Κανέναν δεν τον τσίμπησε ξαφνικά μια μύγα

Λαϊκή έκφραση: «Μα, τι σε έπιασε ; Μύγα σε τσίμπησε;» Δηλαδή, έχεις μια μη κατανοητή αντίδραση, μια παρατραβηγμένη συμπεριφορά, κάτι για το οποίο ο άλλος δεν έχει εξήγηση.

Εντούτοις, καμιά σχέση δεν διαταράσσεται επειδή κάποιον τον τσίμπησε μύγα. Υπάρχουν πάντα αιτίες και εξηγήσεις πίσω από τα προβλήματα και τις συμπεριφορές ανθρώπων σε  οικογενειακό, φιλικό, εκκλησιαστικό, κοινωνικό ή άλλο επίπεδο. Όμως, αρκούμαστε σε εξηγήσεις που δίνουμε εμείς ή λαμβάνουμε υπόψη και τις εξηγήσεις των άλλων;

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα από τον εκκλησιαστικό χώρο. Έχετε σκεφτεί γιατί κάποιοι μπορεί να έχουν δυσαρεστηθεί ή ακόμη και να έχουν διωχθεί/ φύγει από μία εκκλησία; Έχουμε πληθώρα λόγων να παραθέσουμε, πάντως σίγουρα δεν τους τσίμπησε μύγα! Αγάπησαν τον κόσμο, οι μέριμνες/ βιοπάλη, μια μεγάλη πτώση, μια διαφορετική θρησκευτική θεώρηση των πραγμάτων, ένας σκανδαλισμός, μια συνεχής αδιαφορία, ένας διαρκής υποβιβασμός κ.ά. Ωστόσο, μου κάνει η εντύπωση ότι στην Παλιά Διαθήκη ο Αχάν τάραξε ολόκληρο το στρατόπεδο του Θεού επιθυμώντας μια βαβυλωνιακή στολή, χρυσάφι και ασήμι, απαγορευμένα λάφυρα από τη μάχη της Ιεριχούς. Αυτός ο ένας και μόνος ήταν αρκετός αρκετός για να φέρει ήττα και αναταραχή.

Ο Παύλος στις Πράξεις των Αποστόλων κ΄:33-34 λέει στους αδελφούς: «Ασήμι ή χρυσάφι ή ιμάτιο δεν επιθύμησα από κανέναν. Κι εσείς οι ίδιοι ξέρετε ότι στις ανάγκες μου και σ' εκείνους που ήσαν μαζί μου υπηρέτησαν αυτά τα χέρια». Άμεμπτος, ευθύς, αβαρής. Γνήσιος πιστός και γνήσιος υπηρέτης της αδελφότητας, χωρίς μικροπρεπείς σκέψεις αξίας και ανωτερότητας, χωρίς έξυπνα βολέματα για τον ίδιο και τους συνεργάτες του.  

Σκεφτείτε, λοιπόν, πόσες φορές μπορεί να έχει παραβιαστεί κρυφά ή φανερά αυτή η ηθική αρχή τού «ου επιθυμήσεις» (Έξοδος 20:17)  μέσα στην εκκλησία, από τον απλό αδελφό έως την κορυφή της πυραμίδας. Σκεφτείτε  αυτό το «ου επιθυμήσεις» -όχι τη σεμνή επιθυμία που συμφωνεί με τον Λόγο του Θεού-, αλλά αυτήν την επιθυμία της απόκτησης, της κατάκτησης, της υποβίβασης, της οικειοποίησης πραγμάτων που είναι του πλησίον μας,  ή τα έχει ο Θεός για άλλο λόγο ή για κάποιους άλλους τέλος πάντων, ενώ εμείς τα παίρνουμε στις δικές μας σκηνές ή τα κρατάμε στον δικό μας έλεγχο.  Και πιστεύετε ότι δεν θα υπάρχει αναστάτωση, αναταραχή και ήττα προσωπική και εκκλησιαστική;