Ας προσέξουμε τους αδελφούς μας, ας φοβηθούμε τον Θεό

 

«Στη στενοχώρια μου επικαλέστηκα τον Κύριο και αναβόησα στον Θεό μου. Άκουσε από τον ναό του τη φωνή μου και η κραυγή μου ήρθε μπροστά του, έφτασε στ' αυτιά του. Τότε, σαλεύτηκε η γη και σείστηκε, και τα θεμέλια των βουνών ταράχτηκαν και σαλεύτηκαν, επειδή οργίστηκε». Ψαλμός 18:6-7.

Τα παραπάνω λόγια αποτελούν μέρος ενός ψαλμού δοξολογίας που έγραψε ο Δαβίδ όταν ο Θεός τον ελευθέρωσε από τους εχθρούς του και από τα χέρια του βασιλιά Σαούλ. Ποια ήταν η απάντηση του Κυρίου σε όλη αυτή την ταλαιπωρία που υπέστη ο Δαβίδ; Η οργή! Ο Θεός είχε οργιστεί καθώς η αλήθεια, το έλεος και η δικαιοσύνη είχαν διαστραφεί και ένα παιδί του Θεού (ο νεαρός Δαβίδ) έπρεπε να ζει μέσα στην αγωνία, τη θλίψη και την ανασφάλεια. Η περιγραφή δείχνει έναν Θεό που δεν συνηθίζουμε να θεωρούμε έτσι στην περίοδο της χάρης : δηλαδή, έναν Θεό οργισμένο, να βγαίνουν καπνοί από τα ρουθούνια Του και φωτιά από το στόμα Του.

Σήμερα οι περισσότεροι χριστιανοί δεν νιώθουν ότι βλάπτουν ή ταλαιπωρούν τους αδελφούς τους. Ωστόσο, η εκκλησία ποτέ δεν ήταν πιο διασπασμένη, διχασμένη και αθεράπευτα ταλαιπωρημένη. Αν αφουγκραστεί κανείς, θα ακούσει ένα σωρό κραυγές πληγωμένων προβάτων και ταλαιπωρημένων ψυχών. Όχι κακομαθημένων χριστιανών που χαϊδεύονται και που διαρκώς κατηγορούν ότι δεν τους φροντίζουν, αυτούς τις περισσότερες φορές τούς προσέχουν. Αναφερόμαστε σε άτομα που περιφρονήθηκαν, γελοιοποιηθήκαν, ταλαιπωρήθηκαν, αδικήθηκαν, περιθωριοποιήθηκαν και ποδοπατήθηκαν από τις πεποιθήσεις, τους εγωισμούς, τις επιθυμίες και τις ζήλιες άλλων χριστιανών, «μικρών» και «μεγάλων». Αρκετοί κατέληξαν «πνευματικοί μετανάστες», ταλαιπωρημένες μονάδες που κάποιο χριστιανικό σχήμα τούς υπόσχεται ανάπαυση, ενώ οι ίδιοι- κατακαμένοι-, δεν τολμούν να εμπιστευτούν πια εύκολα.   

Ποιος πληρώνει γι’ αυτούς και επανορθώνει τις ζημιές που τους έγιναν; Ποιος ξαναστήνει τις ερειπωμένες ζωές τους και τους δίνει ελπίδα και συνέχεια; Μα, ο Κύριος θα απαντήσουμε! Ναι, όμως, αυτός ο Κύριος δεν είναι όπως εμείς είμαστε σαν γονείς, συνεργάτες, φίλοι, αδελφοί. Δεν τηρεί λογική ίσων αποστάσεων για να αποφεύγονται οι συγκρούσεις. Δεν κάνει ότι δεν καταλαβαίνει για να μην μπλέκει και πονοκεφαλιάζει. Ο Θεός μακροθυμούσε μια ολόκληρη δεκαετία με τον Σαούλ, ωστόσο, απάντησε τελικά στις κραυγές του Δαβίδ. Και όταν η οργή ξέσπασε, η ροή των γεγονότων ρήμαξε τη βασιλεία του Σαούλ και όλο του το σπίτι.

Ας σκεφτούμε πάλι τη συμπεριφορά μας. Ας μη νομίζουμε ότι ο Θεός μάς αντιμετωπίζει όλους το ίδιο, επειδή τάχα σε πολλά φταίμε όλοι μας (Ιάκωβος 3:2). Ας μη νομίζουμε ότι όταν ζητάμε γενικόλογα έλεος και συγχώρεση, χωρίς προσωπική διόρθωση ή αποκατάσταση, ο Κύριος είναι ευχαριστημένος. Ο Θεός της Καινής Διαθήκη έχει και οργή που «αποκαλύπτεται από τον ουρανό επάνω σε κάθε ασέβεια και αδικία ανθρώπων που κατακρατούν την αλήθεια με μέσα αδικίας» (Ρωμαίους 1:18.), είτε γίνεται συνειδητά είτε αθέλητα αυτό.