Μεταξύ σωστού και λάθους

"Όποιος, όμως, αμφιβάλλει, αν φάει, κατακρίνεται· επειδή, δεν τρώει από πίστη· και κάθε τι που δεν γίνεται από πίστη, είναι αμαρτία". Ρωμαίους 14:23.

Πολλές συζητήσεις γίνονται μεταξύ χριστιανών για το τι ακριβώς είναι σωστό ή λάθος σε ό,τι αφορά τις επιλογές που κάνει κάποιος σε διάφορα θέματα. Πρόκειται κυρίως για απόψεις οι οποίες δεν είναι πάντα "ξεκάθαρες", γι' αυτό και αποτελούν συχνά πεδίο αντιπαράθεσης.  Συζητάμε, για παράδειγμα, αν μπορούμε και σε ποιο βαθμό να συμμετέχουμε σε κοσμικές συναναστροφές, εκδηλώσεις, ή διασκεδάσεις. Τι επιτρέπεται να βλέπουμε ή ν' ακούμε. Πού είναι τα όρια μεταξύ σεμνής και προκλητικής ενδυμασίας, και άλλα παρόμοια. Εν ολίγοις, αναρωτιόμαστε: επιτρέπεται αυτό ή απαγορεύεται;

Αυτό που γίνεται αντιληπτό από τέτοιου είδους συζητήσεις, είναι ότι σοβαροί χριστιανοί διαφέρουν κάποιες φορές στον τρόπο που αντιλαμβάνονται επιμέρους θέματα συμπεριφοράς. Ο απόστολος Παύλος αντιμετώπισε παρόμοιο πρόβλημα όταν οι χριστιανοί της εποχής του διαφωνούσαν στο αν έπρεπε να τρώνε ειδωλόθυτα ή όχι, αν έπρεπε να τηρούν κάποιες εβραϊκές παραδόσεις, όπως το Σάββατο, και άλλα. Το θέμα δεν ήταν και τόσο απλό -όπως και στις μέρες μας δεν είναι- γιατί  η όλη συζήτηση επηρέαζε τις σχέσεις και την ενότητα τους.

Καθώς διαβάζει κανείς, βλέπει ότι ο Παύλος δεν έδωσε αυστηρές εντολές για το τι επιτρεπόταν και τι απαγορευόταν. Δηλαδή, δεν έκανε μια λίστα με όλα εκείνα που οι χριστιανοί έπρεπε να κάνουν ή να μην κάνουν. Ωστόσο, έδωσε ξεκάθαρες οδηγίες για το πώς έπρεπε κάποιος να επιλέγει ή να αποφεύγει πράγματα. Η συνείδηση του κάθε χριστιανού, η πίστη του και η οδηγία του Αγίου Πνεύματος στη ζωή του ήταν και είναι καθοριστικής σημασίας. Γι' αυτό, αν για κάτι αμφιβάλλεις, ή αισθάνεσαι αδύναμος και ρέπεις σ' αυτό, επίσης, αν η συνείδησή σου σε ελέγχει μέσω του Αγίου Πνεύματος, μην το κάνεις, γιατί "κάθε τι που δεν γίνεται από πίστη, είναι αμαρτία" (Ρωμαίους 14:23).

Όμως ο Παύλος δεν εστίασε μόνο στον αδύναμο χριστιανό, αλλά και στον δυνατό. Ας θυμόμαστε ότι όλες μας οι επιλογές γίνονται μπροστά στον Θεό και ο καθένας μας θα δώσει λόγο για τον εαυτό του σ' Αυτόν (Ρωμαίους 14:12). Ωστόσο, "οι δυνατοί" χριστιανοί έχουν και μία παραπάνω ευθύνη:  θα πρέπει να προσέχουν τον αντίκτυπο που έχουν κάποιες επιλογές τους (που για τους ίδιους μπορεί να μη δημιουργούν πρόσκομμα) στη ζωή των "ασθενών" αδελφών. Και αυτό γιατί η ελευθερία μερικών γίνεται αιτία αμαρτίας και πτώσης για κάποιους άλλους, που δεν είναι δυνατοί ή δεν έχουν ξεκαθαρίσει καλά τα πράγματα  μέσα τους. 

"Επομένως, λοιπόν, ας ζητάμε εκείνα που είναι για την ειρήνη, και εκείνα που είναι για την οικοδομή τού ενός για τον άλλον" (Ρωμαίους 14:19). Νομίζω ότι οι οδηγίες του Θεού είναι αρκετές και ξεκάθαρες. Επιπλέον, εμείς σήμερα έχουμε ολόκληρο τον Λόγο του Θεού, ώστε να κατανοούμε τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται στη χριστιανική συμπεριφορά.