« […] Εσύ, που με υψώνεις
από τις πύλες τού θανάτου, για να
διηγηθώ όλους τούς επαίνους σου, στις πύλες τής θυγατέρας Σιών». Ψαλμός 9:13
Η ζωή που βιώνουμε δεν
είναι πάντα όμορφη. Και ποιος δεν έχει να πει για εκείνες τις μέρες, τα χρόνια
ίσως, που η ζωή δεν ήταν «παράδεισος», για εκείνα τα όνειρα που δεν έγιναν πραγματικότητα. Κάποιες στιγμές βρεθήκαμε μόνοι
και κενοί. Προδομένοι από άτομα που δεν περιμέναμε. Άλλοτε, όλα έγιναν
σκόνη μέσα σε μια στιγμή: μια δύσκολη ασθένεια, ένας θάνατος, ένα διαζύγιο, μία
σκληρή διάψευση. Καταλάβαμε τότε πόσο μάταιη είναι η ζωή και πόσο απογοητευτικό
να προσδοκάς απ’ αυτήν έστω και το ελάχιστο.
Πολλοί άνθρωποι λένε σε
τέτοιες στιγμές εκφράσεις του τύπου:
«Πέθανα, δεν έχει κανένα νόημα η ζωή. Δεν με συγκινεί τίποτα πια». Και αυτό γιατί
κάθε ελπίδα είναι νεκρή. Και οι νεκρές ελπίδες ανήκουν σε νεκρούς ανθρώπους.
Ο Κύριος
μπορεί να κάνει αυτό που εμείς δεν μπορούμε: να μας βγάλει από ένα θλιβερό τούνελ,
να μας αναστήσει από έναν προσωπικό θάνατο. Ο Κύριος μάς ακούει και μας παρηγορεί. Επειδή έχει απόλυτη δύναμη
και εξουσία, μας υψώνει από τις πύλες του «θανάτου»: της θλίψης,
της αμαρτίας, του αδιέξοδου. Αλλά μπορεί
και πολύ περισσότερα απ’ αυτό. Μπορεί να μας μεταφέρει στις πύλες της χαράς.
Στις πύλες της Σιών, εκεί που η ελπίδα και το τραγούδι ξεχειλίζει και αντηχεί
μακριά!
Ο Θεός ενεργεί όταν Του ζητήσουμε να κάνει
κάτι για μας. Όταν η κουρασμένη ψυχή μας
φωνάξει : «Ελέησέ με, Κύριε· δες τη θλίψη μου» (Ψαλμός 9:12), Εκείνος θ’
απλώσει το χέρι Του και θα μας μεταφέρει στις πύλες τις δοξολογίας, για να
διηγούμαστε αυτά που έκανε για μας. Έτσι, πάντα θα θυμόμαστε ότι ήταν, είναι και
θα είναι θαυμαστός Κύριος και Σωτήρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου