Ξεπερνώντας το φόβο

" [...] κι εγώ και οι υπηρέτριές μου θα νηστέψουμε το ίδιο· και έτσι θα μπω μέσα στον βασιλιά, που δεν γίνεται σύμφωνα με τον νόμο· και αν χαθώ, ας χαθώ". Εσθήρ 4:16.

Θα ήθελα να επανέλθω στο θέμα του φόβου, και αυτό γιατί στη μοντέρνα εποχή που ζούμε, ο φόβος, που σαν συναίσθημα συνδέεται άρρηκτα με την πτώση του ανθρώπου, έχει επιταθεί και προσλάβει πάρα πολλές μορφές.

Σκεφτείτε για παράδειγμα πόσο θα θέλαμε να κάνουμε νέα πράγματα, αλλά φοβόμαστε να μοιραστούμε με άλλους τα όνειρά μας, τις αδυναμίες μας, ακόμη και να ζητήσουμε βοήθεια ή συμβουλή. Πρέπει να δείχνουμε ικανοί. Σκεφτείτε πόσο δυσκολευόμαστε να μοιραστούμε τα συναισθήματά μας και τις εμπειρίες μας -τι το ποιο φυσιολογικό και ανθρώπινο-, διότι κάποιος μπορεί να μας κοροϊδέψει, να μας λυπηθεί, ή και να μας κουτσομπολέψει. Πρέπει η εικόνα μας να είναι μάλλον άψογη, γι' αυτό κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Σκεφτείτε πόσο εσωστρεφείς ή καχύποπτοι μπορεί να γίνουμε, επειδή φοβόμαστε να μην πληγωθούμε. Πόσο υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας και δεν αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω, από φόβο μήπως κάποιος άλλος πάρει το πάνω χέρι και μας εκμεταλλευτεί.

Αν κάποιος θέλει να ζήσει ευτυχισμένος, τότε θα πρέπει να μάθει να νικά τους φόβους του. Να μην περιχαρακώνεται διαρκώς για να τους αποφύγει, αλλά να τολμά και να εμπιστεύεται τον Θεό.   Θυμηθείτε την ιστορία της βασίλισσας Εσθήρ, όταν ο Μαροδοχαίος της ζήτησε να εμφανιστεί μπροστά στον βασιλιά Ασσουήρη και να μεσιτεύσει για τη σωτηρία του λαού της. Αρχικά, δεν είχε καμιά διάθεση να το κάνει, ξέροντας ότι αν παραβίαζε το βασιλικό πρωτόκολλο και εμφανιζόταν στον βασιλιά άκλητη, υπήρχε η περίπτωση να θανατωθεί (Εσθήρ 4:6-17). 

Οι φόβοι της δεν ήταν αβάσιμοι αλλά ούτε και ανυπέρβλητοι. Το ίδιο και οι δικοί μας φόβοι. Η Εσθήρ έπρεπε να αποφασίσει να αναλάβει ένα ρίσκο, αν ήθελε να σώσει τον λαό της και την ίδια της τη ζωή. Και εμείς χρειάζεται να αναλάβουμε το δικό μας ρίσκο, όταν ο  φόβος έρχεται να μας παραλύσει. Η Εσθήρ τόλμησε και πήγε μπροστά, όχι γιατί δεν είχε συνειδητοποιήσει τις συνέπειες του ρίσκου που αναλάμβανε, αλλά γιατί απέναντι στον φόβο της αντέταξε τη χάρη και τη δύναμη του Θεού που επικαλέστηκε. 

Σε όλη μας τη ζωή οι επιλογές μας θα είναι ουσιαστικά δύο: είτε να μείνουμε παγιδευμένοι μέσα στους φόβους μας και να δυστυχήσουμε .... από φόβο ή να πάμε μπροστά, επιλέγοντας να αντιμετωπίσουμε τον κάθε μας φόβο εμπιστευόμενοι τον Θεό.