Πώς να το κάνω ακριβώς;

" [..] νηστέψτε για μένα, και μη φάτε και μη πιείτε τρεις ημέρες, νύχτα και ημέρα· κι εγώ και οι υπηρέτριές μου θα νηστέψουμε το ίδιο· και έτσι θα μπω μέσα στον βασιλιά, που δεν γίνεται σύμφωνα με τον νόμο· και αν χαθώ, ας χαθώ". Εσθήρ 4:16.

Αν θέλω να συζητήσω ένα σοβαρό θέμα που με απασχολεί με τον διευθυντή στη δουλειά μου, πώς και πότε να το κάνω; Αν επιδιώκω να προσεγγίσω κάποιον για να του μιλήσω για τα πράγματα του Θεού, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος; Αν θέλω κάτι που οραματίζομαι να έχει αίσιο τέλος, πώς να δουλέψω προς αυτή την κατεύθυνση; Και ποιος δεν θα ήθελε σε παρόμοιες περιπτώσεις να είχε μια έτοιμη συνταγή; Να υπήρχαν συγκεκριμένα "μοντέλα δράσης", τα οποία θα ήταν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και θα λειτουργούσαν αποτελεσματικά.

Είναι λογικό σαν άνθρωποι να αναζητούμε ασφαλείς λύσεις που να μας απαλλάσσουν από την έκθεση, την ένταση που φέρνει κάποτε η ανάληψη πρωτοβουλίας, την αποτυχία. Αλλά τέτοιες λύσεις ακριβώς δεν υπάρχουν στα πράγματα του Θεού, ούτε υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι δρόμοι για να φτάσει κάποιος σε ένα αποτέλεσμα. Υπάρχει, εντούτοις, ένας που λειτουργεί πάντα: η προσευχή!

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Νεεμία και την Εσθήρ. Δύο διαφορετικοί άνθρωποι που αντιμετώπισαν διαφορετικές προκλήσεις και βρέθηκαν μπροστά σε ζητήματα που χρειάζονταν επειγόντως λύση. Ο Νεεμίας αναζητούσε τρόπο να επιστρέψει στην ερειπωμένη Ιερουσαλήμ και να την ανοικοδομήσει. Η Εσθήρ, γυναίκα του βασιλιά των Περσών και Μήδων, Ασσουήρη, βρέθηκε στο δίλημμα να παρασταθεί μπροστά του, για να ζητήσει τη σωτηρία του λαού της, με πιθανό τίμημα την απώλεια της ζωής της. 

Οι ανάγκες τους ήταν τεράστιες και τα αιτήματά τους προσεγγίστηκαν με διαφορετικό τρόπο. Είχαν, όμως, κοινό θεμέλιο την προσευχή. Ο Νεεμίας προσευχόταν και περίμενε, χωρίς, όμως, ο  ίδιος να αναλάβει πρωτοβουλία να μιλήσει στον βασιλιά. Μίλησε μόνο όταν ο βασιλιάς τού άνοιξε πρώτος κουβέντα. Η Εσθήρ προσευχήθηκε και πήγε μόνη της στον βασιλιά, χωρίς να περιμένει να την καλέσει ο ίδιος. Ωστόσο, και οι δύο πήραν αυτά που ζήτησαν -γιατί ζήτησαν ένθερμα από τον Θεό-, και πήραν το ρίσκο, παρά την αδυναμία που αισθάνθηκαν να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους.

Αν τέτοια παραδείγματα υπάρχουν στη Βίβλο, είναι για να μας θυμίζουν και να μας ενθαρρύνουν ότι οι τρόποι του Θεού είναι  πολλοί και διαφορετικοί, αλλά η προσευχή είναι το κλειδί που μας οδηγεί στον σωστό τρόπο. Ο Κύριος δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένα μοντέλα, αρκεί εμείς να θέλουμε να συμμετέχουμε στα σχέδιά Του. Ο Θεός ετοιμάζει τις καρδιές μας και μας οδηγεί, ακόμη κι αν διστάζουμε. Ο Θεός ετοιμάζει και τους άλλους. Και αυτό είναι το κομμάτι που εμείς δεν βλέπουμε, αλλά για το οποίο καλούμαστε να εμπιστευτούμε τον  Θεό ότι θα το κάνει.