"Μήπως εγώ θέλω πραγματικά τον θάνατο τού ανόμου, λέει ο Κύριος ο Θεός, και όχι να επιστρέψει από τους δρόμους του και να ζήσει;" Ιεζεκιήλ 18:23.
Η μεγαλύτερη αμαρτία του ανθρώπου είναι να απορρίψει τη σωτηρία που ο Θεός τού προσφέρει. Απ' αυτή την άρνηση απορρέει, σε τελική ανάλυση, η πορεία που θα ακολουθήσει.
Υπάρχουν άτομα που λένε συνειδητά "όχι" στο Θεό. Το θέμα της σωτηρίας δεν τους αφορά καθόλου, ούτε οι προεκτάσεις του. Υπάρχουν και άλλοι που ακούν, αλλά δεν μπορούν να πιστέψουν. Αυτοί θαυμάζουν τους χριστιανούς που έχουν πίστη, λες και η πίστη είναι ένα δώρο που ο Θεός το δίνει σε κάποιους "τυχερούς" και το αρνείται σε κάποιους άλλους.
Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, "αλλά, σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται, και εργάζεται δικαιοσύνη, είναι σ' αυτόν δεκτός" (Πράξεις 10:35). Δεν υπάρχει στην ανθρωπότητα μία μικρή κατηγορία "ευνοουμένων", που έχουν την τύχη να πιστεύουν, και μία άλλη πολύ μεγάλη κατηγορία που στερείται τη χάρη του Θεού.
Η πίστη και η σωτηρία δεν είναι δώρα που δίνονται στους ανθρώπους ανεξάρτητα από τη θέλησή τους. Ο Κύριος καλεί τον καθένα μας προσωπικά. Η θέληση και η πίστη μας είναι αυτά που καθορίζουν αν θα ανταποκριθούμε στη χάρη του Θεού ή θα παραμείνουμε άπιστοι.
Κανένας δεν θα μπορέσει να κατηγορήσει το Θεό ότι δεν τον έσωσε. Αντίθετα, ο Θεός θα είναι αυτός που θα αποδείξει στους ανθρώπους, όταν παρασταθούν μπροστά στο θρόνο Του, ότι ήταν η δική τους άρνηση, η απείθεια, ή και αμέλεια, που τους στέρησε τη σωτηρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου