"Ξέρω να περνώ με στέρηση, ξέρω και να έχω περίσσευμα· σε κάθε τι, και σε όλα, είμαι διδαγμένος, και να χορταίνω και να πεινάω, και να έχω περίσσευμα και να στερούμαι". Φιλιππησίους 4:12.
Υπάρχουν πολλά μαθήματα για να μάθουμε στη ζωή. Κάποια απ' αυτά τα μαθαίνουμε από τις συνθήκες, καθώς αποκτούμε εμπειρία και σοφία στην πορεία μας. Θα ήθελα να αναφέρω μία προσωπική εμπειρία, που άλλαξε σε μεγάλο βαθμό όλη την οικονομική μου συμπεριφορά. Είναι βέβαιο ότι πολλοί έχουμε διδαχτεί με παρόμοιο τρόπο από τις συνθήκες της ζωής, όπως ακριβώς και ο απόστολος Παύλος στο παρελθόν.
Σπούδαζα στο εξωτερικό σε μία εποχή που δεν υπήρχε η ελεύθερη κυκλοφορία συναλλάγματος, αγαθών και ανθρώπων. Για να γραφτώ στη σχολή μου, να πληρώσω το ενοίκιο και να ζήσω, έπρεπε να πάρω διάφορα πιστοποιητικά, να τα στείλω στην Ελλάδα, να τα μεταφράσουν οι δικοί μου, να πάνε τα έγγραφα στην τράπεζα, ώστε η τράπεζα να μεταφέρει συγκεκριμένα ποσά στον λογαριασμό μου, στην Ευρώπη.
Μέσα σ' όλα αυτά, επέτρεπα στον εαυτό μου μερικές "περιττές δαπάνες", έως τη στιγμή που η καθιερωμένη διαδικασία ανατράπηκε. Μια διαρκείας και ευρεία απεργία στην Ελλάδα παρέλυσε το όλο σύστημα με αποτέλεσμα να ξεμένω από χρήματα και να κινδυνεύω να μη γραφτώ στη σχολή μου, να μην πληρώσω το ενοίκιο, και αρκετά άλλα που δεν θέλω να θυμάμαι. Για να λάβω τα απαραίτητα χρήματα, στήθηκε μία απίθανη γέφυρα από την Ελλάδα. Έπειτα από πολλές ταλαιπωρίες, χρήματα μού έστειλαν μέσω ενός οδηγού νταλίκας, τον οποίο δεν ήξερα και δε λέω πώς τον βρήκα και πού.
Το απρόβλεπτο αυτό γεγονός με ανάγκασε να σκέφτομαι και να επιλέγω αλλιώς, σε σημείο που όταν τελείωσα τις σπουδές μου, είχα εξοικονομήσει και χρήματα, που δεν ήξερα πώς να ξοδέψω. Είχα διδαχτεί να περιορίζω τον εαυτό μου για να μην πάθω τα ίδια.
"Ξέρω να περνώ με στέρηση, ξέρω και να έχω περίσσευμα..." (Φιλιππησίους 4:12), σημαίνει ότι όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν, αναγκαζόμαστε να μάθουμε να ζούμε διαφορετικά απ' ό,τι ξέραμε. Χρειάζεται, βέβαια, να εξαναγκάσουμε κατά κάποιο τρόπο τον εαυτό μας να περιορίζεται, όπως ο Παύλος, με τη χάρη του Θεού, έμαθε να "χορταίνει και να πεινάει", χωρίς πολλές γκρίνιες γι' αυτό που ζούσε. Ο Παύλος είχε μάθει να είναι αυτάρκης. Του αρκούσε αυτό που είχε και όχι αυτό που θα ήθελε ή θα του άξιζε να είχε. Εμείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου