" Και ο Κύριος είπε στον Άβραμ: Βγες έξω από τη γη σου, και από τη
συγγένειά σου, και από την οικογένεια του πατέρα σου, στη γη που θα σου
δείξω· και θα σε κάνω να γίνεις ένα μεγάλο έθνος· και θα σε ευλογήσω
[...] Και ο Άβραμ πήγε, καθώς του είπε ο Κύριος ".

Εκ φύσεως, έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στη λογική, την κρίση και την πειθάρχηση.
Ο καθαρός ρεαλισμός μού είναι πιο εύκολος από τις εξάρσεις του ενθουσιασμού.
Άλλοι μπορεί να ονειρεύονται ευκολότερα, να σχεδιάζουν πιο ευέλικτα, να τολμούν
περισσότερα. Είμαστε άνθρωποι διαφορετικοί και οι χαρακτήρες μας έχουν εξίσου
καλά και άσκημα στοιχεία.
Η λογική είναι πολύ καλή, αλλά μπορεί να καταλήξει και ανόητη, μιας
και θεωρεί ότι μπορεί να προβλέψει ένα ασφαλές μέλλον με τα δεδομένα του
σήμερα. Ο συναισθηματισμός είναι πολύ καλός, αλλά μπορεί να καταλήξει και
ανόητος, μιας και θεωρεί ότι τα πάντα λύνονται με όνειρα, καλές προθέσεις
και θετικά συναισθήματα.
Ο Θεός εκτιμά τη λογική, δίνει αξία στα συναισθήματα, αλλά πρωτίστως θέλει
την πίστη μας. Όταν το κατάλαβα αυτό, μου πήρε πάρα πολύ χρόνο να το αποδεχτώ
και να το κάνω πράξη. Και αυτό γιατί η πίστη στα λόγια του Θεού μπορεί να
κοντράρει κάποτε εξίσου καλά τη λογική και τα συναισθήματά μας. Και όσο
κι αν προσπαθήσουμε να τα συνδυάσουμε με την πίστη, δεν θα τα καταφέρουμε. Η
προσπάθεια αναζήτησης μιας δικής μας φόρμουλας θα μας ταλαιπωρήσει.
Ο Άβραμ κλήθηκε από τον Θεό να αφήσει κάθε τι το οικείο σ' αυτόν: τη χώρα
του, τον οικογενειακό κύκλο του, το σπίτι του. Είχε υποσχέσεις από τον Θεό για
να κάνει αυτό το δύσκολο βήμα και έπρεπε να βάλει στην άκρη τη λογική του, αν
ήθελε να απολαύσει αυτές τις υποσχέσεις. Ο Άβραμ παραμέρισε τη λογική
επεξεργασία των δεδομένων -σπουδαίο βήμα-, αλλά δεν παραμέρισε όμως όλη τη
λογική και το συναίσθημά του. Πήρε μαζί του τον Θάρα, τον πατέρα του, και
τον Λωτ, τον ανιψιό του. Ο Άβραμ βγήκε, αλλά μαζί τους πήγε μέχρι ενός
ορισμένου σημείου, τη Χαρράν. Έφτασε στη Χαναάν μόνο μετά τον θάνατο του πατέρα
του.
Η λογική και το συναίσθημα είναι πολύτιμα στοιχεία που ο Θεός μάς χάρισε.
Αλλά μη βασιστείς μόνο σ' αυτά. Κάποτε ο Θεός μάς ζητά απλά την πίστη και την
υπακοή μας, και τότε η λογική και το συναίσθημα επιδιώκουν να φτιάξουν έναν
δικό τους δρόμο που να τα συνδυάζει όλα μαζί. Κάπου θα μας βγάλουν, αλλά πάντως
όχι εκεί που ο Θεός θα ήθελε να πάμε. Ούτε θα μας δώσουν τις ευλογίες που ο
Θεός θα ήθελε να μας δώσει. Εκτός κι αν πάρουμε την απόφαση να προχωρήσουμε με
την πίστη, παρά με τις ενδείξεις και τις υποτιθέμενες συνέπειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου