Να μείνω στη θέση μου ή να κάνω κάτι;

 "Μη φοβάστε· σταθείτε, και βλέπετε τη σωτηρία τού Κυρίου, που θα κάνει σε σας σήμερα...". Έξοδος 14:13. 

Συμβαίνει κάποιες φορές σε  σημαντικές στιγμές να μην μπορούμε να αξιολογήσουμε σωστά μια κατάσταση και να μην ξέρουμε πώς να ενεργήσουμε. Όταν υπάρχει έντονη πίεση, φόβος και ανάγκη, ο ψυχοσυναισθηματικός μας κόσμος βρίσκεται συχνά σε σύγχυση. Κάποιοι σ' αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να ενεργήσουν σπασμωδικά, τρέχοντας να κατοχυρώσουν κάτι, να προλάβουν μια ευκαιρία, να κρατήσουν μια πόρτα ανοικτή. Άλλοι μπορεί να  αποτραβηχτούν στην άκρη, ή και να παραιτηθούν ακόμη.

Όταν ο λαός Ισραήλ βρέθηκε μπροστά στην Ερυθρά θάλασσα, έχοντας μόλις εγκαταλείψει τη δουλεία της Αιγύπτου, δεν περίμενε ότι ο Φαραώ είχε βάλει σε εφαρμογή ένα νέο σχέδιο. Οι άμαξες που πλησίαζαν τούς έκαναν να παραλύσουν από φόβο. Και δεν είχαν κανένα απολύτως σενάριο διαφυγής. Μπροστά η θάλασσα, πίσω ο αιγυπτιακός στρατός και τα περιθώρια να στενεύουν δραματικά.

Μου αρέσει αυτή η βιβλική ιστορία, γιατί ο Θεός σ' αυτήν την τελευταία μάχη Του κράτησε, όπως συνήθως, κλειστά τα χαρτιά του. Αν και ο Μωυσής είχε ενημερωθεί από τον Θεό ότι ο Φαραώ θα συνέχιζε την καταδίωξη, δεν γνώριζε τίποτα όμως για το σχέδιο διάσωσης του Κυρίου. Αυτό λέγεται εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη δεν κουράζεται να ψάχνει μέσα στο μυαλό της διαρκώς σενάρια, γιατί ξέρει ότι τα σενάρια του Θεού υπερβαίνουν τη δική μας αντίληψη. Η εμπιστοσύνη δεν χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της. Η εμπιστοσύνη δεν ξεκινά την κουβέντα λέγοντας πώς θα έρθει η σωτηρία του Κυρίου, κάτι πρέπει να κάνω για να έρθει η σωτηρία του Κυρίου, ή εγκαταλείπω, γιατί δεν θα έρθει η σωτηρία του Κυρίου. Η εμπιστοσύνη λέει : "Μη φοβάστε, σταθείτε και βλέπετε τη σωτηρία του Κυρίου" (Έξοδος 14:13).

Το "σταθείτε" όμως είναι σχετικό. Γιατί την ώρα που ο Μωυσής έλεγε "σταθείτε", ο Θεός έλεγε : "Πες στους γιους Ισραήλ να ξεκινήσουν" (Έξοδος 14:15). Αν και αντιφατικό, δεν είναι. Το πρώτο σημαίνει να ησυχάσουμε, να εμπιστευτούμε και να περιμένουμε οδηγίες. Ούτε να κάνουμε σπασμωδικές κινήσεις, ούτε να παγιδευτούμε στην απογοήτευση. Το δεύτερο σημαίνει ότι εφόσον μας δοθούν κάποιες οδηγίες, ας ενεργήσουμε σύμφωνα μ' αυτό που καταλάβαμε ότι θέλει ο Θεός. 

Αν μπερδεύει κάτι τα πράγματα όταν βρισκόμαστε σε πίεση ή ανάγκη, είναι ότι λειτουργούμε με ψυχοσυναισθηματικά κριτήρια, και όχι με πνευματική αντίληψη. Γι' αυτό, άλλοτε τρέχουμε μπροστά να προλάβουμε και τρώμε τα μούτρα μας και άλλοτε κολλάμε πίσω, χάνοντας χρόνο. Τελικά, να μείνουμε στη θέση μας ή να κάνουμε κάτι; Να εμπιστευτούμε τον Κύριο. Ρωτώντας Τον και μελετώντας τον Λόγο Του, θα λάβουμε κατευθύνσεις. Εξάλλου, "σταθείτε" και "να ξεκινήσουν" (Έξοδος 14:13, 15) είναι αδιαχώριστα στην πνευματική ζωή.