στα προβλήματά μας. Μήπως από τη μια λέμε ότι ανήκουμε στον Θεό και ότι Αυτός φροντίζει για μας, ενώ από την άλλη ενεργούμε σαν ο Θεός να έχει εξαφανισθεί από τη ζωή μας; Αν έτσι συμπεριφερόμαστε ως χριστιανοί, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα χρειαστεί να σπάσουμε μπροστά στον Θεό. Η προσευχή μας να απελευθερωθούμε από το όποιο πρόβλημά μας δεν ενδιαφέρει τόσο τον Κύριο, όσο Τον ενδιαφέρει να απελευθερωθούμε από τον εαυτό μας και τις ανησυχίες μας και να ακουμπήσουμε πάνω Του όλα μας τα βάρη.
Ο Ιακώβ έσπασε στη μάχη του με τον Θεό και, τελικά, παραδόθηκε, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να γιατρευτεί. Ο Θεός αναγκάστηκε να τον "ακινητοποιήσει" και να τον κάνει επιτέλους να αφεθεί, γιατί αυτός ήταν ο μόνος δρόμος για να τον ευλογήσει περισσότερο. Ο εξαρθρωμένος μηρός του θα του θύμιζε για πάντα ότι ο Θεός θα είχε πλέον τον απόλυτο έλεγχο της ζωής του. Εξάλλου, ο Κύριος πάντα τον είχε, αλλά ο Ιακώβ ήταν αρκετά "άνθρωπος" για να μπορεί να αφήνει με μια πράξη πίστης τα θέματά Του σ' Αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου