Πρέπει να παθιαστώ;

" Μάλιστα δε και θεωρώ ότι τα πάντα είναι ζημία απέναντι στο έξοχο της γνώσης τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μου· για τον οποίο ζημιώθηκα τα πάντα, και θεωρώ ότι είναι σκύβαλα, για να κερδίσω τον Χριστό... ". Φιλιππησίους 3:8.

Αν το ξεστόμιζε κανείς μας σήμερα αυτό το εδάφιο, με την ίδια πεποίθηση που το έλεγε ο Απόστολος Παύλος, έχω την αίσθηση ότι  θα ήταν αρκετοί εκείνοι που θα έλεγαν φωναχτά ή ενδόμυχα: "Εντάξει, φίλε μου, καλοί οι πόθοι σου, αλλά μην τρελαίνεσαι κιόλας. Χαλάρωσε λίγο!"

Χαλάρωσε, κούλαρε, μην παθιάζεσαι, και άλλα τέτοια, είναι λέξεις που μάθαμε να χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας για να αντιταχθούμε στην υπερβολή. Η υπερβολή δεν είναι επιθυμητή στις μέρες μας, γιατί θεωρείται ανορθολογική.  Η υπερβολή χαρακτηρίζει τον άνθρωπο που δεν μπορεί να ελέγξει και να πειθαρχήσει τον εαυτό του. Η υπερβολή δείχνει μεγάλη εμπιστοσύνη και αγάπη για πράγματα που μπορεί να μην αξίζουν ούτε την αγάπη μας ούτε την εμπιστοσύνη μας και, ωστόσο, μπορεί να τα αγαπάμε και να τα πιστεύουμε.

Πιο συγκεκριμένα, παρατηρήστε την απάθεια και την αποστασιοποίηση που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους για οτιδήποτε καθίσταται όραμα, αλήθεια, πάθος. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν ακλόνητα όπως παλιά. Δεν δίνουν την ψυχή τους ολόκληρη πουθενά. Δεν παθιάζονται για οράματα και ιδέες. Δεν δεσμεύονται σε μεγάλες θυσίες, γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν αρχές που να αξίζει γι' αυτές να δώσουν όλο τους το είναι.

Ο Απόστολος Παύλος σήμερα θα έλεγε τα ίδια λόγια, μέσα σ' έναν κόσμο που τα οράματα και οι απόλυτες αλήθειες έχουν σχεδόν πεθάνει; Εγώ και εσύ θα λέγαμε τα ίδια λόγια; Θα θεωρούσαμε τα πάντα σκύβαλα και ζημιά για να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τον Χριστό, για να ζήσουμε λίγο καλύτερα τον Χριστό και να Τον υπηρετήσουμε λίγο καλύτερα; Σίγουρα οι συνθήκες δεν βοηθούν, γιατί ζούμε σε καιρούς σχετικής άνεσης. Άρα, φαίνεται ότι δεν υπάρχει λόγος να "παθιαστούμε" με τον Χριστό, όταν καλούμαστε σε επιλογές. Όλα μπορούν μάλλον να συνδυαστούν και να συμβιβαστούν σήμερα, χωρίς να μας βγει η ψυχή.

Η αλήθεια είναι ότι ο Θεός ποτέ δεν θέλησε οι άνθρωποι να ζήσουν τη ζωή Του βγάζοντάς τους την ψυχή. Αντίθετα, είναι οι άνθρωποι που αγαπούν με όλη τους την καρδιά τον Θεό και γι' αυτή την αγάπη, όταν χρειάζεται, και παθιάζονται και ζημιώνονται και δεν αγαπούν την ψυχή τους. Αν τα οράματα και οι αλήθειες έχουν τελειώσει, είναι γιατί οι άνθρωποι δεν δίνουν πλέον ολόκληρη την καρδιά τους πουθενά. Εμείς, θα τη δώσουμε τελικά όλη στον Θεό;