Οι μικρές στιγμές της αλήθειας

 

Ποιες είναι αυτές; Είναι οι στιγμές που διαδραματίζονται έξω από τη «μεγάλη σκηνή» στην οποία μηχανικά έχουμε ένα ρόλο.

Είναι οι στιγμές μιας αδιάφορης καθημερινότητας, εκεί που δεν υπάρχει λόγος να είμαστε κάποιοι, εκεί που δεν υπάρχει ανάγκη αποδείξουμε τίποτα. Ναι, εκεί φαίνεται τελικά ποιοι πραγματικά είμαστε.

Στιγμές αλήθειας, έχω ζήσει πολλές, καλές και κακές. Ωστόσο, εύχομαι να μη βρεθώ ποτέ να ζήσω στιγμές στις οποίες θα φανερωθεί πόσο ρηχή και σκάρτη μπορεί να είμαι. 

Στιγμές αλήθειας αναφερόμενες σε βιβλικούς χαρακτήρες υπάρχουν πολλές στη Γραφή, αλλά δεν έχουν όλες ίση βαρύτητα, ούτε διακυβεύεται πάντα ίσης σημασίας πνευματικό αποτέλεσμα.

Μια στιγμή αλήθειας είναι η στιγμή που ο Ησαύ, αποκαμωμένος και πεινασμένος, πούλησε για μια βρώση τα πρωτοτόκιά του. Μια άλλη στιγμή αλήθειας είναι όταν ο βασιλιάς Δαβίδ παγιδεύεται στην σεξουαλική επιθυμία του και πλέκει αριστοτεχνικά ιστορία έρωτα και φόνου, εκδηλώνοντας τη χαμηλή στάθμη του πνευματικού του επιπέδου εκείνη την εποχή.

Οι δύο αυτές πράξεις δεν είχαν τις ίδιες συνέπειες, ούτε διακυβευόταν στον ίδιο βαθμό η προσωπική σχέση των ανθρώπων με τον Κύριο και τις υποσχέσεις Του. Ο Δαβίδ πληρώνει με φοβερά επώδυνο τρόπο την αμαρτία του, αλλά αυτή δεν είναι κομβικής σημασίας για το πραγματικό ποιόν του Δαβίδ και την αγάπη του για τον Θεό. Αντίθετα, ο Ησαύ απορρίπτεται από τον Θεό, γιατί η δική του στιγμή αδυναμίας αποκάλυψε μια γενικότερη περιφρόνηση, μια βεβήλωση σε υποσχέσεις του  Θεού που είχαν βαθύτατες πνευματικές προεκτάσεις. Ο Ησαύ αδυνατεί να καταλάβει τι διακυβεύεται με τη συναλλαγή του με τον Ιακώβ. Κάνει μια συμφωνία, συναλλάσσεται, πουλά. Κάτι κερδίζει αλλά και κάτι χάνει! Εντούτοις, δεν συνειδητοποιεί ούτε τι κερδίζει ούτε τι χάνει. Στην πνευματική ζυγαριά του, οι παρακαταθήκες του Θεού, αξίζουν όσο ένα απλό πιάτο φαγητό. Δηλαδή, η κληρονομιά των υποσχέσεων Του ανταλλάσσεται με μια στιγμιαία λύση στην ανάγκη του. Πρόκειται για μια προσφορά, ένα deal.

Δεν ξέρω ποιες είναι οι δικές σας στιγμές αλήθειας, αλλά σε κάτι τέτοιες ώρες φανερώνουμε, χωρίς πάντοτε να το αντιλαμβανόμαστε, πόσο πίστη ή απιστία, πόση αφοσίωση ή πόση αδιαφορία  έχουμε για τα πράγματα του Θεού. Οι μικρές στιγμές αλήθειας που παίζονται πίσω από τη «μεγάλη σκηνή» είναι συχνά οι πιο σπουδαίες και είναι αυτές που καταλήγουν πολύ μεγάλες όσο κυλούν τα χρόνια.  

«Δες, εγώ πάω να πεθάνω, και σε τι με ωφελούν αυτά τα πρωτοτόκια;» Γένεση 25:32.