" Ο Ιαβής επικαλέστηκε τον Θεό τού Ισραήλ, λέγοντας: Είθε με ευλογία να με ευλογήσεις, και να απλώσεις τα όριά μου, και το χέρι σου να είναι μαζί μου, και να με φυλάττεις από κακό, ώστε να μη έχω λύπη! Και ο Θεός χάρισε σ' αυτόν όσα ζήτησε ". Α' Χρονικών 4:10.
Φαντάσου να έχεις σήμερα τα γενέθλιά σου, να θέλεις να τα γιορτάσεις και να θυμάσαι ότι τη μέρα που γεννήθηκες η μητέρα σου υπέφερε τόσο πολύ (να ήταν δύσκολη γέννα μόνο;) που σου έδωσε το όνομα Ιαβής, που σημαίνει Λυπημένος!

Ωστόσο, ο Ιαβής σκέφθηκε ότι υπάρχει Θεός που αλλάζει ακόμη και την πιο βαριά "κληρονομιά". Υπάρχει Θεός που αλλάζει όλες τις άχαρες και θλιβερές προοπτικές της ζωής. Και Τον επικαλέστηκε. Ζήτησε την ευλογία Του, ζήτησε την προστασία Του, ζήτησε την παρουσία Του. Ζήτησε να απλωθούν τα όριά του. Και πάνω απ' όλα αυτά, ζήτησε να μην έχει πια λύπη! Και ο Θεός "χάρισε σ' αυτόν όσα ζήτησε". (Α' Χρονικών 4:10).
Σας ανέφερα την ιστορία του Ιαβή που είναι μόλις δύο εδάφια στο βιβλίο της Αγίας Γραφής. Πουθενά αλλού δεν ξανασυναντάμε κάτι γι' αυτό το πρόσωπο. Τι νόημα έχει ότι ο Θεός διατήρησε μέσα στα δύο εδάφια της ιστορίας αυτής μια τόσο μεγάλη αλήθεια για να τη διαβάσεις εσύ και εγώ σήμερα;
Το νόημα είναι ότι τίποτα δεν είναι τελεσίδικα μη αναστρέψιμο μέσα στη ζωή μας όταν έχουμε να κάνουμε με τον Θεό. Ο Θεός είναι πάντα δυνατός "με υπερπερίσσιο τρόπο να κάνει παραπάνω από όλα όσα ζητάμε ή αντιλαμβανόμαστε με τον νου" (Εφεσίους 3:20). Ίσως αρκετοί αμφιβάλλουν γι' αυτήν την αλήθεια. Λίγο ως πολύ θεωρούν ότι οι τσέπες του Θεού έχουν φερμουάρ. Για τον Ιαβή πάντως δεν είχαν. Μπορεί να μην έχουν ούτε για σένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου