" [...] έχοντας τη συνείδησή τους να συμμαρτυρεί, και τους λογισμούς να κατηγορούν ή και να απολογούνται αναμεταξύ τους...". Ρωμαίους 2:15.
Όταν ο Μαρτίνος Λούθηρος τόλμησε να αντιταχθεί στον Πάπα και σε όλη την πνευματική αυθεντία της Ρώμης κατά την περίοδο που χαρακτηρίζεται ως Μεταρρύθμιση, ούτε ο ίδιος δεν ήξερε τι έκβαση θα είχε αυτή του η στάση. Η ζωή του κινδύνεψε, και είναι χάρη στην πρόνοια του Θεού που επέζησε, τόσο αυτός όσο και το μήνυμά του.
Σήμερα, ο Λούθηρος ανήκει στο πάνθεον της Ιστορίας. Ωστόσο, έχει ενδιαφέρον ότι όταν κλήθηκε να αποκηρύξει τα βιβλία με τις "πλανημένες" διδασκαλίες του, ζήτησε να ακούσει κάποια μαρτυρία ή απόδειξη κατά των απόψεών του, που θα καταδείκνυε την πλάνη του. Μεταξύ άλλων, είπε τα εξής: "Αν δεν ηττηθώ με μαρτυρίες από τη Γραφή ή με φωτεινά επιχειρήματα, τότε θα μείνω ηττημένος από τα χωρία που εγώ έχω επικαλεσθεί, και η συνείδησή μου θα μείνει δεμένη στον λόγο του Θεού. Τίποτε δεν μπορώ και δεν θέλω ν' ανακαλέσω, γιατί δεν είναι ούτε σίγουρο ούτε καθαρό το να ενεργεί κανένας αντίθετα με τη συνείδησή του".
Η ζωή μας ελέγχεται καθημερινά από τη συνείδησή μας. Ο Θεός έβαλε αυτό το εργαλείο - ιδιότητα μέσα μας και ο ρόλος της έχει σπουδαία ηθική σημασία. Η συνείδησή μας είναι ο εσωτερικός κριτής μας: μας παρακινεί να κάνουμε το σωστό ή μας εμποδίζει να κάνουμε το λάθος. Η συνείδησή μας, μέσα από το πλήθος των λογισμών, μας κατηγορεί, άλλοτε, για ό,τι άδικο πράξαμε, καλώντας μας σε μετάνοια, και μας επιβραβεύει για ό,τι ήταν σύμφωνο με τις ηθικές αρχές, οι οποίες κατά βάθος είναι οι αρχές που ο Θεός έγραψε μέσα μας.
Όταν κανείς αμαρτάνει ενάντια στη συνείδησή του, νεκρώνει σιγά σιγά τον εσωτερικό του άνθρωπο. Η συνείδησή του διαφθείρεται από την αμαρτία και την απιστία. Μια καυτηριασμένη συνείδηση δεν καταλαβαίνει πού έχει φταίξει. Κάνει το κακό και δεν ελέγχεται, αλλά γελάει και κομπάζει κάποιες φορές.
Η συνείδησή μας, από την άλλη, μπορεί να φωτιστεί από τη γνώση του Θεού. Όσο περισσότερο διαβάζουμε τη Βίβλο και όσο περισσότερο συμμορφωνόμαστε με την εγκυρότητα των λόγων της, τόσο δυναμώνει η πίστη μας και η βεβαιότητά μας για τις αλήθειες της και τόσο περισσότερο ελευθερωνόμαστε.
Ως χριστιανοί, ο καθένας μας έχει το "θερμόμετρο" της δικής του συνείδησης. Σ' αυτό το πλαίσιο, δεν αντιγράφει τι κάνει ένας άλλος χριστιανός. Ένας αδύναμος ή με αμφιβολίες χριστιανός λαμβάνει υπόψη τη συνείδησή του που τον ελέγχει ή του απαγορεύει να κάνει πράγματα που κάποιος άλλος κάνει. Αλλά και ένας δυνατός χριστιανός, δεν πάει ποτέ κόντρα σ' αυτά που του επιτάσσει η συνείδησή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου