Η ανυπακοή οδηγεί σε ταλαιπωρία

«Κύριε, γνωρίζω ότι οι κρίσεις σου είναι δικαιοσύνη, και ότι πιστά με ταλαιπώρησες». Ψαλμός 119:75.

Δεν νομίζω να έχει κανείς αντίρρηση ότι η ταλαιπωρία είναι κάτι το οποίο αρνούμαστε να δεχτούμε στην καθημερινότητά μας. Βέβαια τη ζούμε ποικιλοτρόπως, είτε μας αρέσει είτε όχι, αλλά όπως και να το κάνουμε, μας είναι απωθητική. 

Είναι αλήθεια ότι στην πνευματική μας ζωή ταλαιπωρούμαστε συχνά από τη δική μας ανοησία. Δεν είναι ότι ο Θεός δεν μας έχει δώσει οδηγίες μέσα στον Λόγο Του. Δεν είναι ότι έχουμε έλλειψη διδασκαλίας και συμβουλής από μέρους Του. Είναι ότι δεν συνειδητοποιούμε τη σημασία της εφαρμογής των εντολών του Θεού στη ζωή μας. Είναι ότι,  ενώ συχνά προσευχόμαστε για το πώς πρέπει να ενεργήσουμε σε διάφορες συνθήκες και παίρνουμε απάντηση από το Θεό, την απορρίπτουμε, μη θέλοντας να υπακούσουμε. Ο λόγος; Δεν είναι ακριβώς αυτό που θα επιθυμούσαμε ν’ ακούσουμε. Δεν είναι ο τρόπος που είχαμε φανταστεί. Δεν είναι ο δρόμος που θα διαλέγαμε. Η διδασκαλία και η συμβουλή του Θεού δεν «ταιριάζει» με τη γνώμη που έχουμε σχηματίσει, δεν είναι σύμφωνα με αυτά που εμείς κρίνουμε λογικά και σωστά. Αποτέλεσμα; Την απορρίπτουμε, ο καθένας με τον τρόπο Του. 

Άλλοι λένε ξεκάθαρα όχι στον Θεό και επιλέγουν τους δικούς τους δρόμους. Άλλοι από αδυναμία χαρακτήρα, φόβο, διγνωμία, έλλειψη σοβαρότητας, παίρνουν  το δρόμο τους  πιο διακριτικά. Θυμηθείτε τους Ισραηλίτες στην Κάδη Βαρνή, όταν οι κατάσκοποι έκαναν την αναφορά τους για τη γη που ο Θεός θα τους έδινε κληρονομιά. Απογοήτευση, φόβος, γογγυσμός, δυσφήμιση της γης, ανταρσία… Και όλα αυτά γιατί είχαν τη γνώμη τους. Ο Λόγος του Θεού συμπληρώνει: «Αλλ' εσείς δεν θελήσατε να ανεβείτε, αλλ' απειθήσατε στην προσταγή τού Κυρίου τού Θεού σας […] Και γογγύσατε στις σκηνές σας […]  Δεν πιστέψατε στον Κύριο τον Θεό σας, που προπορευόταν μπροστά σας στον δρόμο…» (Δευτερονόμιο 1:26-27, 32). 

Και έπειτα, ερχόμενοι σε μας σήμερα, αναρωτιόμαστε γιατί κάνουμε και εμείς γύρους στην «έρημο», τι φταίει και ταλαιπωρούμαστε,  γιατί ο Κύριος είναι τόσο άκαρδος κάποιες φορές. Συχνά ξεχνάμε να κάνουμε τη σύνδεση κάποιας ανυπακοής μας που έγινε στο παρελθόν και της οποίας τα αποτελέσματα μάς ταλαιπωρούν σήμερα. Ο Κύριος είναι πάντα δίκαιος και αληθινός. Οι κρίσεις Του  είναι πολλές φορές απόρροια της δικής μας στενοκεφαλιάς και υπερηφάνειας, που βάζει στην άκρη την εντολή του Θεού και τις δυνάμεις που μας παρέχει για να κάνουμε το θέλημά Του. Δεν  είναι κρίμα να κάνουμε ό,τι εμείς θεωρούμε σωστό από απιστία ή ανοησία; Δεν είναι κρίμα να πηγαίνουν τόσες ευλογίες Του χαμένες εξαιτίας μας;