Όσο υπάρχουν άνθρωποι

"Και επειδή η ανομία θα πληθύνει, η αγάπη των πολλών θα ψυχρανθεί". Ματθαίος 24:12.

Όχι, δεν πρόκειται για κάποια αναφορά στην κλασική ταινία  Όσο υπάρχουν άνθρωποι. Διότι όσο υπάρχουν άνθρωποι πάνω στη γη πολλά μπορεί να γίνονται, καλά και άσκημα, και αυτά θα τα κάνουν οι άνθρωποι, δηλαδή, εμείς, δηλαδή, εγώ, εσείς, οι άλλοι. 

Η σκέψη "Όσο υπάρχουν άνθρωποι" με απασχόλησε χθες, καθώς επέστρεφα από το συνεργείο αυτοκινήτων. Επειδή το συνεργείο είναι κοντά στο σπίτι μου και ο άνθρωπος που το έχει είναι ακόμη άνθρωπος, πηγαίνω για διάφορες εργασίες και με την άνεση που έχει κανείς όταν ξέρει ότι έχει να κάνει με πραγματικό άνθρωπο. 

Κάποτε οι εργασίες είναι απλές αγγαρείες για ένα συνεργείο που έχει δουλειά,  από τις οποίες δεν βγάζεις κέρδος, απλά χάνεις το χρόνο σου. Αλλά ο άνθρωπος αυτός ποτέ δεν με έχει ξαποστείλει με προφάσεις. Ποτέ δεν με έχει κοροϊδέψει. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο συνεργείο που να σε πηγαινοφέρνουν με το αυτοκίνητο, γιατί το άφησες και δεν έχεις πώς να γυρίσεις σπίτι σου. Ούτε καταλαβαίνω πως για μια δουλειά μηδαμινής αξίας, όταν φεύγεις, βρίσκεις δίπλα στο κάθισμά σου κουλουράκια, τα οποία είχες αρνηθεί όταν σε κέρασαν και τα ξαναβρίσκεις δίπλα σου φεύγοντας!

Τελικά, όσο υπάρχουν άνθρωποι, η ζωή θα είναι ωραία. Θα είναι ωραία γιατί θα αισθάνεσαι ότι σε σκέφτονται, ότι μεριμνούν και ότι δεν έχουν όλα ξεπουληθεί στο εγώ, στο εμένα, στο συμφέρον. Όσο υπάρχουμε εγώ και εσύ σαν άνθρωποι, η ζωή θα είναι ωραία. Η δική μας ζωή πρώτα απ' όλα και των άλλων ύστερα. Όταν πάψουμε να είμαστε άνθρωποι, υποκύπτοντας στον υπολογισμό κόστος-χρόνος, αρνούμενοι το ξόδεμα και τη χαρά της αγάπης, η ζωή όλων μας θα πικραίνει. Αλλά αυτό δεν θα το έχουν κάνει γενικά οι άνθρωποι, αλλά εμείς. Δηλαδή, εγώ, εσείς, οι άλλοι.

Η Βίβλος λέει ότι επειδή η ανομία θα πληθύνει, η αγάπη των πολλών θα ψυχρανθεί (Ματθαίος 24:12), και ήδη ζούμε σε ψυχρά κλίματα αγάπης. Όταν το κακό μεγαλώνει μέσα μας, δεν μπορεί να αγαπάμε ανυπόκριτα και αυθόρμητα. Η αγάπη μας μικραίνει, γιατί δεν μένει χώρος στην παγωμένη από τα θέλω καρδιά μας να δώσει, χωρίς πρώτα να υπολογίσει κέρδη και ζημιές.

Αλλά ταυτόχρονα, όταν η ανομία γιγαντώσει γύρω μας, θα είναι ακόμη πιο δύσκολο να εξακολουθήσουμε να αγαπάμε. Διότι όταν πιθανόν μας εκμεταλλευτούν, μας κοροϊδέψουν, μας χρησιμοποιήσουν, κάπου θα "βάλουμε κι εμείς μυαλό" και θα συμμορφωθούμε με τους "κανόνες" του παιχνιδιού, βάζοντας εκ των προτέρων την αγάπη μας στον πάγο. 

Όσο υπάρχουμε εμείς σαν άνθρωποι, η ζωή μας θα είναι ωραία. Κι αν δεν είναι, αυτό θα συμβεί γιατί εμείς πάψαμε να αγαπάμε, και η αγάπη στον κόσμο πάγωσε κι άλλο.