" ... δεχθείτε με πραότητα τον λόγο που φυτεύτηκε μέσα σας, αυτόν που μπορεί να σώσει τις ψυχές σας. Γίνεστε δε εκτελεστές τού λόγου, και όχι μονάχα ακροατές, εξαπατώντας τον εαυτό σας". Ιάκωβος 1:21-22.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν καταπληκτική μνήμη. Δεν ξέρω πώς γίνεται και θυμούνται με πλήρη διαύγεια γεγονότα και λεπτομέρειες. Υπάρχουν και άλλοι που έχουν μία "ιδιαίτερου τύπου" μνήμη: έχουν καταχωρήσει όλες τις πληγές, τις απογοητεύσεις και τις αδικίες που έχουν υποστεί και τις αναμασούν πολύ τακτικά. Αντίθετα, έχουν ξεχάσει τα δικά τους λάθη και τις αποτυχίες.
Θα ήθελα να θυμάμαι λίγο καλύτερα τα δικά μου λάθη και όχι των άλλων. Τα λάθη και τα μαθήματα που θα έπρεπε να είχα πάρει απ' αυτά. Και αυτό γιατί, όπως οι περισσότεροι, είτε ξεχνώ πολύ εύκολα είτε μαθαίνω αργά. Γεγονός που κοστίζει τις περισσότερες φορές.Ο Ιησούς επέπληξε τους μαθητές Του γι' αυτό: "Πωρωμένη έχετε ακόμα την καρδιά σας; Έχοντας μάτια, δεν βλέπετε; Και έχοντας αυτιά, δεν ακούτε; Και δεν θυμάστε;" (Μάρκος 8:17-18).
Η εποχή μάς επιτάσσει να ξεχνάμε τα λάθη μας και να σβήνουμε κάθε ανάμνηση που μπορεί να μας χαλάσει τη διάθεση. Πράγματι, δεν ωφελεί καθόλου όταν αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια και δεν χρειάζεται, άλλωστε. Αλλά δεν είναι κακό αν κρατάμε τη μνήμη μας ζωντανή, ώστε να μην επαναλάβουμε λάθη του παρελθόντος. Ποια αμαρτία μάς ταλαιπώρησε, πόσο ζημιωθήκαμε ή ζημιώσαμε την οικογένειά μας αυτοσχεδιάζοντας, πόσα χάσαμε με το πείσμα μας ... Υπάρχουν μαθήματα να πάρουμε από το παρελθόν, τα οποία θα είναι χρήσιμα για το μέλλον, αν τα θυμόμαστε. Αρκεί να μην έχουμε και εμείς "καρδιά πωρωμένη", και να θυμόμαστε λιγάκι.
(Φωτογραφία από το: sosgarde.ca)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου