"Σε κάθε καιρό αγαπάει ο φίλος, και ο αδελφός γεννιέται για καιρό ανάγκης". Παροιμίες 17:17.

Όμως δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι χάρις στα ποικίλα ψηφιακά μέσα μπορούμε να λάβουμε και να δώσουμε ενθαρρύνσεις. Να ζητήσουμε συμβουλή, ενώ ο άλλος κάνει ένα μικρό διάλειμμα από τη δουλειά του. Μπορούμε να γελάσουμε και να μοιραστούμε. Να φορτωθούμε ζητήματα από φίλους μας και να φορτώσουμε σ' εκείνους τα δικά μας. Να ξεκλέψουμε από το χρόνο μας για να πούμε μια καλησπέρα στους φίλους
μας, καθώς ψάχνουμε το αυτοκίνητό μας για να γυρίσουμε σπίτι μετά τη
δουλειά, συμπιέζοντας το χώρο και το χρόνο. Αλλά το θέμα δεν είναι οι νέοι τρόποι επικοινωνίας, είναι η φιλία, η αληθινή φιλία, που κάνει αυτά τα μέσα ένα πολύτιμο εργαλείο για να είμαστε πάντα κοντά σε εκείνους που αγαπάμε και μας αγαπούν.
Ο Ιωνάθαν και ο Δαβίδ ήταν φίλοι σε μια εποχή που οι τρόποι επικοινωνίας ήταν πολύ απλοί και άμεσοι. Αυτό που έκανε τη φιλία τους ξεχωριστή, ήταν η αμοιβαία αγάπη, η εμπιστοσύνη, η κατανόηση και η ενθάρρυνση. Αυτή η φιλία μένει ως πρότυπο μέσα στην Αγία Γραφή, γιατί σ' αυτήν τη σχέση διακυβεύονταν πολλά. Είχε λόγους να μην κρατήσει, διότι ο Δαβίδ ήταν κυνηγημένος από τον βασιλιά Σαούλ, τον πατέρα του Ιωνάθαν. Και ο Ιωνάθαν δεν θα είχε παρά χάσιμο με το να προστατεύει τη ζωή του Δαβίδ. Μ' αυτήν την ανιδιοτελή αγάπη του, υπέσκαπτε το μέλλον του δικού του θρόνου. Αλλά ο Ιωνάθαν αγαπούσε τον Δαβίδ "όπως αγαπούσε τη δική του ψυχή" (Α' Σαμουήλ 20:7).
Θα ήταν αληθινά δύσκολο για τον Δαβίδ να είχε διασχίσει αυτήν την άδικη δοκιμασία, χωρίς τη συμπαράσταση και την προστασία του Ιωνάθαν. Όμως ήταν επίσης ο Ιωνάθαν και τα μέλη της οικογένειάς του που ευλογήθηκαν από τη φιλία του με τον Δαβίδ. Σήμερα, με τόσα πολλά μέσα στη διάθεσή μας, το μόνο που χρειαζόμαστε είναι μια ανοικτή καρδιά, με μια ευαισθησία αγάπης που μένει κοντά όσο μακριά κι αν είναι οι φίλοι του. Και αλήθεια, υπάρχουν τέτοιες καρδιές και φιλίες για τις οποίες ευχαριστούμε τον Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου