Αναβλητικότητα: υπάρχει λύση;

" Όλα τα μπορώ, διαμέσου τού Χριστού που με ενδυναμώνει". Φιλιππησίους 4: 13.

Η αναβλητικότητα ταλαιπωρεί πάρα πολλά άτομα.  Διάφορες θεωρίες δίνουν σαν εξηγητική αιτία την τελειομανία. Άλλες έρευνες δείχνουν ότι η αναβλητικότητα σχετίζεται περισσότερο με την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας σχετικά με αυτό που θέλουμε να εκτελέσουμε, τη σημασία που μπορεί να έχει για μας ένα έργο, την αξία που δίνουμε σε συγκεκριμένες επιλογές και τέλος την τάση/συνήθεια να καθυστερούμε.

Από την απλή αναβολή καθημερινών ευθυνών/ εργασιών έως τη συστηματική μετάθεση μεγαλύτερων ενεργειών και αποφάσεων, ο καθένας ίσως θα μπορούσε να δώσει μια εξήγηση για το λόγο που αναβάλει, μεταθέτει ή ακυρώνει αποφάσεις και ενέργειες, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρεί στο τέλος τον ίδιο του τον εαυτό. 

Το απρόοπτο, ο φόβος της αποτυχίας, η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας, το άγχος να διαχειριστούμε σωστά καταστάσεις, η μη γνώση όλων των δεδομένων, το ρίσκο να μην είναι τα πράγματα όπως θα επιθυμούσαμε ακριβώς, μπορεί να μας κάνουν αναβλητικούς. 

Σαν χριστιανοί, μπορεί να βασανιζόμαστε και εμείς από αναβλητικότητα. Υπάρχουν κάποιοι που αργούν να πάρουν αποφάσεις και έχουν πάντα ένα καλό επιχείρημα για να ηρεμήσουν τον εαυτό τους που τους λέει ότι έκαναν λάθος. Γενικά, δεν είμαι αναβλητικός τύπος στην απλή καθημερινότητα και τη διεκπεραίωση υποθέσεων, αλλά μπορώ να θυμηθώ συγκεκριμένα ζητήματα που ήμουν αρκετά αναβλητική και για να ανακουφιστώ, έριξα το φταίξιμο στους άλλους που δεν με διευκόλυναν με τη στάση τους. Άλλοτε δεν μπήκα καν στον κόπο να κάνω κάποια βήματα, γιατί είκαζα από μόνη μου τις εξελίξεις. Κάποτε αρνήθηκα καλές εργασιακές συνεργασίες, θεωρώντας ότι δεν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω, για να το μετανιώσω όταν το πουλί είχε πετάξει. Και άλλοτε προτίμησα να μην αναλάβω κάποια διακονία, φοβούμενη ότι μάλλον δεν ήμουν κατάλληλη γι' αυτό. Τι θα είχε συμβεί όμως αν είχα δοκιμάσει; 

Η αναβλητικότητα είναι ένα μειονέκτημα που μπορεί να βλάψει τη ζωή μας από τα απλά μέχρι τα σοβαρότερα ζητήματα. Το να μην έχω κανενός είδους λίστα με δουλειές ή κάποιες ιεραρχημένες προτεραιότητες σημαίνει ότι στην πολυπλοκότητα της καθημερινής ζωής, που ο χρόνος τρέχει και οι απαιτήσεις πιέζουν, θα πνιγώ αργά ή γρήγορα. Το να αναβάλω πιο σημαντικά σχέδια και ενέργειες σημαίνει ότι κάτι με ανησυχεί και μου προκαλεί αβεβαιότητα, γιατί δεν ξέρω με ποιον τρόπο να το κάνω, αν είμαι κατάλληλος, αν αξίζει, αν θα έχει αποτέλεσμα, αν θα είμαι ικανοποιημένος, αν... αν... αν... Ωραία, και πού καταλήγει τελικά αυτό;

Σκεφτείτε όμως καλύτερα: Τι θα γίνει αν δοκιμάσω; Τι θα γίνει αν και κάπου αποτύχω; Τι θα γίνει αν το έργο μου έχει και μερικές ελλείψεις; Τι θα συμβεί αν τα αποτελέσματα είναι μέτρια; Και τι θα συμβεί αν όλα δεν γίνουν όπως ακριβώς τα είχα προβλέψει; Μάλλον τίποτα το ιδιαίτερα καταστροφικό! Γι' αυτό, καλύτερη είναι η προσπάθεια, παρά η παραίτηση. Καλύτερη είναι η αποτυχία, παρά το τίποτα. Ο Θεός δεν μας θέλει παθητικούς και αναβλητικούς, παγιδευμένους μέσα στους φόβους της ζωής και των ανασφαλειών μας. Ο Θεός θέλει και μας δίνει τη δύναμη να πάμε μπροστά. Ας πάμε μπροστά μαζί Του.