"Η αγάπη [...] δεν ζητάει τα δικά της ... " Α΄ Κορινθίους 13: 3.
Ημέρες Χριστουγέννων σημαίνουν ημέρες αγάπης και χαράς. Ένα κλίμα γενναιοδωρίας και προσφοράς τις χαρακτηρίζει. Το δώρο του Θεού στον κόσμο μας, που είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας, ωθεί την καρδιά μας σε πράξεις αγάπης και αλτρουισμού. Επίσης, σε προσφορά δώρων, που δίνουν τόση χαρά στους αποδέκτες τους.
Τα δώρα είναι κάτι που αναμένουν σχεδόν υποχρεωτικά τα παιδιά. Και εμείς, τους τα παρέχουμε, γιατί η αγάπη μας γι' αυτά ξεπερνά τις δικές μας σημαντικότερες ανάγκες, την περιορισμένη οικονομική μας κατάσταση, ακόμα και τη βαριά, κάποτε, διάθεσή μας. Και αυτό, γιατί η αληθινή αγάπη είναι ένα συναίσθημα που κινητοποιεί και που τρέφεται όχι όταν παίρνει, αλλά όταν δίνει.
Θυμάμαι μια σκηνή από τα περυσινά Χριστούγεννα που με συγκίνησε αφάνταστα . Θα φιλοξενούσαμε σπίτι μας μια πολύ καλή φίλη μας από τη Γαλλία, που είχαμε καιρό να δούμε, και οι προετοιμασίες ήταν ζωηρές. Όταν τη φέραμε από το αεροδρόμιο σπίτι, ανήμερα την Πρωτοχρονιά, και άνοιξε κάποια στιγμή τη μεγάλη βαλίτσα της, μείναμε να την κοιτάζουμε. Άρχισε να βγάζει φουά γκρα, σολωμό, γλυκά, πολλά είδη τυριών, αρώματα, ρούχα, και άρχισα να σκέφτομαι τι να έλεγαν άραγε τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης και οι εφημερίδες για τη φτωχή Ελλάδα της κρίσης. Η φίλη μας δεν ήταν πλούσια, άρα, κάτι είχε παρανοήσει, σκέφτηκα. Έτσι, τη ρώτησα, γιατί είδα ξαφνικά ότι είχε φέρει ελάχιστα ρούχα. Μα, πώς να έφτανε ο χώρος για τα ρούχα της και τα πράγματα;
Η απάντησή της ήταν αφοπλιστικά αυθόρμητη. Όχι, δεν είχε παρανοήσει τίποτα. Ήθελε απλώς να μας δώσει χαρά και να μας ευχαριστήσει. Και καθόλου δεν την ένοιαξε αν την επόμενη μέρα σε κάποια εκδρομή μας της δάνεισα ρούχα, γιατί δεν είχε φέρει τα κατάλληλα μαζί της. Ο χώρος, βλέπετε, δεν έφτανε...
Η αγάπη κινητοποιεί, αυτό τελικά κατάλαβα. Η αγάπη μπορεί να ξεπεράσει το μέτρο και τη λογική, γιατί υπάρχουν φορές που η γνήσια αγάπη δεν κρατά πολλά πράγματα για τον εαυτό της. Δηλαδή ... δεν κρατά τον εαυτό της, αλλά τον προσφέρει αυθόρμητα στον άλλον με έναν δικό της ακατανόητο, αναπάντεχο τρόπο, χωρίς δεύτερες σκέψεις ή υπολογισμούς. Και δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από μια τέτοια αγάπη που δεν δίνει, αλλά δίνεται! Αυτή ακριβώς ήταν και η αγάπη του Χριστού για μας. Δεν έδωσε απλά σε μας, αλλά δόθηκε σε μας.
Ημέρες Χριστουγέννων σημαίνουν ημέρες αγάπης και χαράς. Ένα κλίμα γενναιοδωρίας και προσφοράς τις χαρακτηρίζει. Το δώρο του Θεού στον κόσμο μας, που είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας, ωθεί την καρδιά μας σε πράξεις αγάπης και αλτρουισμού. Επίσης, σε προσφορά δώρων, που δίνουν τόση χαρά στους αποδέκτες τους.
Τα δώρα είναι κάτι που αναμένουν σχεδόν υποχρεωτικά τα παιδιά. Και εμείς, τους τα παρέχουμε, γιατί η αγάπη μας γι' αυτά ξεπερνά τις δικές μας σημαντικότερες ανάγκες, την περιορισμένη οικονομική μας κατάσταση, ακόμα και τη βαριά, κάποτε, διάθεσή μας. Και αυτό, γιατί η αληθινή αγάπη είναι ένα συναίσθημα που κινητοποιεί και που τρέφεται όχι όταν παίρνει, αλλά όταν δίνει.Θυμάμαι μια σκηνή από τα περυσινά Χριστούγεννα που με συγκίνησε αφάνταστα . Θα φιλοξενούσαμε σπίτι μας μια πολύ καλή φίλη μας από τη Γαλλία, που είχαμε καιρό να δούμε, και οι προετοιμασίες ήταν ζωηρές. Όταν τη φέραμε από το αεροδρόμιο σπίτι, ανήμερα την Πρωτοχρονιά, και άνοιξε κάποια στιγμή τη μεγάλη βαλίτσα της, μείναμε να την κοιτάζουμε. Άρχισε να βγάζει φουά γκρα, σολωμό, γλυκά, πολλά είδη τυριών, αρώματα, ρούχα, και άρχισα να σκέφτομαι τι να έλεγαν άραγε τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης και οι εφημερίδες για τη φτωχή Ελλάδα της κρίσης. Η φίλη μας δεν ήταν πλούσια, άρα, κάτι είχε παρανοήσει, σκέφτηκα. Έτσι, τη ρώτησα, γιατί είδα ξαφνικά ότι είχε φέρει ελάχιστα ρούχα. Μα, πώς να έφτανε ο χώρος για τα ρούχα της και τα πράγματα;
Η απάντησή της ήταν αφοπλιστικά αυθόρμητη. Όχι, δεν είχε παρανοήσει τίποτα. Ήθελε απλώς να μας δώσει χαρά και να μας ευχαριστήσει. Και καθόλου δεν την ένοιαξε αν την επόμενη μέρα σε κάποια εκδρομή μας της δάνεισα ρούχα, γιατί δεν είχε φέρει τα κατάλληλα μαζί της. Ο χώρος, βλέπετε, δεν έφτανε...
Η αγάπη κινητοποιεί, αυτό τελικά κατάλαβα. Η αγάπη μπορεί να ξεπεράσει το μέτρο και τη λογική, γιατί υπάρχουν φορές που η γνήσια αγάπη δεν κρατά πολλά πράγματα για τον εαυτό της. Δηλαδή ... δεν κρατά τον εαυτό της, αλλά τον προσφέρει αυθόρμητα στον άλλον με έναν δικό της ακατανόητο, αναπάντεχο τρόπο, χωρίς δεύτερες σκέψεις ή υπολογισμούς. Και δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από μια τέτοια αγάπη που δεν δίνει, αλλά δίνεται! Αυτή ακριβώς ήταν και η αγάπη του Χριστού για μας. Δεν έδωσε απλά σε μας, αλλά δόθηκε σε μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου